Izba Socjalna Sądu Najwyższego Regionu Murcia (TSJMU) uwzględnia odwołanie wniesione przez pracownika i uznaje jej prawo do korzystania z zezwolenia lub licencji ustanowionej w układzie zbiorowym, na takich samych warunkach jak małżeństwo i skazanie na podmiot zatrudniający do wypełnienia takiego oświadczenia lub, w stosownych przypadkach, do wypłaty kwoty zastępczej odpowiadającej wynagrodzeniu z tych dni.
Sędziowie pokoju, w oparciu o ustawę 7/2018 o de facto parach Wspólnoty Autonomicznej i rozporządzenie Rady Miejskiej Yecla z 2003 roku, dokonują interpretacji „zgodnej z przepisami konstytucyjnymi” i oświadczają, że „para de facto, zgodnie z konstytucją, musi zachować takie same korzyści administracyjne i prawne jak małżeństwo.
Jak twierdzi wnoszący odwołanie, oznacza to, że „niniejsze rozporządzenie daje de facto parom taką samą uwagę prawną i administracyjną, jaką traktuje małżeństwa, zrównując obie instytucje”, pomimo faktu, że obowiązujący układ zbiorowy, przed obowiązującym ustawodawstwem regionalnym i gminnym, nie podnoś tego wyraźnie.
W szczególności, jak przypomina uchwała, w art. 10 zarządzenia gminy rada miejska „wszystkim zarejestrowanym w tym Rejestrze parom de facto lub niemałżeńskim związkom konkubinacyjnym będzie traktowała te same uwagi prawne i administracyjne, jakie traktuje małżeństwa, z tym że obowiązujące przepisy stanowią inaczej lub wymagają określonych zapisów w formie dokumentów, faktycznie lub jakiegokolwiek innego rodzaju, do odpowiednich celów”. Wyjaśnił, że w tym przypadku żaden przepis nie stanowi inaczej, ani nie wymaga innych wymagań.
W związku z tym, przenosząc konstytucyjny obowiązek władzy publicznej do promowania warunków, aby każda jednostka cieszyła się rzeczywistą i efektywną równością (art. 9.2 ust. 39) oraz do zapewnienia społecznej, ekonomicznej i prawnej ochrony rodziny (art. XNUMX), sąd stwierdził, że „ prawnie ukonstytuowana para de facto jest nowym modelem rodziny akceptowanym na poziomie społecznym, musi więc mieć skuteczną ochronę prawną i wsparcie.”
Z tych wszystkich powodów Izba uwzględniła apelację po usłyszeniu, że wspomniane rozporządzenie „niewątpliwie chroni wolność i równość osoby poprzez identyczne traktowanie, oparte w taki sam sposób, jak małżeństwo na wspólnej więzi uczuciowej i projekcie życia, który miałby doprowadzić do zintegrować nowy model rodziny”.
Uchwała nie jest ostateczna, od tego wyroku jest skarga o Zjednoczenie Doktryny do Izby Społecznej Sądu Najwyższego.
