O alto volume de negocio non é sinónimo de máxima sanción en caso de infracción administrativa. Así é, son varios os criterios que hai que ter en conta, explica o Supremo a través dunha sentenza, onde se confirmou a sanción a unha coñecida entidade bancaria, no seu grao mínimo, é dicir, 10.000 euros, por incumprir reiteradamente. requisitos de información administrativa. Os maxistrados consideran que xustificamos unha conduta grave por parte da entidade bancaria, contraria ao razoamento da Avogacía do Estado que solicitou unha condena de 400.000 euros.
O Tribunal Superior de Xustiza ten en conta a marxe de apreciación que concede o artigo 203.5, letra c) da LGT para que, dentro dos límites mínimos e máximos que o precepto establece, a sanción poida ser cuantificada tendo en conta tamén outros parámetros, relatos como o conduta e culpa do suxeito.
Neste caso, a Administración sancionadora e os Tribunais de Xustiza teñen a facultade de fixar a multa, entre 10.000 e 400.000 euros, á espera non só da facturación do suxeito incumpridor, senón tamén da gravidade intrínseca da conduta e da individualización do elemento subxectivo e a súa intensidade por fraude ou culpabilidade.
Gravidade do comportamento
Non obstante, por este motivo, a Sala advirte que se esixe unha motivación concreta sobre a gravidade da conduta ou a especial culpabilidade, e que, de non existir esta motivación, a sanción só poderá impoñerse no seu grao mínimo.
facturación
A sentenza insiste en que a cifra de negocios do infractor, -na súa condición de titular dos datos de importancia fiscal ou de terceiro alleo a eles-, non é o único determinante da cuantía da sanción pola comisión da infracción tipificada no o precepto, pero é só un factor máis de graduación.
Por iso, sinala a resolución, aínda que o volume de negocio serve para fixar o límite máximo da multa, esta non sempre debe impoñerse no seu grao máximo, porque depende do resto de circunstancias concretas do caso.
proporcionalidade
O principio de proporcionalidade das medidas sancionadoras foi obxecto dunha ampla doutrina do Tribunal Constitucional, que veta sancionar do mesmo xeito a quen se resiste de forma absoluta ou recalcitrante a colaborar e a quen o cumpra, aínda sen respectar os prazos fixados para a súa finalización. de forma fragmentada e parcial.
E partindo destas premisas, no caso, no que o contribuínte desatendeu tres requisitos da Administración para facilitar a información pertinente, para que puidese concluír satisfactoriamente a súa actividade inspectora, o Tribunal Supremo desestima o recurso e confirmou que a multa quedou reducida a 10.000 euros precisamente pola perda da acreditación dos motivos de imposición da multa no límite máximo, pola única data da facturación.
A Audiencia engade que, se na cuantificación da sanción só se tivese en conta a facturación, conduciríase ao absurdo de que unhas condutas moi leves en realidade ou en culpa, serían castigadas con penas desproporcionadas, -sempre as mesmas-, debilitando a virtualidade dos principios esenciais en materia sancionadora.
