Врховниот суд на правдата на Каталонија, во пресудата од 30 јануари, постави релевантен преседан, со прифаќање на дополнителна компензација во рок од 33 дена како што е утврдено со закон.
Во овој случај, компанијата наведува економски причини и производи, но ќе се забележи дека отказот е артикулиран само 3 дена пред да се обработи компанијата со ЕРТЕ поради виша сила произлезена од здравствената вонредна состојба поради пандемијата Ковид19, а објективното отказно писмо не содржи причини од структурална природа (освен падот на активноста произлезена од пандемиската состојба) за раскинување на договорот за вработување.
Добро погледнете, со оглед на неправедноста на отказот, законски може да му се признае дополнителен надомест на оценетиот. Во последно време судовите изрекуваат дополнителна казна за да го обесхрабрат работодавачот бидејќи иако законскиот надомест мора да се пресметува врз објективни критериуми како плата или години стаж и подлежи на максимални ограничувања, дополнителната е наменета за проценка на последователните штети. , изгубена добивка или предизвикана морална штета. Меѓутоа, дополнителниот надомест мора да биде предмет на докажување.
Во овој случај, причината поради која работникот мора да добие сума за изгубена заработка е губењето на можноста да ги искористи вонредните мерки за заштита од невработеност спроведени од Ковид-19. Па, иако немаше доволен придонес за невработеност, ќе можеше да ги искористи посебните мерки за невработеност што шпанската влада ги воведе во пандемијата. Но, за ова ќе беше потребно тој да биде вклучен во ЕРТЕ што компанијата го започна неколку дена по отказот.
Всушност, Комората причината за постоењето на дополнителниот надоместок ја поставува во тоа што доколку компанијата не постапила навредливо, заштитена со минималниот трошок што го предизвикал нејзиното отпуштање поради краткиот стаж на работникот во компанијата, таа ќе имала извесно и реално очекување да бидам вклучен во неизбежното ЕРТЕ процесуирано со виша сила, и како што велиме, можев да ги прифатам вонредните мерки за заштита од невработеност предвидени во чл. 25 од RDL 8/2020, со признавање на надоместокот за невработеност и без минималните придонеси.
Бидејќи е товар на работничката да обезбеди основи за пресметка на изгубената заработка за барање, Судот не се согласува дека таа треба да биде во целиот износ на вонредниот надоместок за невработеност што би и одговарал бидејќи по 7 месеци нашла работа во друга компанија, а не се знаеше точно колкав е периодот на траење на ЕРТЕ, ниту кога компанијата ја обнови својата нормална активност, па изгубената добивка ја фигурира до последниот ден кога беше продолжена состојбата на тревога и затворање кај нас.
