Litium, toka të rralla, kobalt apo nikel, numrat e tyre që tingëllojnë gjithnjë e më shumë në tranzicion të plotë ekologjik. Ata nuk janë më vetëm ata elementë të tabelës periodike që dëgjoheshin në klasë, tani janë kyç në botë. “Makinat kanë minerale dhe telefoni me të cilin ne flasim gjithashtu”, thotë Manuel Regueiro. Ky gjeolog arrin gjysmën e mandatit të tij të dytë në krye të Kolegjit Zyrtar të Gjeologëve Illustrious (ICOG). Një skenë që kërkon të afrojë gjeologjinë me qendrat arsimore: “Jemi zhdukur nga planet e studimit”, denoncon ai. Krahas kësaj sfide, Regueiro dëshiron të harrojë edhe imazhin e keq të minierave “ka një konceptim të viteve 50, por tani nuk është kështu”. Ekologjia kundër minierave, një dikotomi që mund të lidhet, mbron Regueiro.
– Gjeologjia është shkenca që studion Tokën, ju që bëni një jetë praktikisht të përkushtuar ndaj saj, si ka ndryshuar apo evoluar planeti?
– (Të qeshura) Është shumë interesante që dikush që është i parëndësishëm si njeriu në tokë dëshiron të analizojë se si është. Njeriu, si të gjitha speciet, do të zhduket dhe planeti do të ndjekë rrugën e tij. Besimet tona super të rëndësishme, por është pak arrogante të dëshirojmë të vlerësojmë gjendjen e Tokës nga këndvështrimi i njeriut.
– Riformuloj pyetjen, si po e trajtojmë mjedisin tonë?
– Nëse do të bëjë nga prizmi i një gjeologu, njeriu do të bëjë që përdoret për të bërë: ta kolonizojë atë, ta urbanizojë dhe të përshtatet për të përmirësuar cilësinë e jetës tuaj. Tani për tani ekziston një marrëdhënie e dukshme midis ekzistencës së njerëzve dhe rritjes së temperaturës globale, të paktën në vendet e civilizuara, dhe kjo mund të konsiderohet si keqtrajtim i Tokës. Por, nëse njeriu nuk do të ishte aty, e njëjta gjë mund të ndodhte, por përgjegjësia e njeriut është që ne të dimë se çfarë bëjmë. Jam i sigurt se shumica e qytetarëve duan të jetojnë në një shtëpi ose të kenë një celular, por për të ndërtuar këtë mjedis është dashur të ndikohet planeti. Është vizioni im si gjeolog, i cili është i ndryshëm nga ai i një qytetari.
“Njeriu po bën atë që është krijuar për të bërë në Tokë: të kolonizojë, të urbanizojë dhe të përshtatet për të përmirësuar cilësinë e jetës së tij”
– Dhe çfarë ju nxiti të kishit atë vizion të ndryshëm, atë të një gjeologu?
– Unë dilja në ara dhe merrja gurë. Kam lexuar një libër shumë ilustrues se ishte gjeologji, sepse mund të mendohet se janë shkëmbinj dhe minerale, por, në të vërtetë, është të shikosh mjedisin me ato sy të ndryshëm dhe të shohësh se poshtë ka një pafundësi gjërash. Gjithashtu, ka shumë gjëra praktike, sepse pa gjeologë nuk mund të flitej në celular, sepse keni nevojë për minerale. Por ky profesion është shumë i modës së vjetër dhe nuk tërheq.
– A ka ndryshim brezash?
– Falë vullkanit La Palma pati një ngritje në profesione, por njerëzit shikojnë karrierat ku fitojnë më shumë para. Aktualisht, ka 6.000 gjeologë që nga krijimi i karrierës dhe ajo që mund të jetojë në botë është rreth gjysmë milioni nga 7.700 milion në planet. Nuk ka shumë njerëz që e bëjnë këtë punë. Ndryshimi i brezit ka të bëjë shumë me vokacionin, por bota lëviz në dinamika të tjera.
– Dhe si mund të tërheqësh të rinjtë?
– Ne bëjmë shumë gjëra. Ne kemi një projekt për të inkurajuar vajzat, pastaj është ajo që ne e quajmë 'valixhe didaktike' për të mësuar se çfarë gjërash bëhen me minerale. Ne përpiqemi të inkurajojmë, por qeveria ka ndryshuar planet e studimit dhe ne kemi zbritur si Filozofi. I kemi shkruar Ministrisë së Arsimit që ta dinë se kjo është thelbësore, por ne kemi shkruar shtrirjen që kemi. Kemi qenë së fundmi me Grupin Parlamentar Popullor në Kongresin e Deputetëve, por derisa t'ju kushtojnë vëmendje, do të shohim se çfarë do të ndodhë. Ata duhet të dëgjojnë se edhe duke qenë një racë minoritare, kjo është e rëndësishme.
