PODĄŻAĆ
Minęło ponad 500 lat, odkąd ich obóz w pobliżu miasta Villalar w Valladolid stał się sceną decydującej bitwy w przyszłości historii Hiszpanii. Na tej szerokiej równinie wojska lojalne królowi Karolowi V skazały w 1521 r. ruch wspólnotowy, który choć ledwo przetrwał dłużej, nie był w stanie przezwyciężyć tej głośnej porażki i egzekucji jego przywódców Juana Padilli, Juana Bravo i Francisco Maldonado. Data 23 kwietnia została wpisana w pomnik dzisiejszej wspólnoty autonomicznej Castilla y León, która wybrała tę rocznicę na swoje obchody. Ale ta data pozostawiła także niezatarte ślady na ziemi, na której straciły życie setki ludzi, blizny, których ani czas, ani lemiesze nie zdołały zatrzeć.
W wyniku niedawnych badań archeologicznych przeprowadzonych przez firmę Patrimonio Inteligente SL odnaleziono fragmenty związane z walką sprzed dziesięciu lat, takie jak kilka kulistych pocisków używanych przez arkebuzerów o średnicy 1,5 centymetra i wadze od 14 do 16 gramów. . wagi, w tym jedna zdeformowana pod wpływem uderzenia, a także niektóre monety monarchów katolickich będące wówczas prawnym środkiem płatniczym. „Są to oczywiste dowody, które można przypisać bitwie” – mówi ABC archeolog Ángel Palomino, zadowolony, że udało mu się dostarczyć „materiał archeologiczny” na podstawie tego, co było wiadome na temat konfrontacji.
Panorama pola bitwy Villalar z Marzalesem w tle – Intelligent Heritage SL
Zbadanie terenu za pomocą wykrywaczy metali i systemów georeferencji pozwoliło nam lepiej zrozumieć przebieg bitwy. Według relacji wydarzeń, zapisanej przez ówczesnych kronikarzy, takich jak Pedro Mártir de Anglería, Juan Maldonado, Pedro Mejía, oficjalny kronikarz cesarza Karola V czy Alonso de Santacruz, wojska gminy opuściły zamek Torrelobatón o świcie 23 kwietnia zmierza do Toro. Chociaż ich siły, liczące od 6.000 7.000 do 500 2.000 ludzi, były podobne pod względem liczebności do sił rojalistów, szeregi gmin składały się głównie z żołnierzy piechoty wspieranych przez zgromadzoną przez siebie artylerię i około XNUMX kawalerii. Carlos Belloso Martín, profesor historii na Uniwersytecie Europejskim Miguela de Cervantesa w Valladolid, wyjaśnił, że armia będzie gorzej wyszkolona i mniej uzbrojona, podczas gdy wojska rojalistyczne zebrane przez szlachtę w sąsiednim Peñaflor de Hornija będą miały większe doświadczenie w sztuce wojnę i mieli znacznie przewagę w kawalerii, liczącej ponad XNUMX żołnierzy konnych. Znając swoje braki, członkowie społeczności pomyśleli, że w oddalonym o dzień drogi Toro mogliby się lepiej zabezpieczyć.
W takim przypadku pojawiają się obserwatorzy bandy rojalistów, więc siły wspólnoty opuściły Torrelobatón o świcie, powiadomiły konstabla Kastylii, Íñigo Fernándeza de Velasco, sztab jest w Peñaflor, którego postanawiają wysłać z czymś do kawalerii artyleria polowa w pościgu przed piechotą. Tego dnia nieustannie padał deszcz, co działało na niekorzyść członków gminy. Deszcz utrudniał czołgom i artylerii posuwanie się po błotnistym terenie, a także zamoczył proch i zapalniki arkebuzerów.
Mapa pola bitwy pod Villalar – Intelligent Heritage SL
Badania archeologiczne wykazały, że społeczności utworzyły linię frontu w potoku Molinos, okopując się w wąwozie, próbując powstrzymać natarcie rojalistów, którzy przybyli z północy, z miasta Marzales. „To tam odbywa się ustawienie frontu, gdzie artyleria społeczności wykonuje kilka salw w bardzo złych warunkach z powodu deszczu, a stamtąd, od Puente el Fierro w kierunku Marzales, Padilla przeprowadza kilka nalotów i gdzie główny dochodzi do potyczek.” – wyjaśnił Palomino. Pociski znalezione w okolicy strumienia Molinos oraz w kierunku, w którym zdają się to wskazywać społeczni harkebuzierzy, znikają.
