СЗО не ја подигнува меѓународната тревога за мајмунски сипаници на највисоко ниво, иако препорачува зголемен надзор

Марија Тереза ​​Бенитез де ЛугоСЛЕДНО

Светската здравствена организација (СЗО) не е подигната на максималното ниво на меѓународни здравствени итни случаи и моментално има појава на вирусот на мајмуните што зафати повеќе од 5 земји и има пријавено 3000 случаи на зараза. Сепак, препорачуваме зголемување на будноста бидејќи заклучувањето „постојано се развива“.

Според заклучоците на Комитетот за итни случаи на СЗО, кој се состана од минатиот четврток во Женева, инфекцијата во овој момент не претставува глобална опасност по здравјето, иако научниците се загрижени за „размерот и брзината на сегашната епидемија.“ Прецизни податоци за него допрва ќе се утврдуваат.

Членовите на Комитетот известуваат дека многу аспекти на тековната епидемија се невообичаени, како што е појавата на случаи во земји каде што циркулацијата на вирусот на мајмуните претходно била документирана.

Исто така, затоа што најголемиот дел од пациентите се мажи кои имаат секс со млади луѓе кои не биле вакцинирани против големи сипаници.

Вакцината против мали сипаници штити и од мајмунски сипаници. Меѓутоа, последниот случај на вирусот е откриен во Африка во 1977 година, а веќе во 1980 година СЗО објави дека вирусот е целосно уништен во светот, што е прв пат заразна инфекција да биде прогласена за елиминирана од планетата.

Комитетот за итни случаи на СЗО препорачува да не го намалуваме нашиот чувар и да продолжиме да ја следиме еволуцијата на инфекциите. Исто така, да се спроведат координирани акции за надзор, на меѓународно ниво, за да се идентификуваат случаите, да се изолираат и да им се даде соодветен третман за да се обиде да го контролира ширењето на овој вирус.

Според генералниот директор на СЗО, Тедрос Аданом Гебрејесус, вирусот на мајмунска сипаница циркулира на африканскиот континент со децении, но истражувањето, надзорот и инвестициите се занемарени. „Оваа ситуација мора да се промени и за мајмунските сипаници и за другите запоставени болести кои постојат во сиромашните земји.

„Она што ја прави оваа ферментација особено загрижувачка е нејзиното брзо и континуирано ширење и во нови земји и региони, што го зголемува ризикот од последователен одржлив пренос меѓу најранливите популации како што се имуносупримирани луѓе, бремени жени и деца“, додаде Тедрос.