Harde straf, maar niet zo krachtig als zou worden verwacht. Het Provinciaal Hof van Valencia heeft Jorge Ignacio Palma veroordeeld tot 159 jaar en een maand gevangenisstraf voor de moord op Marta Calvo en twee andere vrouwen, evenals voor andere misdaden tegen de vrijheid en seksuele compensatie en poging tot moord. De rechter heeft de herbeoordeelbare permanente gevangenis echter afgewezen.
Volgens de uitspraak van de straf waartoe ABC toegang heeft gehad, wordt de maximale strafmaat veertig jaar. Zo weigerde de magistraat de hoogste straf van het Spaanse rechtssysteem toe te passen op de beklaagde, ondanks de overweldigende mening van de populaire rechtbank die hem schuldig achtte aan de moord op Marta Calvo, Arliene Ramos en Lady Marcela.
Zo legde de magistraat een totale straf van 159 jaar en 11 maanden gevangenisstraf op, maar verwierp de herbekijkbare permanente gevangenis omdat ze om het specifieke bewijs vroegen toen ze hoorden dat een verbale tijd die in artikel 140 van het Wetboek van Strafrecht is opgenomen, vereist dat er een voorafgaande veroordeling is. Het betoogde dat de termen van dit artikel 'duidelijk zijn in hun letterlijke betekenis: de herziebare permanente gevangenisstraf kan alleen worden opgelegd: 'aan de beschuldigde van moord die is veroordeeld voor de dood van meer dan twee personen' (...) De wet gebruikt de werkwoordelijke tijd van de voltooid verleden tijd, ook wel 'antepreterite' genoemd, wat alleen kan slaan op het feit dat hij 'eerder' was veroordeeld. Wat gebeurt er niet in de casus.
Tegelijkertijd wordt Jorge Ignacio Palma vrijgesproken van de misdaad door het vonnis, dat is uitgesproken op basis van het vonnis van een populaire jury en waartegen beroep kan worden aangetekend bij de burgerlijke en strafkamer van het Hooggerechtshof van de Valenciaanse Gemeenschap (TSJCV). tegen de morele integriteit waarvan hij ook werd beschuldigd. Evenzo legt hij een schadevergoeding op aan zes slachtoffers en de nabestaanden van nog eens drie overledenen, die samen 640.000 euro bedroegen.
In het bijzonder 50.000 euro voor zeven slachtoffers en de familieleden van de drie die stierven (70.000 euro voor de zus van Arliene, 150.000 voor de twee minderjarige kinderen van Lady Marcela en 70.000 voor de ouders van Marta).
159 jaar en eens maanden in de gevangenis
De uitspraak van de rechter bepaalt een gevangenisstraf van 22 jaar en tien maanden voor elk van de drie verraderlijke moorden die zijn gepleegd met de verzwarende omstandigheid van discriminatie op grond van geslacht, het minimum dat door de wet wordt overwogen aangezien de particuliere beschuldigingen vragen om een permanente herbekijkbare gevangenis en niet de wettelijke maximaal 25 jaar.
Wat betreft de aanklacht wegens verraderlijke poging tot moord tegen zes andere vrouwen, heeft de magistraat Jorge Ignacio Palma twee straffen van veertien jaar gevangenisstraf opgelegd, evenals het verbod om minder dan 300 meter te naderen en communicatie door een hangend medium voor de volgende tien jaar.
Evenzo achtte het vonnis hem verantwoordelijk voor een misdrijf tegen de openbare veiligheid, waarvoor hij een gevangenisstraf van vijf jaar oplegt, evenals nog eens twee jaar en vijf maanden, voor een misdrijf tegen de vrijheid en seksuele schadeloosstelling met een zevende slachtoffer, waarmee zal ook binnen vijf jaar geen communicatie tot stand kunnen brengen of minder dan 300 meter naderen.
