streszczenie
Prezydent rządu Katalonii
Artykuły 65 i 67 Statutu stanowią, że prawa Katalonii są ogłaszane w imieniu króla przez prezesa Generalitat. Zgodnie z powyższym ogłaszam, co następuje:
prawo
preambuła
Artykuł 541-1 katalońskiego kodeksu cywilnego stanowi, że legalnie nabyta własność daje właścicielom prawo do pełnego korzystania z dóbr stanowiących jej przedmiot oraz do korzystania z nich i rozporządzania nimi. Następnie art. 541-2 określa, że uprawnienia przyznające prawo własności są wykonywane zgodnie z jej funkcją społeczną, w granicach i ograniczeniach ustanowionych przez prawo. Władza ustawodawcza jest zatem uprawniona do tworzenia i określania granic i ograniczeń w domenie, o ile odpowiadają one społecznej użyteczności dóbr. Jak wielokrotnie uznało orzecznictwo.
Z drugiej strony, oprócz tego, co stanowi Kodeks cywilny, ustawa 18/2007 z dnia 28 grudnia o prawie do mieszkania upoważnia ustawodawcę do przyjęcia środków lub ustanowienia mechanizmów, które mogą stanowić odpowiedź na różne problemy, takie jak dzieje się, gdy właściciele ziemscy posiadający status wielkopowierzchniowych zezwalają na zajęcie bez zezwolenia należącego do nich gospodarstwa rolnego i nie dokonują stosownych czynności w celu jego opróżnienia, a takie korzystanie z nieruchomości powoduje zakłócenie współżycia lub porządku publicznego albo stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwo lub integralność mienia.
W większości przypadków problem ten występuje, gdy własność nieruchomości przysługuje zarówno osobom fizycznym, jak i prawnym, które mają status posiadaczy dużych, którzy często lekceważą swoje obowiązki dotyczące nieruchomości i współistnienia nieruchomości z sąsiedztwem. Nie działaj w sytuacjach, które powodują zakłócenie współżycia lub porządek publiczny, a nawet pozwalają na wykorzystanie nieruchomości do czynów przestępczych, które naruszają społeczną funkcję domu, a także oznaczają naruszenie obowiązków właściciela.
Obecne orzecznictwo rygorystycznie zakreśliło pojęcie zmiany współżycia, charakterystyczne dla powództwa kasacyjnego, nadając przykazaniu pewność prawa i zapobiegając nadużyciom lub arbitralności w jego wykonywaniu i ochronie.
Biorąc pod uwagę, że bezczynność właścicieli w tych konfliktowych sytuacjach oznacza zaniedbanie ich odpowiedzialności, konieczne jest ustanowienie mechanizmów, które pozwolą radom i wspólnotom właścicieli działać na rzecz przywrócenia współistnienia, pod warunkiem, że właściciele mają wiedzę dużych posiadaczy zgodnie z definicją zawartą w ustawie nr 24/2015 z dnia 29 lipca o pilnych środkach mających na celu sprostanie sytuacji nadzwyczajnej w dziedzinie ubóstwa mieszkaniowego i energetycznego.
Ponadto rada miejska jest upoważniona do tymczasowego przejęcia domu w celu przeznaczenia go na cele publicznej polityki mieszkalnictwa socjalnego.
W związku z tym ustanawia się procedurę, którą należy wszcząć od uprzedniego wezwania właściciela nieruchomości do rozpoczęcia sprzedaży w przypadku zmiany współżycia lub szkody publicznej lub w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa lub integralności nieruchomości. Właściciel ma miesięczny termin na udokumentowanie, że lokator posiada tytuł uprawniający do zajmowania lokalu lub na udokumentowanie, że wykonał czynność eksmisyjną. Jeśli ten okres upłynął, a właściciel nie zastosował się do tego wymogu w taki czy inny sposób, rada ma prawo wykonać stosowne czynności związane z opróżnieniem lokalu lub eksmisją w miejsce właściciela.
Administracja może nałożyć sankcje ustanowione ustawą 18/2007, a ponadto, jako nowa zdolność, może czasowo przejąć użytkowanie domu w celu przydzielenia go do publicznej polityki mieszkalnictwa socjalnego.
