O Xulgado do Social número 3 de Pontevedra declarou admisible o despedimento dun traballador por negarse a repetir a proba de reforzos diarios e requirido na residencia de maiores onde traballaba. A Audiencia considerou que existe unha grave desobediencia que era obrigatoria para que a residencia acatase as indicacións dadas pola Consellería, para evitar o risco de contaxio aos veciños especialmente vulnerables.
A Consellería de Sanidade de Galicia desenvolveu unha serie de protocolos, enviando unha enquisa epidemiolóxica diaria e obrigatoria ás residencias de maiores. Todo o persoal, vacinado ou non, tivo que someterse a probas de saliva.
O traballador negouse a realizar dita proba, o que motivou o seu despedimento por constituír desobediencia grave. Porén, recorreu o despedimento, posto que vulneraba a súa liberdade ideolóxica, a súa honra e a súa integridade física. A recorrente acusou á empresa de torturas e argumentou que non se limitou a negar, senón que antes de realizar estas probas, que consideraban invasivas, quería saber por que tiña que someterse a elas de forma obrigatoria.
normativa obrigatoria
Non obstante, o Xuíz declarou a posterior admisibilidade ao considerar que era obrigatorio que a residencia cumprise cos directivos da Conselleria. Normas que, segundo a sentenza, gozan da presunción de validación, por non ser impugnadas ante ningún Xulgado. Pero, ademais, engade que a norma de prevención de riscos laborais obriga ao empresario a adoptar as medidas necesarias para evitar continxencias previsibles.
posta en perigo
Así mesmo, a resolución tamén abordou o punto de vista dos veciños, especialmente vulnerables ás consecuencias dun contaxio, e sen saber que o contaxio tamén podería estenderse aos nosos compañeiros de traballo.
Perda de confianza
En opinión do xuíz, unha cousa é pedir autorización ao traballador antes de realizar calquera recoñecemento médico; e outra que o recoñecemento ou análise, á que se lle pide ou convida o traballador por algún tempo, sexa voluntaria ou obrigatoria. Neste último caso, a negativa inxustificada a someterse a ela pode ter consecuencias disciplinarias.
Ademais, segundo se desprende do prego de feitos, o traballador tivo unha actitude de constante cuestionamento das instrucións da empresa, o que revela unha vulneración da boa fe e do cumprimento da relación contractual.
Segundo a sentenza, a opinión que cada un ten sobre este asunto é moi respectable, pero esta discrepancia non é suficiente para incumprir as normas, xa que debe estar debidamente xustificada. Segundo a sentenza, só se admite o dereito de resistencia do empregado nos casos de ordes carentes de ilexitimidade ou ilicitude. No resto dos casos, o normal é que, en virtude do principio “solve et repeate”, primeiro se acata e despois se recorra xudicialmente.
Mesmo advertiu ao Xulgado de que a ausencia de prexuízos para a empresa non debilita a infracción, xa que podería ter conllevado posibles consecuencias sancionadoras para a empresa polo incumprimento das normas administrativas que eran preceptivas.
Por todos estes motivos, o xuíz desestima o recurso do traballador despedido e declara procedente o despedimento.
