ઘરેથી કામ પર જવા માટે કંપનીના વાહનનો ઉપયોગ એ માત્ર વ્યવસાય સહનશીલતા હોઈ શકે છે જે હસ્તગત અધિકાર સૂચિત કરતું નથી. ગેલિસિયાની સુપિરિયર કોર્ટ ઑફ જસ્ટિસ દ્વારા તાજેતરના ચુકાદામાં આ ચુકાદો આપવામાં આવ્યો છે જેનો અહીં સંપર્ક કરી શકાય છે. કોર્ટ માને છે કે કંપનીના વાહનનો ઉપયોગ માન્ય અધિકાર નથી અને તેને નાબૂદ કરવાથી કામ કરવાની પરિસ્થિતિઓમાં નોંધપાત્ર ફેરફાર થાય છે.
કંઈક વધુ ફાયદાકારક સ્થિતિ બનવા માટે, તે સ્પષ્ટ વ્યાપાર ઇચ્છા દ્વારા એકત્રીકરણના સદ્ગુણ દ્વારા હસ્તગત અને આનંદ મેળવેલું હોવું જોઈએ જેથી કામદારોને લાભ અથવા સામાજિક લાભ આપવામાં આવે જે કાનૂની અથવા પરંપરાગત સ્ત્રોતોમાં સ્થાપિત કરતા વધારે હોય. ઇચ્છા સાબિત નથી, એવું કહી શકાય નહીં કે, જો તેમાં ફેરફાર કરવામાં આવે તો, કામ કરવાની પરિસ્થિતિઓમાં નોંધપાત્ર ફેરફાર થાય છે.
કંપનીએ દિવસની શરૂઆત અને અંતની ગણતરીની શરૂઆતની અસરો સાથે કંપનીના વાહનને કંપનીની સુવિધાઓમાં જમા કરાવવાનો આદેશ રજૂ કર્યો, એક નિર્ણય જેની સામે વાદી યુનિયન મજૂર શરતોમાં નોંધપાત્ર ફેરફાર માટે સામૂહિક સંઘર્ષ દ્વારા ઉભો થયો.
સહનશીલતા
એ વાત સાચી છે કે આજની તારીખમાં કર્મચારીઓએ લગભગ વ્યક્તિગત રીતે કારનો ઉપયોગ કર્યો હતો, પરંતુ તે કોર્પોરેટ આત્મસંતુષ્ટિનું કૃત્ય હતું કારણ કે કામના અમલ માટે વાહન આવશ્યક છે, જેમ કે ગેસોલિન ટોલ ચૂકવવા માટેનું કાર્ડ, સાથી સેલ ફોન અથવા લેપટોપ. પ્રોગ્રામિંગ ટેક્નોલોજી, ટૂલ્સ અથવા અન્ય વસ્તુઓ માટે, પરંતુ વધુ ફાયદાકારક સ્થિતિ નથી.
તેથી, કંપનીના પાર્કિંગમાં વાહનોને જમા કરાવવાનો નિર્ણય એ નોંધપાત્ર ફેરફાર સૂચિત કરતું નથી કારણ કે ત્યાં કોઈ વધુ ફાયદાકારક સ્થિતિ નહોતી. વાહનના ઉપયોગને અધિકાર તરીકે માન્યતા આપવામાં આવી ન હતી, કે તે કરાર અથવા પૂર્વ કરારમાં દેખાતી નથી, માત્ર વ્યવસાય સહનશીલતાની ક્રિયા છે, પરંતુ ઘરેથી મુસાફરીના કોઈપણ ખર્ચના સંબંધમાં પ્રકારની ચુકવણીના કિસ્સામાં કામ કરો અને ઘરે પાછા.
