Onder de vele beledigingen, scheldwoorden en diskwalificaties die de afgelopen dagen tegen het Grondwettelijk Hof zijn uitgestort, benadrukt rectius, de meeste van zijn leden, het idee dat het veronderstelde primaat van het parlement probeert te onderstrepen, zelfs boven het gezag van het Grondwettelijk Hof dat, in de nieuwe orde, is de maximale bewaker van de onderwerping van de publieke macht aan de Grondwet. Dit idee is gebaseerd op de onjuiste stelling dat het parlement de volkssoevereiniteit als constituerende macht allround en zonder beperkingen heeft opgenomen. Zoals we kunnen zien in artikel 66 van de Grondwet, vertegenwoordigen de Cortes het Spaanse volk, maar ze zijn niet soeverein. Ze vertegenwoordigen het volk in de normale uitoefening van hun constitutionele bevoegdheden, maar ze belichamen niet de soevereiniteit, die in het Spaanse volk blijft (artikel 1.2 CE), waaruit alle bevoegdheden van de staat voortkomen. Geen staat boven de ander. In het bijzonder hebben de rechtbanken geen enkele bevoegdheid buiten de Grondwet, aangezien de persoonlijke onschendbaarheid van afgevaardigden en senatoren, ex artikel 66.3 van de Grondwet, niet de immuniteit van hun wetten inhoudt. Het tegenovergestelde betekent de weg inslaan van de Franse Nationale Conventie van 1792, de belichaming, in de terminologie van Carl Schmitt, van de soevereine dictatuur van een macht die weigert enige beperking te accepteren in de uitvoering van haar functies, en die zichzelf koste wat het kost probeert op te leggen en tegen elke prijs, zoals door genoemde Conventie is gedaan via de zogenaamde Volksgezondheidscommissie. Standard Gerelateerd nieuws Ja Het Grondwettelijk Hof schort het gerechtelijk plan van Sánchez Nati Villanueva op Met zes stemmen voor en vijf tegen hebben de magistraten van de TC besloten om de door de PSOE en UP ingediende amendementen om hervormingen in het Congres en via de achterdeur de CGPJ en de TC Na de Tweede Wereldoorlog verdiende de Kelseniaanse stelling van de normatieve piramide een fortuin, aan het hoofd waarvan de Grondwet een specifiek orgaan, rechtbank of tribunaal van grondwettelijke garanties toekende, met als missie het primaat te behouden boven de publieke machten die, zoals Georganiseerde bevoegdheden moeten zich er te allen tijde aan houden. In de woorden van het Grondwettelijk Hof wordt gesuggereerd dat er een plicht tot loyaliteit aan de Grondwet bestaat, waarvan de naleving verplicht is voor genoemde openbare bevoegdheden. Er wordt opgelegd dat het parlement er als constituerende macht op het eerste gezicht voor moet zorgen dat zijn beslissingen te allen tijde in overeenstemming zijn met de Grondwet en de rest van het rechtssysteem. Dat dit het geval is voor alle openbare machten, vloeit onvergeeflijk voort uit de toestand van onze staat als constitutioneel en legaal. De parlementaire autonomie kan geenszins als voorwendsel dienen voor een Kamer om zich gelegitimeerd te achten om de bevoegdheid toe te kennen de grondwettelijke orde te schenden. Integendeel, op de leden van het parlement rust een gekwalificeerde plicht tot naleving van de Grondwet, de verplichting om hun functies in overeenstemming daarmee uit te oefenen. Wanneer het parlement bewust, opzettelijk en opzettelijk een geconsolideerde constitutionele doctrine negeert, uitgedrukt in STC 119/2011, die een minimum aan homogeniteit vereist tussen de wetgevingsinitiatieven en de ingediende amendementen, elimineert het het vermoeden van constitutionele legitimiteit dat de normen zullen genieten uitgewerkt door de algemene rechtbanken, waardoor de tussenkomst van het Grondwettelijk Hof gedwongen werd. Als dit erin slaagt de rechten van de parlementaire minderheden, vertegenwoordigers van het Spaanse volk, te schenden, is de verplichte weg het beroep op Amparo, wegens vermeende schending van artikel 23 van de grondwet. In deze situatie zijn conservatoire maatregelen mogelijk, aangezien deze zijn opgenomen in artikel 56.2 van de organieke wet van het Grondwettelijk Hof: "De kamer of afdeling kan zoveel conservatoire maatregelen en voorlopige besluiten nemen als de rechtsorde voorziet, die, naar hun aard van toepassing kunnen zijn in het amparo-proces en ertoe kunnen leiden dat het beroep zijn doel niet verliest”. Zelfs op een zeer voorzichtige manier, aangezien dezelfde norm daarin voorziet. Kortom, de resoluties die maandag door het Hof zijn genomen, hoe verrassend ze ook mogen lijken, doen niets anders dan het rechtssysteem toepassen en reageren op mogelijke constitutionele overtredingen van andere staatsorganen. Het is zelfs mogelijk om te zeggen, -om de molenaar Hansque te parafraseren, gelukkig zijn er nog steeds rechters in Madrid. OVER DE AUTEUR Carlos Bautista Hij is doctor in de rechten sinds 2014.