Artykuł 1 Zmiana ustawy 18/2007
1. W ust. 2 art. 5 ustawy nr 18/2007 z dnia 28 grudnia o prawie do mieszkania dodaje się literę g o następującej treści:
- g) Właściciele, jeżeli mają status posiadaczy dużych, nie inicjują działań eksmisyjnych wymaganych przez właściwą administrację, dom jest zamieszkany bez tytułu prawnego i sytuacja ta spowodowała zmianę współżycia lub porządku publicznego lub zagraża bezpieczeństwo lub integralność mienia.
LE0000253994_20230218
2. Do ust. 1 art. 41 ustawy 18/2007 z dnia 28 grudnia o prawie do mieszkania dodaje się literę c o następującej treści:
- c) Zajęcie bez tytułu prawnego w przypadkach, które zmieniają współżycie lub porządek publiczny lub zagrażają bezpieczeństwu lub integralności mienia.
LE0000253994_20230218
3. Do ustawy 44/18 z dnia 2007 grudnia o prawie do mieszkania dodaje się artykuł 28 bis o następującej treści:
Artykuł 44 bis Działania przeciwko okupacji bez tytułu uprawniającego w przypadkach zmiany współżycia lub porządku publicznego lub zagrażających bezpieczeństwu lub integralności mienia
- • 1. W przypadku zajęcia nieruchomości bez tytułu prawnego właściciel lub właściciel, jeżeli ma status wielkodzierżawcy, jest zobowiązany do podjęcia niezbędnych działań w celu jej eksmisji, jeżeli sytuacja ta spowodowała zmianę współżycia lub porządku publicznego lub zagraża bezpieczeństwu lub integralności mienia.
- • 2. W przypadku domniemania, o którym mowa w ust. 1, a właściciel lub właściciel nie wykonają czynności niezbędnych do eksmisji, urząd gminy, na terenie której położona jest nieruchomość, jako organ właściwy i bez uszczerbku dla z kompetencji innych podmiotów publicznych, mogą wezwać właściciela lub właściciela, z urzędu lub na wniosek zarządu właścicieli nieruchomości, na której nieruchomość jest położona, lub na wniosek sąsiadów sąsiednich lokali mieszkalnych, do wykonania ciążącego na nich obowiązku.
- • 3. Rada musi wymagać od właściciela lub właściciela i mieszkańca, aby w ciągu pięciu dni roboczych udokumentowali istnienie tytułu uprawniającego do wykonywania zawodu, jeśli ma to zastosowanie, oraz w tym samym wymogu musi wymagać od właściciela lub właściciela, aby , w ciągu miesiąca, dokumenty potwierdzające wykonanie obowiązku przeprowadzenia odpowiedniej akcji eksmisyjnej.
- • 4. Jeżeli w ciągu miesiąca od otrzymania wezwania lub bezskutecznego zawiadomienia, zawsze czekając na to, co określają przepisy o postępowaniu administracyjnym, właściciel nie udokumentował, że zajmujący nieruchomość posiada tytuł upoważniony do zajmują, nie udokumentowali, że dokonali eksmisji lub nie udokumentowali, że dokonali odpowiednich czynności sądowych w celu eksmisji, radzie miasta, jako organowi właściwemu i bez uszczerbku dla kompetencji innych podmiotów publicznych, przysługuje prawo do rozpoczęcia procedury eksmisyjnej i doprowadzenia eksmisji zajmowanego lokalu do skutku.
- • 5. Rada miejska działająca w zastępstwie właściciela lub właściciela ma prawo do pełnego zwrotu kosztów wynikających z postępowania, bez uszczerbku dla nałożenia stosownych sankcji.
- • 6. Za wykonanie czynności eksmisyjnej przez radę miasta odpowiada burmistrz lub burmistrz.
