Κωδικός επιφάνειας εργασίας Εικόνα για κινητά, ενισχυτές και εφαρμογές Κωδικός κινητού Κωδικός AMP Κωδικός εφαρμογής Barcelona. 31 Ιουλίου 1992. Στις 16.30:56 διοργανώθηκε ο αγώνας τζούντο στην κατηγορία των -XNUMX κιλών στο Palau Sant Jordi. Κανείς δεν το ήξερε εκείνη την εποχή, αλλά τέσσερις αγώνες θα άλλαζαν την ιστορία του ισπανικού αθλητισμού. Μια χαμένη 28χρονη Μίριαμ Μπλάσκο φορώντας ένα λευκό κιμονό και μια ζώνη χαραγμένη με τον αριθμό του προπονητή της, Σέρχιο Καρντέλ, έπεσε μόνη της πριν από τρεις εβδομάδες σε ατύχημα με μοτοσικλέτα, βάζοντας τα πόδια της στο τατάμι. Πρώτα έπεσε ο Κορεάτης Sun-Yon Chung, ο Ιάπωνας Chiyori Tateno, ο Κουβανός Driulis González και, τελικά, ο Βρετανός Kim Fairbrother. Ένα κατάμεστο περίπτερο με χιλιάδες λαιμούς φώναζε το όνομα της Μίριαμ κάτω από το διστακτικό και συναισθηματικό βλέμμα του Βασιλιά και της Βασίλισσας της Ισπανίας σε αυτό που ολοένα και πλησίαζε να συμβεί. Ένα σκούπισμα ποδιών μεταφρασμένο σε yuko (5 πόντοι τότε) άξιζε το Valladolid για να φτάσει πάνω και να αντέξει τις επιθέσεις του Fairbrother, ο οποίος είχε πετύχει ένα koka (3 πόντοι) και έψαχνε απεγνωσμένα να φτάσει πάνω. Τρία… δύο… ένα… Τέλος. Ο βαθμολογικός πίνακας έκλεισε τέσσερα αγωνιώδη λεπτά. Η Μίριαμ ήταν ήδη Ολυμπιονίκης. Το Palau Sant Jordi ξέσπασε από ενθουσιασμό και ο Blasco ξέσπασε σε κλάματα ξαπλωμένος στο τατάμι ανάμεσα στη συγκίνηση της νίκης και τη μνήμη του προπονητή του. Είχε μόλις γράψει ιστορία, καθώς έγινε η πρώτη Ισπανίδα τζούντο που κέρδισε Ολυμπιακό μετάλλιο ακριβώς στο πρώτο ραντεβού που συναντήθηκε αυτό το άθλημα στους Αγώνες στην κατηγορία των γυναικών. Το κατόρθωμα του όμως πήγε παραπέρα. Η Miriam έγινε εκείνη την εποχή η πρώτη Ισπανίδα αθλήτρια που κέρδισε χρυσό μετάλλιο σε JJ.OO. του καλοκαιριού -μήνες πριν το κάνει η Blanca Fernández Ochoa στους Χειμερινούς Αγώνες Albertville-. Η Miriam Blasco, αφού κέρδισε τον τελικό εναντίον της Kim Fairbrother στις 31 Ιουλίου 1992. Διπλό RTVE σε 24 ώρες Η γυναίκα από τη Βαγιαδολίδ άνοιξε ένα τραπέζι μεταλλίων που δεν είχε ανοίξει μέχρι τότε, αυτό των γυναικών, αλλά αυτό δεν σταμάτησε εκεί. Μόλις 24 ώρες αργότερα, το κατόρθωμα επαναλήφθηκε. Στο ίδιο περίπτερο, στο ίδιο τατάμι και στο ίδιο άθλημα, αλλά με την υπογραφή του Almudena Muñoz στην κατηγορία των -52 κιλών. Ο Βαλένθιος τότε ήταν 23 ετών και δεν ξεκίνησε, πόσο μάλλον ανάμεσα στα φαβορί. Αντιμετώπιζε πέντε αντιπάλους με μεγαλύτερο ιστορικό στις πισίνες, έδωσαν περισσότερες επιλογές για να κερδίσει, εν μέρει λόγω μιας κενή χρονιάς λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο που την κράτησε εκτός τατάμι για ολόκληρο το 1990. Χωρίς όμως να βγάλει ήχο κάτω από τον ντροπαλό του χαρακτήρα, απέκλεισε έναν προς έναν: πρώτα την κινεζικής καταγωγής Αμερικανίδα Jo Quiring, μετά την Τούρκα Damla Caliskan, τη Βρετανή Sharon Rendle και την Κινέζα Zhong Li. Ο Ιάπωνας Noriko Mizoguchi, τον οποίο είχε μελετήσει λίγα λεπτά πριν τον αγώνα, αλλά με τον οποίο δεν είχε αντιμετωπίσει ποτέ πριν. Almudena Muñoz, στον τελικό απέναντι στον Ιάπωνα Noriko Mizoguchi EFE – Πώς θυμάστε αυτόν τον αγώνα; – Θυμάμαι ήρεμα τη στιγμή του τελικού, τα χρήματα τα είχα ήδη