Unda aestus iam non est. Calor est in medullis Madrilenianae haerens. Sol cutem fatiscit. Calvi homines, licet pileis induti, exustione materiae cinerei laborant, et sic die, septimana, mense abit... Quam pulcher erat sermo de novem mensibus hiemis et tribus inferni. Nunc infernus est alter, et cum Sartre consentimus: alii sunt thermometri. Sunt 38 sed notae notae 52, et iam psychologice submerguntur in aeternum/in aeternum... Hiems Matriti ver est. Quamquam arbores caducae, olivae meae quae iam circa Moncloa pullulaverant, vidi Matritum numquam melius quam post biduum Filomena fuisse. Quibus diebus, puer, quando visus est procul Mons de Abantos a rectis Argüelles, et feci patruum meum Miguel cum pomace. Eo tempore quo sol in Occidente occubuit et vita significationem habuit. Apud Peláez, non aestatem vorabo. Aerem suum et Vallisoleti, uncia fere, rebeca aestimatur. Hic, ad unciam, lacus lacus cognoscitur, caligarum ab aliquo e publico officio, ut in illa scena apud Carmen Maura in 'Lex Desiderii'. Aestas stare non possum. In hac humanissima arrogantia, quam experti sumus, ego et alii in uno fonte in Paseo del Prado sumturi erant. Fons ex re hydraulica, deque re mythologica me vocavit, ut in pompa Europae et ordinata. Et volui balneum sumere et dicere rem similem sub pede columnae. Calor atque sursuncorda iam non est reprehensio. Assumptio. Finge te Swecum in Olympico experimento ambulationis habere, hic Matriti. Calor verus Matritensis maior est. Filomena, nix illa, quae sicut plastica gustabat, nos in antecessum pro populari infamiae huiusmodi infamia compensavit, quod calor popularis est. Colli mei dorsum teneo et interfeminium bibula, expectans indubitanter propter combustionem. Cum Putinian hiemps et perniones venerint, omnia nobis gloriam similem gustabunt. Ita cum filii Dickens per marginem cerei hyemalis sumus. Chirothecae digitos ostendentes et fortasse sleam in solarones de Vallecas. Purum Velázquez et Valdemorillo vinum.