Vooral kwetsbare vrouwen
Volgens het vonnis van de populaire rechtbank waren alle slachtoffers van Jorge Ignacio Palma bijzonder kwetsbare vrouwen die prostitutie beoefenden, aan wie de veroordeelde man zeer zuivere cocaïne plus geslachtsdelen introduceerde, hoewel deze actie tot hun dood zou kunnen leiden.
De jury was unaniem van mening dat Palma Marta Calvo heeft vermoord nadat ze haar op een verrassende manier had aangevallen en zonder enige verdedigingsoptie toe te staan nadat ze haar had bedwelmd met cocaïne in haar huis in de Valenciaanse gemeente Manuel.
Het woog dat de rechtbank wist dat de zaak van het niet meedelen waar het uiteengereten lichaam van de jonge vrouw werd gesmokkeld, de familie extra pijn deed, waarvoor het hem verantwoordelijk maakte voor een misdaad tegen de morele integriteit, de magistraat heeft uiteindelijk besloten hem vrij te spreken over deze heffing.
Eveneens achtte hij bewezen dat tien vrouwen seksueel zijn misbruikt door zonder hun toestemming cocaïne in hun geslachtsdelen te brengen en in alle gevallen beschuldigt hij hen ook van het verstrekken van deze stof op de zogenaamde 'blanke feesten'.
Na kennis te hebben genomen van het vonnis handhaafde het Openbaar Ministerie zijn verzoek om Jorge Ignacio tot 120 jaar gevangenisstraf - tien minder dan wat aanvankelijk was vereist nadat een van de slachtoffers zich als beschuldiging had teruggetrokken, die tijdens het proces niet wilde getuigen -, terwijl particuliere verdenkingen verzocht om een permanente gevangenis die kan worden herzien voor drie moorden. De verdediging heeft van haar kant verzocht om de sanctie zo laag mogelijk toe te passen.
Vanuit de omgeving van de familie van Marta Calvo hebben ze de straf al "verrassend" genoemd en de verwachting is dat Marisol Burón, de moeder van het slachtoffer, voor de media zal verschijnen om haar mening te geven over het vonnis tegen de moordenaar van haar dochter.
De argumenten van de magistraat
De magistraat die het juryproces bij de rechtbank van Valencia voorzat, is van mening dat permanente gevangenisstraf niet van toepassing is op de beschuldigde, aangezien hij niet eerder is veroordeeld voor misdaden tegen het leven.
De rechter hoort dat er geen proces is toegepast op de herzienbare permanente gevangenisstraffen die zijn aangevraagd voor de drie moorden die zijn verteerd door particuliere verdenkingen.
“De bewoordingen van artikel 140 CP zijn in de letterlijke betekenis duidelijk: de herziebare permanente gevangenisstraf kan alleen worden opgelegd: 'aan de verdachte van moord die is veroordeeld voor de dood van meer dan twee personen' (...) De wet gebruikt tijdverbale van de voltooid verleden tijd preterite, ook wel "preterite" genoemd, wat alleen betrekking kan hebben op het feit dat hij "eerder" was veroordeeld. Wat gebeurt er niet in het geval”, reden.
De voorzitter van de Jury Court betoogde dat de strafrechtelijke herhaling en het ontbreken van incidentie in het gedrag van de verdachte "niet werkt in deze zaak waarin, gezien de (...) onnodige opeenstapeling van de verschillende procedures, het de eerste overtuiging die heeft door andere mensen te doden."
Op dezelfde manier - zo vervolgt hij - is de toepassing van permanente gevangenisstraf van toepassing met toepassing van de bepalingen van artikel 140.1.2 van het Wetboek van Strafrecht, dat daarin voorziet wanneer de moord "na" het misdrijf tegen de seksuele vrijheid gepleegd op de slachtoffer.
In de gevallen die hier worden beoordeeld "is aanranding het middel waarmee de moord wordt gepleegd, wat vanaf het begin het belangrijkste doel is van het actieve onderwerp, dus de misdaad tegen het leven is niet 'na' op de misdaad tegen seksuele vrijheid, maar hedendaags en intrinsiek en onlosmakelijk ermee verbonden”, specificeert hij.
