Нападот на Владата врз уставниот устав, со цел исполнување на договорите со независните, добива различни размислувања. За левицата на власт и нејзиниот извонреден медиумски апарат, кој вклучува голем дел од „шоу-бизнисот“, ова не е државен удар, тоа е демократија: вршење на волјата на оној што „излегува од изборите“. Бидејќи е демократија и ние одиме кон „напредна демократија“, тие предлагаат повеќе. И за националистите не е државен удар, ниту пак беше државен удар во 2017 година (сон, според реченицата). Тие негираат дека тоа бил државен удар, но не го негираат пучот: го ветуваат. За друг сектор на реалноста составен од ПП, Ц и нивната збрчкана армија центристи, ова е навистина државен удар, таков што ја разбива идиличната институционална и уставна ситуација, не само најголема во нашата историја, туку и завист на светот. Станува збор за државен удар организиран од Санчез, злобен гениј, против поделбата на силите што не може да го допре, а тие предлагаат Европа да биде таа што ќе го реши. Реалноста, сепак, е дека Европа деновиве позира насмеана со Санчез, дека нема поделба на овластувањата (можам да напишам PSOE, влада и законодавен дом наизменично); дека сè е направено против Уставот, но во рамките на Уставот и за Уставот и дека Санчез не е пауза, туку забрзување на уставниот континуум што доаѓа од „од Закон до Закон“, трансфигурирање на харакири кои се реплицираат: узурпација на автентичната конституент моќта на нацијата. Она што се случува не е лукубрација. Да се шпекулира би значело да се зборува за странските сили кои го пилотираат процесот; Кармен Калво повтори дека поделбата на власта е обичен формализам, Ицета ќе мора да почека референдумот да созрее во општеството и Запатеро вети нов статут преку органски закони. Поради оваа причина, не е важно само да се утврди дали се работи за државен удар, туку и кога почнал и кој треба да го реши, односно кој е политичкиот субјект. Обезличувањето на последните две прашања е исто толку збунувачки како да се прави со првото. Во измамите, едниот обично игра паметно, а другиот глуми. Потоа го делат 'братучедот'.
