DILYN
Geiriau trefn y byd. Maent yn ei ddynodi a'i ddehongli. Maen nhw'n enwi realiti i'n tynnu ni o ddryswch. Y gwrthwenwyn i wrthsefyll anhrefn, yr hyn sy'n ein galluogi i ddeall a bod yn gynhwysfawr wrth fynegi'r hyn a ffurfir yn ein meddyliau. Mae pwysigrwydd geiriau yn hysbys gan y rhai sy'n eu gwarchod, ond hefyd gan y rhai sy'n eu hysbeilio, yn enwedig ar amseroedd y metaverse.
Pe bai propaganda soffistigedig yr XNUMXfed ganrif, yr XNUMXain ganrif yn ei gwneud yn firaol. Wedi’i dibrisio gan ddigideiddio, collodd y ddelwedd hygrededd a dyna pam yr ailwynebodd y gair â’r posibilrwydd o’i ddyblygu: heddiw mae’n teithio’n gyflymach nag erioed. Yn ymwybodol o hyn, llwyddodd ysgrifenwyr areithiau a rhai masnachwyr y stori i adennill yr hen wers o eiriau opera: rhwygwch eu hystyr gwreiddiol a'u llenwi ag un arall a ffugiodd eu hystyr.
Mae'r slogan a'r ddadl yn tynnu o'r hen ffynhonnell propaganda yn seiliedig ar ei allu i drosglwyddo. Rhesymeg iaith y jwg, fersiwn lygredig o'r wyddor sy'n arwain at iaith baneri a sloganau. Dyna pam ei bod yn gyfleus i warchod a chyd-fynd â'r geiriau. Amddiffyn hyd yn oed rhag y rhai sy'n ceisio eu priodoli.
Yr wythnos hon, dywedodd María José Solano wrth ddarllenwyr 'ABC Cultural' sut mae diogel geiriau'n gweithio, yr arferiad iaith hwnnw yr oedd yr Academi Sbaeneg Frenhinol yn bwriadu amddiffyn yr iaith. Ni ariannodd yr adroddiad drosiad. Mewn gwirionedd, dyma'r cyntaf i gael ei wneud yng nghamera diogelwch y sefydliad.
Yn y darn hwn, datgelodd awdur, golygydd a chydweithredwr atodiad diwylliannol y papur newydd hwn i’r darllenwyr y darnau unigryw, y llyfrau gwerthfawr a’r copïau prin o History of Universal Literature. Ymchwiliodd i daith hynafol iaith, mater asgwrn cefn sydd hefyd wedi denu sylw’r awdur a’r arbenigwr mewn astudiaethau clasurol Andrea Marcolango.
Ar ôl ei chyfrolau trawiadol ‘Iaith y duwiau’ a ‘The measure of heroes’, mae’r awdur Eidalaidd sydd wedi’i lleoli yn Ffrainc newydd gyhoeddi yn Sbaen flog byr iawn o’r enw ‘The journey of the word’, llyfr darluniadol gan Andrea Uncini a Postiwyd gan Zahori. Gydag angerdd aelodau’r alldaith, cyflwynodd Marcolongo 25 o etymolegau i’r darllenydd bod ein hesboniadau mor bwerus â’r ffeiliau y mae María José Solano wedi’u canfod yn sêff RAE.
Mae Marcolongo yn disgrifio, er enghraifft, ymadroddion fel ‘babanod’ neu ‘blentynnaidd’ gan gyfeirio at rywun “nad yw eto’n gwybod neu’n meistroli geiriau, ni waeth pa mor hen ydyn nhw”. Mae hefyd yn cyfeirio at iaith fel concwest fawr y bod dynol, sy'n gwneud sgwrs yn bosibl. I’w brofi, mae’n cynnig llwybrau deiliog i’r darllenydd, yn llawn ystyr y maent yn croesi drwyddynt fel pili-pala, efallai’r mwyaf prydferth o bryfed hedegog ac y mae eu tarddiad yn Sbaeneg yn gysylltiedig â rhythm a llais, ag arpeggio a dawns: y ffurf arall honno o hedfan dros y llall.
“Ganed y gair Sbaeneg glöyn byw yn y bymthegfed ganrif diolch i ganeuon poblogaidd. Mae'n golygu'n llythrennol, María pósate (…)", yn ysgrifennu Marcolongo. Mae rhywbeth yn fflysio yn y darganfyddiad hwnnw, gem sy’n haeddu cael ei chlywed a’i chadw, wedi’i gwarchod mewn sêff go iawn, nid fel rhai Luis García Montero, ag obsesiwn â chadw gwrthrychau tra bod y tafod yn derbyn cerrig dirmyg a phropaganda.