LE0000253994_20230218
4. Sekcja 7 artykułu 118 ustawy 18/2007 z dnia 28 grudnia o prawie do mieszkania została zmieniona i otrzymuje następujące brzmienie:
7. Grzywny określone w niniejszym artykule umarza się do wysokości 80% odpowiedniej kwoty w przypadku naprawienia przez sprawców przestępstwa będącego przedmiotem uchwały o ukaraniu. W przypadku naruszenia uregulowanego w art. 124.1 ust. 44 lit. k, rady gmin, w których położona jest nieruchomość, mogą czasowo korzystać z lokalu przez okres siedmiu lat. Administracja musi przeznaczyć je na publiczną politykę najmu socjalnego, a z otrzymanych dochodów może zrekompensować dług wynikający z odpowiednich działań prawnych oraz wydatki wynikające z przystosowania mieszkania do przepisów dotyczących zamieszkiwania. Możesz je również wykorzystać do ściągnięcia nałożonych sankcji. Niezastosowanie się właściciela lub właściciela do wymogu określonego w art. XNUMX bis, nakłaniającego go do podjęcia czynności niezbędnych do eksmisji, stanowi naruszenie funkcji społecznej lokalu mieszkalnego i jest powodem do czasowego zajęcia lokalu mieszkalnego użytkowania domu przez okres siedmiu lat przez radę gminy, w której nieruchomość jest położona.
LE0000253994_20230218
5. Do ust. 1 art. 124 ustawy 18/2007 z dnia 28 grudnia o prawie do mieszkania dodaje się literę k o następującej treści:
- k) niezastosowania się w wyznaczonym terminie do wezwania właściwej administracji w przypadku, o którym mowa w art. 44a.
LE0000253994_20230218
Artykuł 2 Zmiana piątej księgi Kodeksu Cywilnego Katalonii
1. Zmienia się ustępy 1 i 2 artykułu 553-40 Kodeksu Cywilnego Katalonii, które otrzymują następujące brzmienie:
1. Właściciele i lokatorzy nie mogą w częściach prywatnych ani w pozostałej części nieruchomości prowadzić działalności lub czynów sprzecznych z normalnym współżyciem społecznym, niszczących lub zagrażających mieniu. Nie mogą też wykonywać czynności, które statuty, przepisy miejskie lub prawo wyraźnie wykluczają lub zabraniają.
2. Prezydium gminy, jeżeli czynności lub czynności, o których mowa w ust. 1, dokonuje z własnej inicjatywy lub na wniosek jednej czwartej właścicieli, obowiązane jest rzetelnie zażądać od tego, kto je wykonuje, zaprzestania ich wykonywania. Jeżeli wymagana osoba lub osoby nadal prowadzą swoją działalność, zgromadzenie właścicieli może wytoczyć powództwo o wygaśnięcie własności przeciwko właścicielom i mieszkańcom elementu prywatnego, które musi zostać rozpatrzone zgodnie z odpowiednimi przepisami proceduralnymi. Po złożeniu pozwu, który musi być dołączony do wniosku i zaświadczenia o zgodzie zgromadzenia właścicieli, organ sądowy musi podjąć środki zapobiegawcze, które uzna za stosowne, w tym natychmiastowe zaprzestanie zabronionej działalności. W przypadku zajmowania lokalu bez tytułu prawnego powództwo można wytoczyć przeciwko lokatorom, nawet jeśli ich tożsamość nie jest znana. Jeżeli działania lub działania sprzeczne ze współistnieniem lub szkodzące lub zagrażające mieniu są dokonywane przez mieszkańców części prywatnej bezprawnie i bez woli właścicieli, zgromadzenie właścicieli może zgłosić ten fakt do urzędu miasta ich gminy pod adresem: koniec wszczęcia, po udowodnieniu, że zabronione działania lub czyny rzeczywiście miały miejsce, procedury określonej w art. 44 bis ustawy 18/2007 z dnia 28 grudnia o prawie do mieszkania.
LE0000230607_20230218
postanowienia końcowe
Pierwsze włączenie budżetu
Przepisy, które pociągają za sobą wydatki obciążające budżet Generalitat, wywołują skutek od wejścia w życie ustawy budżetowej odpowiadającej rokowi budżetowemu następującemu bezpośrednio po wejściu w życie tej ustawy.
Drugie wejście w życie
Ustawa ta weszła w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Generalitat de Catalunya.
Dlatego nakazuję, aby wszyscy obywatele, do których ta ustawa ma zastosowanie, współpracowali w jej przestrzeganiu i aby odpowiednie sądy i władze ją egzekwowały.
