VOLGEN
Luisa Carnés, "de belangrijkste verteller van de generatie van '27", is een van de vele vermoeide nuchtere Spanjaarden die de burgeroorlog en de ballingschap in de vergetelheid hebben gegooid. Ze werd in 1905 in Madrid geboren en was lid van de PCE en een fervent voorvechtster van het vrouwenkiesrecht. Volgens haar eigen getuigenis moest ze op elfjarige leeftijd al een vak leren, en tussen de banen die ze vervulde (waar haar werk als journalist opviel) bracht ze tijd door als winkelbediende in een banketbakkerij en theesalon , Viena Capellanes, gelegen aan de Calle Arenal de Madrid, naast de Plaza de Isabel II. Uit deze ervaring ontstond 'Tea Rooms', een roman gepubliceerd in 1934 en geprezen door critici van die tijd.
Het kwam echter pas een paar jaar geleden weer bij de drukpers: de tekst kwam in handen van de toneelschrijfster Laila Ripoll, die er een prachtig toneelstuk in zag.
Het Fernán Gómez Theater heeft 'Tea Rooms' gehost, met regisseur Laila Ripoll en een cast bestaande uit Paula Iwasaki, María Álvarez, Elisabet Altube, Clara Cabrera, Silvia de Pé en Carolina Rubio. “'Theesalons vertelt het verhaal van verschillende vrouwen, medewerkers van een vooraanstaande theesalon in de buurt van Puerta del Sol -legde de directeur uit-. Het zijn Antonia, de oudste; Matilde, alter ego van de auteur; Marta, de jongste, die door ellende moedig en vastberaden is geworden; Laurita, de beschermeling van de eigenaar, lichtzinnig en zorgeloos; Teresa, de manager, de trouwe hond, die altijd het bedrijf verdedigt... Het zijn vrouwen die gewend zijn te gehoorzamen en te zwijgen, gewend om een dagboek tevoorschijn te halen dat niet genoeg is om een tramkaartje te kopen. Het zijn vrouwen die lijden, die dromen, die vechten, die liefhebben... En Madrid altijd op de achtergrond, een stuiptrekkend en vijandig Madrid, enorm en levend”.
Hoewel het werk spreekt over vrouwen uit de jaren dertig, zegt Laila Ripoll dat “het eigenlijk een portret is van vrouwen uit alle tijdperken; in hen kunnen we alle vrouwen van nu herkennen”.