ασφαλισμένα. Δεν ήξερα τον αντίπαλό μου, μου είχαν πει ότι ήμουν πολύ καλός στο τζούντο εδάφους και ένιωθα δυνατός και αρκετά ήρεμος. Έκανα τη φύτευση μου στο τζούντο όρθιας στάσης με το κράτημα και την κίνησή μου και η αλήθεια είναι ότι ένιωθα πολύ ενθουσιασμένος, ψυχικά δυνατός και πρόθυμος. – Άρχισες να σκοράρεις και άντεξες όλο τον αγώνα, ήταν πολύ δύσκολα αυτά τα τέσσερα λεπτά; – Όταν ξεκίνησα τον αγώνα είδα τον εαυτό μου πολύ ανώτερο από αυτήν. Είχα το κράτημα, την κίνηση, την κατεύθυνση. Σημαδεύτηκε πολύ γρήγορα γιατί το είδα πολύ καθαρά και θα μπορούσα να είχα περισσότερες ευκαιρίες να σκοράρω, αλλά επειδή ήμουν άγνωστος τζουντόκα, που κλώτσησε πολύ, Ιάπωνας, επειδή οι Ιάπωνες δουλεύουν πολύ καλά με την κίνηση, δεν ήθελα να ρισκάρω. το. – Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σου ήρθε στο μυαλό όταν τελείωσε ο αγώνας και ο διαιτητής είπε «φίλε»; – Αυτό είναι, τελείωσε, το πήρε. Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Πόσο λαχταράω να έρθει εκείνη η στιγμή. – Το μετάλλιο της Μίριαμ 24 ώρες νωρίτερα ήταν άλλο ένα σημείο πίεσης; – Καμία πίεση. Είχε τραυματιστεί δύο χρόνια νωρίτερα. Το να φτάσω στους Ολυμπιακούς Αγώνες χρειάστηκε πολλή δουλειά, πολλή προσπάθεια. Ήθελα τόσο πολύ να φτάσω εκεί γιατί έβλεπα τον εαυτό μου με πολλές δυνατότητες... γιατί όποτε πήγαινα σε ένα διεθνές τουρνουά ήμουν ένα μετάλλιο. Λοιπόν, το θέμα της Μίριαμ ήταν: αν το έχει πετύχει, γιατί δεν μπορώ να το πετύχω; Για μένα ήταν μια σταγόνα ενέργειας, με παρηγόρησε πολύ. – Θα ήθελες να είσαι ο πρώτος; – Όχι, ήμουν πολύ νέος, ήμουν 23 ετών, και η Μίριαμ ήταν μεγαλύτερη, ήταν έμπειρη τζούντοκα και με ομάδα εργασίας και φυσική προπονήτρια και κάποιες δυνατότητες που δεν είχα εκείνη την εποχή. Η ομορφιά αυτού του αθλήματος είναι ότι διαφορετικές μέθοδοι και τρόποι προπόνησης διαφορετικών και διαφορετικών ανθρώπων μπορούν να επιτύχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Νομίζω ότι η Μίριαμ το άξιζε, για την καριέρα της, για την προσπάθειά της και για αυτό που της είχε συμβεί. Ήταν έτσι γιατί πήγαιναν από τα μεγάλα βάρη στα ελαφριά, αν ήταν το αντίθετο θα ήμουν εγώ. Φανταστείτε όμως, να με έβλεπα δύο χρόνια πριν χωρίς να ξέρω αν θα μπορούσα να περπατήσω ξανά για να κερδίσω το χρυσό Ολυμπιακό, τι άλλο με ένοιαζε η παραγγελία. – Τραυμάτισε το γόνατό του πολύ λίγο πριν τους Αγώνες – Έσπασα τα πάντα. Πήγαινα στο Γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα και μόνο η Miriam, η Begoña Gómez και εγώ είχαμε προκριθεί. Φεύγει από τη συγκέντρωση, έβαλα τον εαυτό μου με έναν τζούντοκα που δεν ήξερα για μεγαλύτερο βάρος και έσπασα το γόνατό μου. Ακόμη και ένα χρόνο αργότερα, είχε έντονους πόνους στο γόνατό της. Περπατούσα στο δρόμο και με πλησίασαν οι άνθρωποι και μου είπαν: ξέρεις ότι είσαι κουτός; – Σε άλλαξε εκείνη η ημερομηνία για τους Ολυμπιακούς; - Φυσικά. Ήταν πολύ καλό για μένα γιατί ήμουν πολύ ντροπαλή και παρόλο που το τζούντο είναι ένα ατομικό άθλημα, αλλάζετε πάντα συνεργάτες. Ντρεπόμουν πολύ να μιλήσω δημόσια, να τρώω με κόσμο, να τους κοιτάζω στα μάτια. Φανταστείτε λοιπόν, από τη μια μέρα στην άλλη, όλοι ήθελαν να σας μιλήσουν, να κάνουν συνεντεύξεις, να υπογράψουν αυτόγραφα… Ήταν πολύ καλό για μένα να φύγω από τη ζώνη άνεσής μου. – Πώς σας έκανε να μετανιώσετε για αυτόν τον πρωταγωνισμό; - Πολύ καλά. