Zakon o udruženjima

Šta je udruženje?

Udruživanjem se naziva grupiranje ljudi ili entiteta sa zajedničkom svrhom. Postoje različite vrste udruženja koje ovise o svrsi koja im se pridružuje. Međutim, u Pravno područje, udruženja karakteriziraju skupine ljudi s ciljem obavljanja određene zajedničke kolektivne aktivnosti, gdje su na demokratski način grupirani njihovi članovi, neprofitne su i neovisne o bilo kojoj organizaciji ili političkoj stranci, kompaniji ili organizaciji.

Kada se grupa ljudi organizira da obavlja određenu kolektivnu neprofitnu aktivnost, ali koja ima pravni subjektivitet, kaže se da je to "Neprofitno udruženje", putem kojih se mogu steći prava i, prema tome, obaveze, kroz ovu vrstu udruženja uspostavlja se razlika između imovine udruženja i imovine pridruženih osoba. Među ostalim karakteristikama ove vrste udruživanja su:

  • Mogućnost potpuno demokratskog djelovanja.
  • Nezavisnost od drugih organizacija.

Koji su zakoni koji uređuju ustav udruženja?

S obzirom na ovaj zakon o Ustavu udruženja, smatra se da svi ljudi imaju pravo na slobodno udruživanje radi postizanja zakonitih svrha. Dakle, u ustavu udruženja i uspostavljanju odgovarajuće organizacije i djelovanja istih, to se mora provoditi u skladu s Ustavom utvrđenim parametrima, u sporazumima zakona i ostalim onim što pravni sistem predviđa.

Koje su temeljne karakteristike koje bi udruge trebale imati?

U različitim udruženjima postoji niz specifičnih normi koje udruženje uspostavlja, u skladu sa prilagođavanjem organskog zakona koji je zadužen za regulisanje temeljnog prava na udruživanje. I pored toga, ovaj organski zakon ima dopunsku prirodu, što znači da u onim slučajevima kada pravila nisu regulirana u određenim pravilima, već ako će se na organski zakon voditi ono što je predviđeno u njemu. Uzimajući u obzir odredbe organskog zakona, udruženja moraju predstaviti neke temeljne karakteristike koje bi bile one navedene u nastavku:

  1. Minimalni broj ljudi koji moraju integrirati pravna udruženja mora biti najmanje tri (3) osobe.
  2. Moraju imati na umu ciljeve i / ili aktivnosti koje treba provesti unutar udruženja, a koje moraju biti zajedničke prirode.
  3. Operacije unutar udruženja moraju biti potpuno demokratske.
  4. Moraju izostati motivi za zaradu.

U tački 4) prethodnog stava raspravlja se o nepostojanju motiva za profit, što znači da se koristi ili godišnji ekonomski viškovi ne mogu raspodijeliti među različitim partnerima, ali su dopuštene sljedeće točke:

  • Na kraju godine možete imati financijske viškove, što je uglavnom poželjno jer održivost udruženja nije ugrožena.
  • Imati ugovore o radu unutar udruženja, koje mogu činiti partneri i članovi upravnog odbora, osim ako statutom nije drugačije određeno.
  • Mogu se obavljati ekonomske aktivnosti koje generiraju ekonomske viškove za udruživanje. Ti viškovi moraju se reinvestirati u ispunjavanju ciljeva koje je postavilo udruženje.
  • Partneri moraju imati sposobnost da djeluju u skladu sa entitetom i ne smiju imati ograničeni kapacitet za pripadanje udruženju, u odnosu na sudsku kaznu ili neko pravilo, na primjer, kao što je slučaj vojske i sudija. Kada je jedan od partnera maloljetan (budući da je to dozvoljeno), tu sposobnost osiguravaju njihovi roditelji ili zakonski zastupnici, s obzirom da maloljetnik nema poslovnu sposobnost.

Koji su temeljni organi udruženja?

Tijela koja čine zakone udruženja su konkretno dva:

  1. Državna tijela: poznat kao "Skupštine članova".
  2. Predstavnička tijela: Generalno, oni se imenuju iz redova članova istog udruženja (upravnog tijela) i, naziva se "Upravni odbor", iako mogu biti poznati i pod drugim imenima kao što su: izvršni odbor, vladin odbor, vladin tim, upravni odbor itd.

