Emmanuel Macron, kandidaat voor herverkiezing als president van de Franse Republiek voor de eerste maand van april, presenteerde een ambitieus programma dat gebaseerd was op enkele principes: jaarlijks 50.000 miljard euro investeren, gedurende een periode van vijf jaar, in nationale onafhankelijkheid en soevereiniteit. , de belastingen voor gezinnen en bedrijven met 15.000 miljard euro verlagen, en de nationale eenheid consolideren door meer te werken en de solidariteit te versterken.
Als hij tot president wordt herkozen, zoals al het onderzoek massaal voorspelt, stelt Macron voor om de onafhankelijkheid en soevereiniteit van Frankrijk te versterken met ‘enorme’ investeringen in vier sectoren: defensie, landbouw en industrie, energie, cultuur en informatie.
De kandidaat-president kondigde de investering aan van 50.000 miljoen euro in nieuwe wapenfamilies, waardoor de capaciteit om in hybride conflicten te interveniëren wordt vergroot.
Macron wil de nationale en universele dienstverlening ‘veralgemenen’ ‘om het essentiële pact tussen onze legers en de natie terug te betalen.’
Serieus, Macron overwoog een investering van 30.000 miljard euro om de industriële capaciteit van Frankrijk op het gebied van nieuwe technologieën te versterken. Tegelijkertijd kondigt hij een hulp- en noodplan aan voor de landbouw, een sector die het slachtoffer is van ontvolking en een tragische neiging tot zelfmoord: elke drie dagen maakt een Engelse boer een einde aan zijn leven.
Energie productie
Wat de energieonafhankelijkheid betreft, bekrachtigde Macron zijn strategische beslissing: “Kernenergie is de veiligste, de meest ecologische, de energie die de minste vervuiling veroorzaakt.” De bouw van zes nieuwe reactoren van de nieuwe generatie werd bevestigd, waardoor de studie van nog eens acht reactoren werd versneld. Zonder substantiële investeringen in andere energieproductiemodellen te vergeten, "om van Frankrijk het eerste grote land te maken dat zich losmaakt van de afhankelijkheid van gas en olie."
Macron overwoog ook fundamenteel de culturele en informatieve onafhankelijkheid van Frankrijk te herbevestigen, waarbij hij de centrale rol van de taal- en culturele industrieën als strategische sectoren herbevestigde, met een fundamenteel belang van “vrije en onafhankelijke” informatie.
De nationale onafhankelijkheid wordt opnieuw bevestigd om “door te gaan met de hervormingen en het bevorderen van de nationale eenheid en solidariteit.”
Eerste hervorming van het nieuwe presidentiële mandaat… de beloofde en niet-gerealiseerde hervorming van het nationale pensioenstelsel, met twee gevoelige aankondigingen: de pensioenleeftijd zal “geleidelijk” worden verhoogd van 62 naar 65 jaar; Het minimumpensioen bedraagt 1.100 euro per maand.
De nieuwe hervorming van het nationale pensioenstelsel voor een herwaardering van de salarissen van verschillende beroepen, in het onderwijs en in de gezondheidszorg, waarover moet worden onderhandeld tussen alle sociale actoren.
onderwijs en onderzoek
Volgens Macron komen soevereiniteit en nationale eenheid op een vergelijkbare manier tot stand via de hervorming van de staat en de constructie van een ‘andere’ toekomst, gebaseerd op verschillende ‘fronten: enorme investeringen in onderwijs en onderzoek, en hervorming van de staat. De aftredende president stelt voor om de komende tien jaar 25.000 miljard euro in onderzoek te investeren, “met nieuwe doelstellingen en nieuwe missies, om een toekomst voor te bereiden die op school begint.” Het schoolsysteem wordt geroepen om een grote, onderhandelde hervorming te ondergaan.
Met betrekking tot de staatshervorming bracht Macron algemene ideeën naar voren: “de bureaucratie verminderen”, “decentraliseren” en “veel verantwoordelijkheden overdragen aan regionale en departementale autoriteiten”.
Het essentiële hoofdstuk van de hervorming van de ‘Macroniaanse’ staat berustte op deze begrotingsvoorstellen: de 50.000 miljoen jaarlijkse terugboekingen, over een periode van vijf jaar, en de 15.000 miljoen belastingverlagingen, in de komende paar jaar zullen op deze manier worden gecompenseerd: 20.000 miljoen besparingen op de kosten van het runnen van de staat; 15.000 miljoen voor vereenvoudigingshervormingen en 15.000 miljoen voor de vroegtijdige hervorming van het nationale pensioenstelsel.
