Niedawne orzeczenie Sądu Najwyższego odrzuciło, że samotna matka może korzystać z urlopu na poród i opiekę nad małoletnim, który odpowiadałby innemu rodzicowi.
Sąd Najwyższy wskazał, że nie widzi prawnego wsparcia dla zatwierdzenia podwójnego zezwolenia dla rodzin niepełnych, podkreślając, że jego funkcją jest „stosowanie i interpretacja normy, ale nie tworzenie prawa”.
Izba IV wydała rozstrzygnięcie w apelacji Prokuratury w sprawie wniosku matki samotnej rodziny, która wystąpiła o przyznanie świadczenia z tytułu urodzenia i dodatkowej opieki nad dzieckiem do tej, z której już korzystała.
Izba oddaliła skargę, uznając, że konfiguracja systemu świadczeń z ubezpieczeń społecznych należy wyłącznie do ustawodawcy, który niedawno odrzucił w Senacie poprawkę mającą na celu wprowadzenie modyfikacji w tym zakresie do ustawy. Ponadto w wyroku uzasadniono, że to ustawodawca jest odpowiedzialny za różne wchodzące w grę interesy – solidarną odpowiedzialność w opiece nad dzieckiem, interes małoletniego, interes rodzica – i decyduje w tym szacunek.
Sprawa trafiła do Sądu Najwyższego po tym, jak kobieta złożyła pozew przeciwko decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o odmowie jej korzystania ze świadczenia z tytułu urodzenia i opieki nad dzieckiem, jakie przysługiwałoby drugiemu rodzicowi.
Sąd Socjalny nr 5 w Bilbao oddalił to roszczenie i po złożeniu apelacji sprawa przeszła w ręce Najwyższego Trybunału Sprawiedliwości Kraju Basków, który skorygował pierwotną decyzję i zgodził się z kobietą. Przed taką uchwałą prokuratura wystąpiła do Sądu Najwyższego z wnioskiem o ujednolicenie doktryny.
Inne perspektywy
Konflikt, który obecnie rozwiązuje sąd najwyższy, wynika z szeregu orzeczeń sądowych, które nakazały niektórym samotnym matkom wydłużenie zasiłku macierzyńskiego z 16 tygodni do 26 lub 32 tygodni, aby uniknąć dyskryminacji ich dzieci w porównaniu z tymi, które mają dwoje rodziców w domu.
