Er wordt vaak gezegd dat gezond verstand het minst gewone van de zintuigen is. En gezien wat we de afgelopen maanden zien, is het duidelijk dat het waar is. Aangezien in een tijd van ernstige economische crisis zoals die in ons land, met miljoenen gezinnen die niet in staat zijn om de koelkast te vullen of de verwarming aan te zetten, het verlagen van belastingen om ze een beetje te verlichten wordt gezien als onzin, is iets onbegrijpelijks.
De excuses zijn altijd hetzelfde, gezondheid en onderwijs, hoewel ze een klein deel van de algemene staatsbegroting vertegenwoordigen, al aangekondigd voor dit jaar. Het hebben van spellen met veel gewicht, waar veel meer twijfels waren over de noodzaak van het bestaan ervan, als gelijkheid. En bovendien, in een jaar waarin de inzameling een absoluut recordcijfer heeft bereikt (door inflatie), wat een marge zou moeten zijn voor belastingverlagingen.
Een ander van de meest gebruikte excuses tegenwoordig is de absurde dichotomie rijk-arm, waarbij, zoals we bij andere gelegenheden hebben opgemerkt, de lat om 'rijk' te zijn, hoe meer ze willen uitgeven, hoe meer ze verlagen, totdat de rijken eindigen. jou zijn. Want een heerser denkt altijd dat hij weinig uitgeeft en jij veel verdient. Evenmin zijn ze het eens over wat ze aan belastingen moeten doen, aangezien de aberrationele successierechten of successierechten (overlijdensbelasting), welke belastingvorderingen waarvoor al belastingen zijn betaald, beweren dat zij degenen zijn die het meest confisqueren van 'de rijken'. Maar aan de andere kant, een paar weken geleden werd de btw op voedsel verlaagd, waardoor de prijs de afgelopen maanden zo sterk is gestegen, en de vrienden van het publiek leken ook niet in orde. Ze waren het er niet mee eens dat de rijken ook komen, waarbij ze volledig vergaten dat het percentage van het inkomen dat een eenvoudige familie aan voedsel besteedt veel hoger is dan het percentage van het inkomen dat een rijke familie toewijst. Meer zou die 20 cent aan benzine verklaren, waar meer in een Porsche 911 gaat, dan in een Seat van 20 jaar geleden.
Het laatste grote excuus waar socialisten en andere collectivisten zich aan vastklampen om in onze zakken te blijven steken, is dat een of andere supranationale entiteit van zogenaamd prestige (IMF, OESO, EU...) belastingen verdedigt. Alsof we niet in staat waren om de belangenverstrengeling te zien die deze instellingen uit de staatskas financieren. Hoe kunnen ze niet meer belastingen willen, als hun hoge salarissen ervan afhangen?
Zoals we eerder hebben opgemerkt, bestaat het rijk-arm-woordenboek niet. Die "laat de rijken betalen" slogans zijn precies dat, slogans. Waar het bestaat, is de scheiding tussen familie en staat, en dit is waar de staat nooit betaalt. In alle crises maakt het niet uit dat anno 2008, de Covid... het zijn de families die de broekriem moeten aanhalen, terwijl de regering niet ophoudt rijkelijk uit te geven en ons in de schulden te steken. Politici zeggen nooit "we gaan minder uitgeven zodat jij meer hebt". Het percentage van de economie dat niet door de staat wordt gecontroleerd, is in handen van families, hoe meer publieke sector, hoe minder privé, de berekening is eenvoudig.
Laten we gezinnen verdedigen, bedrijven verdedigen, vechten voor zelfstandigen, voor de privésector. Laten we de enige rijken die echt bestaan in beslag nemen, de regering!
OVER DE AUTEUR
Alfredo Reguera