„Polowanie”
Wiadomo, jak długo będą w stanie się utrzymać, zanim kawaleria rojalistyczna przełamie tę linię i rozgromi członków społeczności. Od tego czasu, zdaniem ekspertów, było to coś więcej niż bitwa. W obliczu deszczu moczącego proch, braku możliwości poruszania się wozami po błocie i w obliczu znacznie liczniejszej i profesjonalnej kawalerii, ludzie Padilli niewiele mogą zdziałać. „Pomiędzy strumieniem a Villalar ma miejsce masakra członków społeczności” – mówi Palomino.
Uważano, że być może niektórym udało się zdobyć przyczółek w Villalar, strzelając jakąś artylerią, jednak archeolog wyjaśnia, że według przeprowadzonych badań „nie wydaje się, aby tak się stało”. „Niektórzy prawdopodobnie dotarli do miasta, ale tłumnie”. Kawaleria rojalistyczna była znacznie lepsza, a na otwartym terenie żołnierze gminni byli bezradni wobec szarżujących na nich galopujących koni. Kroniki wspominają, że wielu członków gminy przeszło na stronę, zdejmując czerwone krzyże, które nosili w czasie buntu.
Proces pracy archeologa z detektorem – Archaeological Heritage SL
„Mimo że po obu stronach padał deszcz, to tego dnia, w tamtym momencie, w tym idealnym do szarży miejscu, przewaga strony rojalistów w kawalerii zwyciężyła” – zauważa historyk z Uniwersytetu Miguela de Cervantesa. Nie mając gdzie się bronić, artyleria zniszczona przez deszcz, a szeregi pogrążone w chaosie, członkowie społeczności zostali beznadziejnie pokonani. Niektórzy kronikarze mówią o około 500 ofiarach po wspólnej stronie. Ich kapitanowie zostali schwytani i straceni następnego dnia.
Jest to pierwsza próba zbliżenia się do archeologicznej rzeczywistości bitwy pod Villalar za pomocą detekcji magnetycznej, która zdaniem zespołu Intelligent Heritage dała „ciekawe” wyniki, które dają podstawę do kolejnych badań w zakresie bardziej rozbudowanego i intensywnego szkolenia. Do tej pory wszystko na temat przebiegu bitwy było znane ze źródeł dokumentalnych, a przebieg bitwy był mało precyzyjny – wyjaśnił Palomino. „Za panowania Karola V i Filipa II panowało «damnatio memoriae» i ważna cisza”.
Znaleziono prawdopodobny grot kuszy – Patrimony Intelligent SL
Juan Martín Díez, Empecinado, przygotował w 1821 r. akta, w których „bardzo wyraźnie to określił” – kontynuuje archeolog. Choć minęło 300 lat, zachował wspomnienie o zdobywaniu w okolicy sztyletów, mieczy czy hełmów. Wśród setnych fragmentów pochodzących z różnych okresów, które udało im się zlokalizować, archeolodzy znaleźli teraz narzędzie używane przez harquebusierów do wytwarzania pocisków i grot kuszy.
Część z nich pochodzi z obozu wojskowego, który utworzono na wsi Villalar el Empecinado podczas obchodów trzeciego stulecia bitwy. „Wyszło kilka sklepowych szczupaków i kilka guzików pułkowych, które mają związek z paradą wojskową w 1821 r.” – skomentował Palomino.
Guzik pułkowy z epoki Empecinado – Patrimony Inteligente SL
W badaniu zleconym przez rząd Kastylii i León w zeszłym roku, z okazji XNUMX. rocznicy upamiętnienia bitwy, współpracował arcyspecjalista w zakresie badań archeologicznych obozów bojowych Clemente González García. Na tym pierwszym pokazie nie zbadano na przykład lokalizacji grobu, w którym trafili polegli w bitwie. Istnieje wzmianka o pochówku szczątków w okolicach jednego z kościołów Villalar. „Rozważamy zajęcie się tym w ramach szerszego projektu badawczego” – rozwija Palomino. Ostatnie odkrycia zachęcają archeologów.
