حق افتخار در مقابل آزادی بیان دوئل متولد شده در برخی از زمین های ورزشی و منتج به دادگاه بدوی مادرید است که با حکم اخیر درخواست حمایت از حق افتخار ارائه شده توسط مربی یک تیم بسکتبال در نتیجه اظهارات دو نفر را رد کرده است. بازیکنان سابق این تیم در مصاحبههایی که به یکی از روزنامههای کشور دادهاند، از فعالیت مربی مذکور در عرصه ورزش در رابطه با تغذیه و وزن بازیکنان و آزار روانی انتقاد کردهاند. قاضی معتقد است که متهمان تحت حمایت حق آزادی بیان هستند که بر حق ناموس متهم غلبه دارد.
در وهله اول، این حکم به این نکته اشاره میکند که نمیتوان متهمان را در قبال برخورد رسانهها با مصاحبههایشان و همچنین نوشتن تیتر روزنامهنگارانی که مطالبی را که در آن مصاحبهها نوشتهاند، مسئول دانست.
برخورد حقوق
قاضی پس از تحلیل دکترین فقهی مربوط به تضاد حق ناموسی متهم با آزادی بیان و اطلاعات متهمان، به این نتیجه رسید که در حق ناموسی مدعی دخالت نامشروع صورت نگرفته است و آزادی باید غلبه بیانی که مطابق با خواسته ها باشد، که باید به طور ویژه در یک حاکمیت قانون حمایت شود تا یک افکار عمومی متکثر تشکیل شود.
بله، در ارزیابی تعارض این دو حق اساسی، این حکم مقرر میدارد که باید مصلحت عمومی اطلاعات، عمومی بودن افراد مورد اشاره در خبر یا نقد و شرایط نداشتن در نظر گرفته شود. از اصطلاحاتی استفاده می کند که به طور مسلم برای شخص (متقاضی) آزاردهنده است.
ارتباط عمومی
با در نظر گرفتن این موضوع، در نظر بگیرید که در این مورد ما با موضوعی مرتبط با ورزش و ارتباط عمومی روبرو هستیم که در آن افراد درگیر دارای مشخصات عمومی و با شهرت عمومی و اجتماعی مرتبط هستند، زیرا متهم یک مربی ملی بوده و متهمان دو چهره بسیار مرتبط بسکتبال بانوان.
علاوه بر این، همانطور که در این حکم آمده است، بازیکنان برخی از حقایق را بدون همراهی با مفاهیم تحقیرآمیز که از محدودیت های آزادی بیان فراتر رفته بود، با نقض اصل تناسب منتقل کردند.
بنابراین از توهین یا عباراتی که آشکارا توهین آمیز یا تحقیرآمیز باشد، نامرتبط یا غیر ضروری استفاده نکرده اند. برعکس، قاضی تصریح می کند، عبارات بیان شده، در چارچوب مصاحبه های انجام شده، در چارچوب حق آزادی بیان قرار می گیرد.
در این حکم تاکید شده است که آنچه متهم نمی تواند ادعا کند این است که هیچ انتقادی به فعالیت وی در عرصه ورزش نمی شود، زیرا به هیچ وجه در مصاحبه ها اشاره ای به زندگی شخصی وی نشده و همان طور که اشاره شد حاوی توهین نیست. یا بیان توهین آمیز
راستی
به همین ترتیب، شرط صحت برآورده شد زیرا حقایق منتقل شده، که متهمان از آن گزارش میدهند، پشتوانه واقعی مربوطه را دارند، زیرا افشای شایعات صرف نیست. لازم به ذکر است که عنصر صدق را نباید بر اساس نظرات بیان شده ارزیابی کرد.
در خاتمه، قاضی در نظر گرفت که عبارات و اظهارات مطرح شده توسط خواستهها تحت حمایت حق آزادی بیان وی و غلبه بر حق ناموسی متهم است.