Պոնտեվեդրայի թիվ 3 Սոցիալական դատարանը թույլատրելի է ճանաչել աշխատողի աշխատանքից ազատումը այն ծերանոցում, որտեղ նրանք աշխատում էին, ամենօրյա ուժեղացման թեստից հրաժարվելու համար: Դատարանը համարել է, որ առկա է լուրջ անհնազանդություն, որը պարտադիր է, որպեսզի բնակավայրը պահպանի նախարարության կողմից տրված ցուցումները՝ հատկապես խոցելի բնակիչների վարակման վտանգից խուսափելու համար։
Գալիսիայի առողջապահության վարչությունը մշակել է մի շարք արձանագրություններ՝ ծերանոցներին ուղարկելով ամենօրյա և պարտադիր համաճարակաբանական հետազոտություն: Ամբողջ անձնակազմը, անկախ նրանից՝ պատվաստված էր, թե ոչ, պետք է անցներ թքի թեստ:
Աշխատակիցը հրաժարվել է հանձնել նշված թեստը, ինչը հանգեցրել է նրան, որ աշխատանքից հեռացվել է լուրջ անհնազանդության համար: Սակայն նա բողոքարկել է պաշտոնանկությունը, քանի որ դա ոտնահարում է իր գաղափարական ազատությունը, պատիվն ու ֆիզիկական ամբողջականությունը։ Բողոքաբերը մեղադրեց ընկերությանը խոշտանգումների մեջ և պնդեց, որ ինքը պարզապես չի մերժել, այլ ավելի շուտ, որ նախքան այս թեստերը, որոնք նրանք համարում էին ինվազիվ, նա ցանկանում էր իմանալ, թե ինչու պետք է դրանք պարտադիր կերպով անցնի:
պարտադիր կանոնակարգեր
Այնուամենայնիվ, դատավորը համարեց հետևյալը տեղին՝ համարելով, որ բնակության համար պարտադիր է համապատասխանել վարչության տնօրեններին։ Նորմեր, որոնք, ըստ որոշման, ունեն վավերացման կանխավարկած, քանի որ դրանք չեն վիճարկվել որևէ դատարանում։ Բայց նա նաև հավելում է, որ մասնագիտական ռիսկերի կանխարգելման ստանդարտը պարտավորեցնում է գործատուին անհրաժեշտ միջոցներ ձեռնարկել կանխատեսելի պատահարներից խուսափելու համար։
վտանգի տակ դնել
Նմանապես, բանաձևն անդրադարձավ նաև հարևանների տեսակետին, որոնք հատկապես խոցելի են վարակման հետևանքների համար, և առանց իմանալու, որ վարակը կարող է տարածվել նաև մեր գործընկերների վրա:
Վստահության կորուստ
Դատավորի կարծիքով՝ մեկ բան է, երբ որևէ բժշկական զննում կատարելուց առաջ աշխատողից թույլտվություն խնդրելը. և մյուսը, որ ճանաչումը կամ վերլուծությունը, որին խնդրում կամ հրավիրում են աշխատողին որոշ ժամանակով, կամավոր է կամ պարտադիր: Վերջին դեպքում դրան ենթարկվելուց չհիմնավորված մերժումը կարող է ունենալ կարգապահական հետևանքներ։
Ավելին, ինչպես երևում է փաստերի ցանկից, աշխատողը մշտապես կասկածի տակ է դնում ընկերության հրահանգները, ինչը բացահայտում է բարեխղճության խախտում և պայմանագրային հարաբերությունների պահպանում։
Համաձայն վճռի՝ յուրաքանչյուր անձի կարծիքն այս հարցում շատ հարգելի է, սակայն այդ անհամապատասխանությունը բավարար չէ կանոնները խախտելու համար, քանի որ այն պետք է պատշաճ կերպով հիմնավորված լինի։ Համաձայն որոշման՝ աշխատողի դիմադրության իրավունքն ընդունվում է միայն ոչ օրինականության կամ անօրինականության բացակայության դեպքում։ Մնացած դեպքերում նորմալն այն է, որ «լուծել և կրկնել» սկզբունքով նախ հնազանդվում է, ապա բողոքարկում է դատական կարգով։
Նա նույնիսկ նախազգուշացրեց դատարանին, որ ընկերությանը հասցված որևէ վնասի բացակայությունը չի թուլացնում իրավախախտումը, քանի որ այն կարող էր պատժամիջոցային հնարավոր հետևանքներ ունենալ ընկերության համար՝ պարտադիր վարչական կանոնները չկատարելու համար։
Այս բոլոր պատճառներով դատավորը մերժում է աշխատանքից ազատված աշխատակցի բողոքը և պատշաճ կերպով հայտարարում աշխատանքից ազատումը։
