Flamenco in Caló, lingua gypsiae

Linguam furtim guttatim lavit, eam secundum formas sculpens, verba conferens, ac proinde opes. Calo, per scaenicos gypsy, technas cantici instar tenuis pervadit. Terminos deposuit ut vocabulares, expressiones magnae popularis, notiones etiam definientes. Si totum album huius generis musici audierimus quod tantum ab hoc oppido tenemus, mirum non erit. Si librum vel criticam specialem legamus, eodem. Multa alba sunt quae in suo titulo verba Caló habent, etiam sententias integras. Exempli gratia, "Sinar caló sinela un pochibo (superbia gypsy), sicut La Chiqui de Jerez opus baptizavit, quo fecundo saeculo XX vale dixit.

Nonnulli, ultra musicam, incarcerati manserunt, ut diceret Octavio Paz, hispanice: cajole, parne, chanelar… Cum dies Gypsy Populi, die 8 mensis Aprilis datis, diligentissimos et curiosos recensebimus.

Quisquis cantare potuit, 'Cantando me cantu molliter' et mutando in cerebro, vocem Roberti Falck pro Pintingo, qui etiam anima potabat ad summam felicitatem. Sed non multi intellexerunt Pitingo, capillum gel retrogradum, pileum breve hinc et fenestram tabernam in sectam, significat 'audax'. Etiam, dico, calo est in cognominibus artificum. Vidistin' choram Choro?

La debla, 'dea' est stylus flamenco, ad quem Tomás Pavón in sua cathedrali regione 'In Triana vicinia' dedit, ubi nullae stabulae aut incohationes relictae ad scribendum matri disparuit. Et Dios, in Caló, vertit pro undebel, fortasse unum e verbis quae maxime in flamenco repertorio apparet: «Gypsy, verte in lucem/ebrui/loquor undebel de te», Camarón revocatus est. finem soleá. Undebel etiam est rumba, quae primum album Cigalae nominat, id quod Mairena in seguirilla a Fillo appellatur, et quod innumerabiles cantaores memorantur intuentes in aliquo puncto imperfecto in caelo.

Camelus nos naquerar!

'Larache' nox est, et vitta tangos crine tenet Carmen Linares non crescentis obtentu lunae. Larache, noche, sonus pretiosus. 'Bajañí' est 'cithara'. 'Duquela' vel 'duca', 'dolor'. 'Lache', 'pudor'. Purae 'lache' La Perla de Cádiz non est misertus quod habet fragüita venales parvas suas. 'Camerarius' iam eum novit. Guillar, quid Niña de los Peines in seguirilla fecerit 'A la Sierra de Armenia', fortasse non. Significat subito deserere, fugere. Sicut quidam anonymi protagonistae Lorcae scriptor "Romancero" faciunt, cum "strae sinister oriuntur" factionis civilis ad perniciem. 'Guillare' sine etiam dicere 'mú'.

"Naquerar" crepuit, sed male cum Manuel Agujetas canit, et in sono vindictivo cum citat 'Camelamos naquerar' a Mario Maya cum textu José Heredia. loqui volumus! Tu 'etrahe' oculos eius. 'Oripandó', album album a José Mercé et viva compositione ab Manolo Sanlúcar pro album suum 'Candela', 'amanecer'. 'Amaró', 'noster', ut Manuel Agujetas Jr. in suo solo record operis recenti defendit. Et 'Sastipén talí', 'vale, quae nobis contionem sonat', significat salutem et libertatem, sententia totius populi, qui in quaerendo binomium illud numquam steterat aut rarissime.

Societates sicut Los Chorbos, Los Chichos et Los Chunguitos, qui gypsyismum aliquid commercii fecerunt, eum cum musicis propensionibus 70s inveniendo, includunt in verbo suo imaginario in Caló desinente quod, Manuel Machado referente, iam ex populo sunt, qui. sua disticha fecit. Ac "choros" et "jambos" hodie circum urbes aguntur: 'latramenta' et 'lictores', cum eo "Nescio cur" in tortorem cum El Jeros inquietam tortorem.

Variatio haec populi Romani per saecula simul cohabitata est et sine exstinctione evanescit: vivit in oratione camoufled. Et praecise loquitur veterum fabularum semitarum et pulveris, itinera peditum, andarríos et oppida quae etiam ad triremes damnata consuetudine sua deseruerunt.