Ġew esegwiti separatament f’bosta okkażjonijiet, iżda mhux daqshekk komuni li tkun tista’ tattendi, fi tlett ijiem, għat-tliet opri li Mozart ikkompona b’librett ta’ Lorenzo Da Ponte. 'Don Giovanni', 'Così fan tutte' u 'Le nozze di Figaro' jistgħu jiġu esegwiti mil-lum fil-Gran Teatro del Liceo fi produzzjoni li hija pjuttost sfida għall-ħallieqa tagħha u anke għall-pubbliku, li se jkollu biex tipprepara għal vera maratona Mozartian - jew ħafna agħar, tagħżel liema mill-opri tara u liema le.
L-idea ħarġet mid-direttur tal-palk Ivan Alexandre, li jipproponi erba’ lottijiet ta’ wirjiet tat-tliet drammi f’jiem konsekuttivi. B’hekk illum ġie pprogrammat ‘Le nozze’, ‘Don Giovanni’ għada l-Ġimgħa, u ‘Così fan tutte’ is-Sibt.
Wara, ġurnata ta’ mistrieħ u terġa’ tibda. Għad-direttur mużikali, Mark Minkovski, "hija sfida ta' stima u teżawrixxi, iżda unika u maġika".
Alexandre spjega li kien ċar dwar il-proġett li jiġu konċepiti t-tliet opri flimkien, mhux wieħed wieħed, “għax bejniethom hemm rabtiet sodi”. L-idea hi li n-netwerk ta’ kwotazzjonijiet mużikali u letterarji jingħata bejn it-tliet titli: “Ħsibt għaliex Mozart ikkwota ‘Iż-Żwieġ ta’ Figaro’ f’‘Don Giovanni’ u ‘Così fan tutte’, li jagħmilha ċara li hemm intenzjoni. biex tirrelatahom, anke jekk huma tliet opri differenti li Mozart qatt ma ħaseb għalihom bħala triloġija”. Għal din ir-raġuni, l-istess stadju jintuża biex jirrappreżenta t-tlieta, u fl-istess ħin joħloq ċerta unità u personalità tagħha għal kull wieħed minnhom.
Għal Minkovski, dawn it-tlieta "huma probabbilment l-opri l-aktar perfetti fl-istorja." Preċiżament, dik magħrufa bħala ‘Da Ponte Trilogy’ għolla l-livell ta’ mużika tal-palk li kien għamel sa żmienu. Premiered bejn l-1786 u l-1790, hija proeza reali. G[al Da Ponte ma kienx bi]]ejjed li jag[mel libretto li ji;ustifika l-ariji tal-ispettaklu tas-solisti vokali -dak ukoll-, i]da ried imexxi l-plott qisu f’dramm. Mozart mhux biss qabad l-idea, iżda għamilha realtà b’mużika li tiġbor lit-telespettatur, takkumpanja l-moviment kollu tal-palk u, b’looping the loop, psikoloġikament ipinġi l-karattri b’finezza bla qabża. “Huwa vjaġġ lejn il-moħħ u l-qalb tal-bniedem,” jgħid Minkovski, li jżid: “Kollox hu tant kredibbli, daqshekk naturali, daqshekk uman...”.
Meta jitqiesu b’mod ġenerali, ix-xogħlijiet jiffurmaw trittiku fuq l-imġieba vitali l-aktar bażika tagħna li ma tilfux il-validità tagħhom f’dawn it-tliet sekli – apparti kummenti mhux macho li llum huma aktar minn skaduti. Mill-konkwistatur Don Giovanni, li jispiċċa jaħraq fl-infern, għall-imħabba żagħżugħa żagħżugħa ta’ ‘Così fan tutte’ u t-tedju taż-żwieġ li ġarrab il-Kontessa ta’ ‘Le nozze’, għaddejja minn tradimenti, qerq, għira, kollox jinsab kontenut. f’dawn il-kapolavuri, li jpinġu wkoll l-affresk b’pinzelli ta’ umoriżmu u freskezza Mozartiana. Fost il-kast propost mil-Liceo, se tisma’ l-vuċijiet ta’ Angela Brower, Robert Gleadow, Lea Desandre, Alexandre Duhamel, Arianna Venditelli u Ana-Maria Labin.
Seta’ għax it-tliet opri ta’ Mozart u Da Ponte fi staġun wieħed jistgħu jkunu meħtieġa għall-pubbliku ta’ Barċellona, iżda l-Liceo ried jaċċerta ruħu li jissodisfa lill-aktar Mozartian. F’Ġunju, għandhom appuntament ieħor mal-artist ta’ Salzburg: ‘The Magic Flute’, b’direzzjoni mużikali ta’ Gustavo Dudamel u editjar ta’ David McVicar.
