Më dëgjoni dhe mos jepni dorëheqjen. Bëjeni sostenelën tuajën dhe mos e ndryshoni atë, me një traditë kaq të gjatë dhe ndjekje nga klasa politike spanjolle. Pse duhet ta bej tani, pasi kam rezistuar ndaj viteos dhe akuzave per lajmet dhe komentet qe shkaktojne neglizhencen, shume, kur jo per fshehje, kurthe dhe marifete me te cilat ju dhe juaji u perpoq te fshihni faktet ose, me keq. dhe shumë më serioze, duke u përpjekur të fajësojë gruan e re të sulmuar, për të shfajësuar ish-bashkëshortin e saj?
Disa komentues dhe kolumnistë, është e vërtetë që kanë qenë mjaft të pakët, të kanë bërë të shohësh – tjetër gjë është se nuk deshe ta marrësh vesh – se duhet të japësh dorëheqjen për shkak të gjithçkaje të kryer nga ti, familja dhe bashkëpunëtorët.
Kërkesa e bërë nga kolegët bazohej në nevojën për të respektuar virtytin e qëndrueshmërisë. Po, me atë “qëndrim dhe logjikë konsistente me parimet që pohohen”, sipas përkufizimit akademik.
Ktheje prapa. Shihni veten duke kërkuar që kur ishit në opozitë ata që qeverisnin të jepnin dorëheqjen sepse kishte hapur një gjykatë. Ti, Mónica, gjithmonë Oltra, ishe aty, e ngulitur në një samarretë hakmarrëse, ishe tashmë në një konferencë shtypi, në tribunën e Gjykatave të Valencias, në një demonstratë në rrugë ose duke i bërtitur kujtdo që të godiste, duke kërkuar dorëheqje, shkarkime, shkarkime. ..
Prezenca e tyre në çdo kohë dhe vend u bë për të kërkuar dorëheqje të menjëhershme, edhe para se të kishin paraqitur shkresat në gjykatë. I pranuar për përpunimin e akuzës, apo jo, zhurma u ngrit në ton, ju ishit gjithmonë ndër më të zhurmshmit dhe kërkonit dorëheqje sikur të mos kishte të nesërme, as vërtetimin e një procesi, as të drejtën e prezumimit të pafajësisë.
Dhe tani çfarë, Monica Oltra? Ai tashmë na ka thënë dhe ka përsëritur se nuk ka ndërmend të japë dorëheqjen. Fakti që janë trembëdhjetë persona në krye të ministrisë së saj, të cilët shfaqen të akuzuar për rastin e të resë së dhunuar nga bashkëshorti, nuk është arsye për dorëheqje. Kjo do të thotë, ju bëni të kundërtën e asaj që keni bërë në atë kohë, por kjo është koha e shkuar. Dhe në ju përsërisni atë që e majta është aq e dashur: "Bëj atë që të them unë, jo atë që bëj unë".
Por nëse rezulton se është në mospërputhje me të tashmen gjyqësore, nuk duhet të jetë në mospërputhje edhe me të pardjeshmen e fundit apo me kohën e shkuar. Pardje, kur lëshoi një urdhër kryelartë duke thënë t'i lini të qetë zyrtarët e tij, "nuk kanë bërë asgjë", ndërsa u ofrua si ofertë shlyese që të gjitha përgjegjësitë të bien mbi ju. Më vonë ai na sqaroi, me një argument ndihmues, se fjalët e tij ishin nxjerrë jashtë kontekstit. Me fjalë të tjera, më shumë mospërputhje, që të mos më kapin për atë që thashë.
Dhe tani, kur gjyqtari që trajton çështjen tuaj e çon çështjen tuaj në Gjykatën e Lartë të Komunitetit Valencias, duke pasur parasysh statusin tuaj si paraardhës - një privilegj që ju dhe familja juaj dikur e keni njohur të vjetëruar, por që sot nuk e keni parë të arsyeshme ta bëni heq dorë – ju na thoni se ai nuk ka ndërmend të japë dorëheqjen sepse nuk ka përgjegjësi që ta bëjë këtë.
Për sa kohë që procesi gjyqësor nuk do të avancojë sa duhet për t'ju futur në lëmshin gjyqësor, ju nuk do të jepni dorëheqjen. As nëse më në fund ajo do të sillet në stol vetëm apo në shoqërinë e disa zyrtarëve. Ai nuk do të japë dorëheqjen për mospërputhje të plotë. As nuk do të ndërpritet nga Presidenti Puig nëse nuk arrihet në përfundimin se votat e mbetura do të mbështeten. Ju mbroni presidentin dhe ai ju mbron në një moment të llogaritur dhe efektiv do ut des.
Në këtë pikë, është pothuajse më mirë që ai të mos japë dorëheqjen, në mënyrë që të bëhet dëshmi e qartë se koherenca është zhdukur prej kohësh nga fjalori i tij. Dhe se fajin e kanë gjithsesi ata që e kritikojnë dhe e kanë denoncuar.