– Është theksuar rëndësia e gjeologëve, siç është, për shembull, shpërthimi i La Palma…
– Po, dhe me më shumë gjëra të përditshme, sepse një vullkan është diçka shumë e jashtëzakonshme. Por, çdo ditë ka tërmete apo përmbytje që janë më të shpeshta. Kemi kaluar vite duke u përpjekur t'i bindim administratat që respektojnë ligjin, ne e dimë se ku do të ndodhin p.sh. përmbytjet dhe mund të merren masa. Ne kërkojmë që të bëhet një hartë e rrezikut dhe sa herë që një bashki bashkie kërkon të ndërtojë diçka, të bëjë një hartë që tregon se çfarë mund të ndodhë, jo vetëm për shkak të përmbytjeve, që janë rreziku më i shtrenjtë gjeologjik në vend dhe shpenzohen miliona për rregullimin. në mënyrë që të ndodhë e njëjta gjë, por me rrëshqitje dheu ose rrëshqitje. Ka shumë rreziqe gjeologjike dhe ato që janë të inkorporuara që nëse nuk mund të ndërtohet, nuk do të bëhet.
– Ju jeni specialist në shkëmbinjtë dhe mineralet industriale. Muajt dhe vitet e fundit kanë qenë shumë të rëndësishme në situatën strategjike të vendit. Cila është situata? A ekziston vërtet ai thesar nën Gadishull?
– Natyrisht që ekziston, prandaj kompanitë shpenzojnë miliarda për të hetuar pse është ai thesar atje. Deri më tani është folur për litium nga Kaceresi dhe Galicia, sepse dihet që është aty dhe mbetet vetëm që të lejojnë hapjen e këtyre shfrytëzimeve. Por, ka një të ardhme shumë të errët për tranzicionin e gjelbër nëse nuk ka bakër. Për 25 vitet e ardhshme nuk do të ketë tranzicion të gjelbër, sepse deficiti i bakrit do të arrijë në 25%. Do të jetë ari i ardhshëm, sepse nuk do të ketë në treg. Nëse nuk hapen minierat, nuk do ta ndërtojmë.
– Nëse dihet nevoja, pse nuk nxirret?
– Për opozitën ambientaliste, mbi të gjitha. Autoritetet kanë një ligj që përcakton se duhet të kryhet një studim i ndikimit në mjedis dhe më pas administrata merr vendimin. Nëse aplikanti ka marrë miratimin e ndikimit në mjedis, miniera duhet të hapet, por kjo nuk bëhet për shkak të presionit ekologjik. Është futur në trurin e shoqërisë se një minierë është një shkatërrim i mjedisit dhe nëse shikon nga dritarja, çfarë shikon? Nje qytet. Çfarë është më shkatërruese se një qytet? Nuk ka mbetur asgjë nga toka, është shkatërrim total dhe për gjithë jetën. Një minierë, e hap, e shfrytëzon dhe pastaj restaurohet siç e kërkon ligji.Ka një koncept që miniera ka qenë mjaft shkatërruese dhe grabitqare e mjedisit, sepse është shkatërruar, por nuk është më kështu.
– Nuk ka punë për pastrimin e atij imazhi?
– Kjo është arsyeja pse Fundación Minería y Vida është krijuar për të luftuar kundër këtij imazhi të keq dhe stërvitjes, sepse, për shembull, nëse në librin e shkollës së mesme thoni se minierat shkatërrojnë mjedisin, qëndroni me atë. Çelësi është se nëse doni të bëni një ndërtesë, ju nevojiten tulla të bëra nga balta dhe nga vjen? Nga gurore. Problemi është se është i injoruar dhe i panjohur. Ne përpiqemi ta luftojmë këtë, por ne kemi ndikimin që kemi. Nuk e mohoj që miniera është një vrimë në tokë, nuk do ta diskutojmë, por minierat sot nuk janë ato që ishin 50 vjet më parë dhe mund të rikthehen.
"Afrika është një kontinent i panjohur dhe gjeologjia e saj është premtuese"
– Tani po flitet shumë për minierat nënujore, a është edhe ky një opsion për Spanjën?
– Ligji i Minierave është shumë kurioz, sepse thotë se territori kontinental dhe shelfi mund të eksplorohen, por ligji bregdetar ndalon shfrytëzimin e burimeve minerale në bregdet. Pra mund të përdoret vetëm për restaurimin e plazhit apo ndërtimin e portit, kështu thotë Ligji i Bregdetit. Ajo që po bën në botë është shfrytëzimi i tokave në arenën ndërkombëtare dhe autoriteti ndërkombëtar i shtratit të detit është përgjegjës për dhënien e lejeve. Do të duhen vite për të nxjerrë manganin, por nëse tashmë është e vështirë për ta bërë atë në tokë të thatë, imagjinoni në fund të detit. Një ditë mund të bëhet, por është në plan afatgjatë. Ka ende burime në planet dhe ato nuk dihen. Ka shumë zona të paeksploruara, Afrika është një kontinent i panjohur dhe gjeologjia e saj është premtuese. Ne do të duhet të shkojmë t'i shikojmë dhe t'i lëmë ta bëjnë atë.
– Por, është e nevojshme të kombinohen të dyja interesat, shfrytëzimi dhe mbrojtja.
– Po, por mua më duket shumë qesharake, sepse nuk do që mineralet të shfrytëzohen, por më pas të pëlqen të kesh një celular, një makinë, një shtëpi. Nëse nuk doni ta bëni në Spanjë, do ta sjellin nga një vend tjetër dhe ligjet në Kamerun, për shembull, nuk janë aq të rrepta si në Spanjë dhe atje do të bëjnë çfarë të duan me minierën, tokën dhe Punëtorët. Në Spanjë bëhet një vrimë, minerali nxirret dhe restaurohet, kjo, mendoj, është ajo që duhet bërë në të gjithë planetin.
Raporto një të metë
