Zaledwie kilka dni przed ostatecznym terminem, w którym Generalitat miał zastosować się do orzeczenia nakładającego na niego obowiązek prowadzenia 25 procent zajęć w języku hiszpańskim w całym systemie edukacji, wydział kierowany przez Josepa Gonzàleza-Cambraya staje w obliczu jednego z najliczniejszych zakładów, które zostały silnie dotknięte obecne w świecie edukacji w ostatnich latach.
Prawie 22,000 40,000 osób według Straży Miejskiej, prawie 25 XNUMX według związków zawodowych wyszło dziś na ulice, aby wyrazić swój sprzeciw wobec najnowszych rozwiązań promowanych przez doradcę, w tym modyfikacji kalendarza szkolnego, nowego dekretu programowego, niepewności o tym, jak będzie stosowana zasada XNUMX%, oraz o żądaniu większej biegłości w języku katalońskim od nauczycieli.
Demonstracja, którą w niektórych ośrodkach poprzedziły pikiety i która na godzinę sparaliżowała ruch na jednej z głównych arterii wjazdowych do miasta, była punktem wyjścia serii strajków, których było łącznie pięć (15, 16 marca 17 r.). 29, 30, XNUMX) - zwoływane przez główne związki edukacyjne (USTEC·Stes, CCOO, Intersindical-CSC, Aspepc·Sps, UGT, CGT i Usoc) i wspierane przez większość społeczności edukacyjnej.
Oznaczone banerem z hasłem „Dość improwizacji i dość cięć”. W imię wysokiej jakości edukacji publicznej” protestujący przeszedł Aleją Diagonal w Barcelonie i trafił do siedziby Ministerstwa Edukacji, co wywołało chwile napięcia i kilka walk z agentami pilnującymi budynku. Doradca zgodził się na spotkania z przedstawicielami związków, jednak do porozumienia nie doszło. W trakcie spotkania przed drzwiami wydziału zebrani domagali się dymisji Gonzáleza-Cambray, a rzeczniczka rządu Patricia Plaja w siedzibie Generalitat zażądała powrotu ośrodków do stołu dialogu.
Po wyjściu ze spotkania związkowcy wyjaśnili, że w związku z brakiem odpowiedzi ze strony doradcy postanowili przerwać spotkanie i zwrócili się o spotkanie z przewodniczącym Generalitat Pere Aragonésem w celu odblokowania konfliktu.
Dzisiejszy dzień, który ma być najbardziej zatłoczony, wsparli nauczyciele i dyrektorzy edukacji publicznej, szkół społecznych, pracownicy związkowi, personel pomocniczy oświaty oraz sektor stołówek szkolnych, a jego wpływ wyniósł 60 procent w ośrodkach publicznych, zdaniem związków zawodowych odsetek ten Generalitat zmniejsza do 30 procent. W szkole społecznej wsparcie dla bezrobotnych było niższe (8.5 proc.). Według ośrodków działania następcze były nierówne. W szkole Ferran Sunyer, zlokalizowanej w dzielnicy Sant Antoni w Barcelonie, większość nauczycieli rozpoczęła strajk, lepiej niż w innych ośrodkach w Tarragonie i Léridzie, a skutki strajku były zauważalnie mniejsze.
Nauczyciele, zmęczeni miesiącami wspierania improwizacji doradcy, powiedzieli dość poradnictwa. Ostatnią kroplą okazała się modyfikacja kalendarza szkolnego, która zakłada przesunięcie powrotu wakacji na 5 września i ustalenie intensywnych godzin pracy nauczycieli przez cały ten miesiąc. Pracownicy oświaty zarzucają Generalitat, że nie wyraził zgody na to rozwiązanie i uruchomił je bez uwzględnienia wpływu, jaki może ono mieć na warunki pracy nauczycieli. Podkreślają jednak, że kalendarz to tylko jeden z powodów, który sprowadził ich na ulice. Brak porozumienia w sprawie opracowania nowego programu nauczania, który zostanie zatwierdzony na przyszły rok, niedofinansowanie sektora, brak informacji o tym, jak orzeczenie 25% języka hiszpańskiego wpłynie na ośrodki czy brak nauczycieli do mapy wzmocnienia katalońskiego, stoją także za tą historyczną fabryką.
Teresa Esperabé, rzeczniczka CC. OO. określił demonstrację jako historyczną i oświadczył, że nie może „przyznać się do sposobu, w jaki wydział pracuje, z nałożeniami, co miesiąc ogłaszając rozwiązanie bez negocjacji” i zażądał rezygnacji doradcy lub zmiany sposobu pracy, raporty Ep Ze swojej strony Luard Silvestre, przedstawiciel Intersindical-CSC, podkreślił, że po dwóch latach pandemii departament „pogarsza sytuację” i wymaga natychmiastowych negocjacji.