Uprkos činjenici da se u okviru udruženja uspostavlja sloboda udruživanja, ono može uspostaviti druga interna tijela putem kojih se mogu dodati određene funkcije, poput radnih odbora, kontrolnih i / ili revizorskih tijela, radi provođenja boljeg funkcioniranja Udruženja.

Koje su temeljne karakteristike koje Generalna skupština Udruženja mora ispuniti?

Generalna skupština konstituirana je kao tijelo u kojem je uspostavljen suverenitet udruženja i koje se sastoji od svih partnera, a njegove osnovne karakteristike su sljedeće:

  • Moraju se redovno sastajati najmanje jednom godišnje kako bi odobrili račune za godinu koja završava i proučili budžet za godinu koja počinje.
  • Pozivi se moraju pozivati ​​izvanredno kada se zahtijeva izmjena statuta i svega što je u njima predviđeno.
  • Partneri će sami odrediti statute i oblik usvajanja rezolucija za konstituisanje skupštine uz potreban kvorum. Ako se dogodi slučaj da to nije regulisano statutima, Zakon o udruženjima utvrđuje sljedeće uvjete:
  • Da kvorum mora činiti trećina saradnika.
  • Sporazumi uspostavljeni na skupštinama davat će se kvalifikovanom većinom ljudi koji su prisutni ili zastupljeni, u ovom slučaju potvrdni glasovi moraju biti većina u odnosu na negativne. To znači da pozitivni glasovi moraju biti premašeni za polovinu, a predviđeni sporazumi će biti sporazumi koji se odnose na raspuštanje udruženja, izmjenu statuta, raspolaganje ili otuđenje imovine i naknade članovima predstavničkog tijela.

Prema utvrđenom Zakonu, kako funkcionira Upravni odbor unutar Udruženja?

Upravni odbor je predstavničko tijelo zaduženo za provođenje postupaka unutar udruženja skupština i, prema tome, njegove ovlasti će se proširiti, općenito, na sva vlastita akta koja doprinose svrsi udruženja, pod uvjetom da to čine. ne zahtijevaju, u skladu sa Statutom, izričito odobrenje Generalne skupštine.

Stoga će rad predstavničkog tijela ovisiti o onome što je utvrđeno statutima, sve dok nisu u suprotnosti sa zakonom uspostavljenim prema članu 11. organskog zakona 1/2002, od 22. marta, kojim se uređuje pravo na udruživanje, koji uključuje sljedeće:

[…] 4. Postojat će predstavničko tijelo koje upravlja i zastupa interese udruženja, u skladu s odredbama i smjernicama Generalne skupštine. Samo predstavnici mogu biti dio predstavničkog tijela.

Da biste bili član predstavničkih tijela udruženja, bez prejudiciranja onoga što je utvrđeno njihovim statutima, osnovni zahtjevi će biti: biti punoljetan, u potpunosti koristiti građanska prava i ne biti uključen u nekompatibilnost razlozi utvrđeni važećim zakonodavstvom.

Šta je udruženje?

Što se tiče funkcionisanja udruženja, ovo mora biti potpuno demokratsko, što generalno znači u smislu skupštine, sa nizom specifičnih karakteristika za različita udruženja koja se određuju prema veličini skupštine njegovih partnera. , vrsta ljudi koji je čine, u skladu sa svrhom entiteta i općenito, prilagođavajući se potrebama udruženja.

S druge strane, važno je shvatiti da su svi partneri u osnovi isti unutar udruženja, pa iz tog razloga mogu postojati različite vrste pripadnosti, svaka sa svojim dužnostima i pravima. U tom slučaju, počasni članovi mogu imati glas, ali nemaju pravo glasa u odgovarajućim skupštinama.

Koji je važeći zakon u skupštinama?

Udruženjem upravlja nekoliko Posebni zakoni. Neka od ovih pravila su relativno stara i kratka.

Među tim zakonima su i Organski zakon 1/2002, od 22. maja, kojim se uređuje pravo na udruživanje, na dopunskoj osnovi. Tamo gdje izlaže, one ekstremne situacije koje možda nisu regulisane zakonom internog ranga, a ako je to slučaj, bit će primjenjive na ono što je utvrđeno organskim zakonom.