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Βαρκελώνης είναι εντυπωσιακοί. Οι άνθρωποι ήταν σαν τα παιδιά τους, ή οι ίδιοι, να ήταν πρωταθλητές. Ήταν τόσο χαρούμενοι με τα αποτελέσματα. Ήμουν λοιπόν απόλυτα ευγνώμων, είναι ότι ήταν άνθρωποι που δεν σε γνώριζαν και παρόλα αυτά ήταν πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι με το αποτέλεσμά σου. Ήταν φοβερό συναίσθημα. – Τι σας άρεσε περισσότερο; – Το παν, είναι ότι έφτανε και είχες ήδη κόσμο εκεί. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι η ενότητα και η στοργή του κόσμου. Όλοι επικεντρώθηκαν στο να γίνει αυτό το έργο και να απολαύσουν την ευτυχία των ανθρώπων. Μου λείπουν πολύ όλα αυτά, αυτό που έζησαν στη Βαρκελώνη δεν το έχω ξαναζήσει. – Τι επιφυλάσσει μια μέρα σήμερα; – Έχω το μετάλλιο στο σπίτι σε μια βιτρίνα, τη μασκότ Cobi, τη στολή της παρέλασης… Τελικά πολλά πράγματα. Η Almudena Muñoz πόζαρε με το μετάλλιό της. ΕΚΔΗΛΩΣΕ Ιστορικό γεγονός Η μαγεία της Βαρκελώνης 92 έκανε την Ισπανία να καταγράψει συνολικά 22 μετάλλια, αριθμός που δεν είχε ξαναδεί: 13 χρυσά, επτά ασημένια και δύο χάλκινα. Ο ισπανικός αθλητισμός γνώρισε μια από τις πιο γλυκές στιγμές του μέχρι σήμερα και το τζούντο σε συγκεκριμένο επίπεδο, και ότι η πρεμιέρα αυτού του αθλήματος ως Ολυμπιακού στη γυναικεία κατηγορία συνέβαλε στο πάχυνση του πίνακα των μεταλλίων με τα δύο μέταλλα της Miriam Blasco και της Almudena Muñoz. Και οι δύο τζούντο εγκαινίασαν μια χρυσή εποχή σε αυτό το άθλημα που συνεχίστηκε στις επόμενες εκδόσεις, στις οποίες η ισπανική αποστολή σημείωσε μεγάλες επιτυχίες που μετέτρεψαν το τζούντο σε ένα από τα πιο επιτυχημένα αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Muñoz, που ζύγισε σοβαρά την αποχώρηση μετά την Μπαρτσελόνα, άλλαξε γνώμη με μεγάλη επιτυχία. Μόλις ένα χρόνο αργότερα κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και ήταν δευτεραθλήτρια κόσμου. Προκρίθηκε για την Atlanta 96, αν και αυτή τη φορά ήταν εκτός του βάθρου και ένας τραυματισμός στον ώμο έναν χρόνο αργότερα τον ανάγκασε να πεταχτεί από τα χαλάκια, αλλά να μην εγκαταλείψει το άθλημα. Σήμερα εργάζεται στο τμήμα Portes του Δημοτικού Συμβουλίου της Βαλένθια. Η Miriam Blasco, τον περασμένο Ιούνιο σε εκδήλωση στο Benidorm. Ο RFEJYDA Blasco, που αφού έφτασε στην κορυφή του Ολύμπου, επέτρεψε στον εαυτό του να αφήσει τον υψηλό ανταγωνισμό -στις παλάμες του και φάνηκε ένα παγκόσμιο χρυσό και έναν άλλο ευρωπαϊκό-, συνέχισε να είναι παρών στις επιτυχίες που θα έρθουν χρόνια αργότερα. Η Yolanda Soler και η Isabel Fernández, και οι δύο στην Atlanta 96, ήταν μαθήτριές του -το χάλκινο Fernández πήρε το χρυσό στο Σίδνεϊ το 2000 και ήταν η τζούντοκα με τους περισσότερους Ολυμπιακούς Αγώνες-. Αφού κέρδισε το χρυσό και προπονούσε Ολυμπιονίκες, αφοσιώθηκε στην πολιτική της Βαλένθια. Τώρα, παραδίδει μαθήματα τζούντο στον σύλλογο που φέρει τον αριθμό του, εθελοντικά και δίνει ομιλίες. Πρόσφατα δημοσίευσε αρκετά παιδικά βιβλία για το άθλημα που την ανέβασε στην κορυφή με τη γυναίκα της.