U vrlo određenim slučajevima, poput onih koji se odnose na profesionalna ili poslovna udruženja, potrebno je uzeti u obzir da se mora postupati sa Posebnim zakonom i Organskim zakonom.

S druge strane, postoje i zakoni koji su generičke prirode, oni su primjenjivi na subjekte čiji je osnovni opseg djelovanja ograničen na jednu autonomnu zajednicu. Autonomna zajednica odnosi se na onu zajednicu koja je donijela zakone u tom smislu, nešto što se nije dogodilo u svim ostalim zajednicama.

Iz tog razloga, odgovarajuće materijalno zakonodavstvo primjenjivo na neprofitna udruženja može se organizirati u tri odjeljka koji su detaljno opisani u nastavku: 

  1. DRŽAVNI PROPISI.

  • Organski zakon 1/2002, od 22. marta, kojim se uređuje pravo na udruživanje.
  • Kraljevski dekret 1740/2003, od 19. decembra, o postupcima koji se odnose na komunalna udruženja.
  • Kraljevski dekret 949/2015 od 23. oktobra kojim se odobravaju propisi Nacionalnog registra udruženja.

  1. REGIONALNI PROPISI

Andaluzija:

  • Zakon 4/2006 od 23. juna o udruženjima Andaluzije (BOJA br. 126, od 3. jula; BOE br. 185, od 4. avgusta).

Kanarska ostrva:

  • Zakon 4/2003 od 28. februara o udruženjima Kanarskih ostrva (BOE br. 78, od 1. aprila).

Katalonija:

  • Zakon 4/2008, od 24. aprila, treće knjige Građanskog zakonika Katalonije, koji se odnosi na pravna lica (BOE br. 131 od 30. maja).

Valencian Community:

  • Zakon 14/2008 od 18. novembra o udruženjima Valencian Community (DOCV br. 5900, od 25. novembra; BOE br. 294, od 6. decembra).

Baskija:

  • Zakon 7/2007 od 22. juna o udruženjima Baskije (BOPV br. 134 ZK, od 12. jula; BOE br. 250, od 17. oktobra 2011. godine).
  • Uredba 146/2008 od 29. jula kojom se odobravaju Propisi o komunalnim udruženjima i njihovom protektoratu (BOPV br. 162 ZK, od 27. avgusta).

  1. POSEBNA PRAVILA.

Udruženja mladih:

  • Kraljevski dekret 397/1988 od 22. aprila koji reguliše registraciju omladinskih udruženja

Studentska udruženja:

  • Član 7 organskog zakona 8/1985 o pravu na obrazovanje
  • Kraljevski dekret 1532/1986 kojim se uređuju studentska udruženja.

Univerzitetska studentska udruženja:

  • Član 46.2.g organskog zakona 6/2001 od 21. decembra o univerzitetima.
  • Što se tiče onoga što nije predviđeno u prethodnom zakonodavstvu, moramo se pozvati na Uredbu 2248/1968 o studentskim udruženjima i Naredbu od 9. novembra 1968, o propisima za registraciju studentskih udruženja.

Sportska udruženja:

  • Zakon 10/1990, od 15. oktobra, o sportu.

Udruženja očeva i majki:

  • Član 5. organskog zakona 8/1985 od 3. jula, koji reguliše pravo na obrazovanje.
  • Kraljevski dekret 1533/1986, od 11. jula, kojim se uređuju udruženja roditelja učenika.

Udruženja potrošača i korisnika:

  • Kraljevska zakonska uredba 1/2007, od 16. novembra, kojom se odobrava revidirani tekst Opšteg zakona o odbrani potrošača i korisnika i drugih dopunskih zakona.

Poslovna i profesionalna udruženja:

  • Zakon 19/1977, od 1. aprila, o regulaciji prava na udruživanje sindikata.
  • Kraljevski dekret 873/1977, od 22. aprila, o deponovanju statuta organizacija osnovanih pod zaštitom Zakona 19/1977, kojim se uređuje pravo sindikalnog udruživanja.

Komplementarno zakonodavstvo:

  • Zakon 13/1999, od 29. aprila, o saradnji za razvoj zajednice Madrida
  • Zakon 45/2015, od 14. oktobra, o volontiranju (širom države)
  • Zakon 23/1998, od 7. jula, o međunarodnoj razvojnoj saradnji
Možda ste zainteresirani za: