Σε πολλές περιπτώσεις συναντάμε μια εγγύηση ή μια εγγύηση που εγγυάται τις υποχρεώσεις μιας σύμβασης και προκύπτουν αμφιβολίες σχετικά με το ποιος είναι ο όρος που υπάρχει τη στιγμή της υποβολής της αξίωσης.
Έτσι και ως προς τη λύση της ομολογιακής σύμβασης, το άρθρο 1847 ΑΚ ορίζει ότι η υποχρέωση του εγγυητή αποσβένεται ταυτόχρονα με τον οφειλέτη και για τους ίδιους λόγους με τις λοιπές υποχρεώσεις. Κατά συνέπεια, και λόγω του παρεπόμενου χαρακτήρα της, η υποχρέωση του εγγυητή σβήνει με την υποχρέωση του κύριου οφειλέτη. Επιπρόσθετα όμως, και όπως προκύπτει από το άρθρο 442 του Εμπορικού Κώδικα, εάν το ομόλογο συμφωνεί ρητά για ορισμένο χρονικό διάστημα (διάρκεια λήξης), η εν λόγω περίοδος θα σβήσει, εκτός αν υφίσταται η υποχρέωση.
Όπως γνωρίζουμε, υπάρχουν διαφορετικά κριτήρια όσον αφορά την ταξινόμηση των εγγυήσεων ή των εγγυήσεων, ένα από αυτά λαμβάνει υπόψη τη διάρκειά τους, σύμφωνα με αυτό το κριτήριο, οι εγγυήσεις μπορεί να είναι για μια συγκεκριμένη περίοδο, η διάρκεια της οποίας θα αναφέρεται στο κείμενο της εγγύηση, και αυτά με απροσδιόριστο χρόνο ή αόριστης διάρκειας· Γενικά, σε αυτόν τον τύπο, η κατάντη θα σβήσει όταν δηλωθεί η εγγυημένη υποχρέωση, όταν ακυρωθούν οι υποχρεώσεις της κύριας σύμβασης.
Εντός των εγγυήσεων ορισμένου χρόνου, ο όρος μπορεί να διαμορφωθεί ως "περίοδος εγγύησης" ή "περίοδος λήξης", στην πρώτη, οι υποχρεώσεις που γεννήθηκαν και εγγυώνται μέχρι την ημερομηνία ισχύος της εγγύησης, μπορούν να διεκδικηθούν μόλις ολοκληρωθούν. , δηλαδή ανάρτηση της γενικής παραγραφής που αντιστοιχεί στις υποχρεώσεις προσωπικού χαρακτήρα. Στη δεύτερη (περίοδος λήξης), ορίζεται η προθεσμία, αφού παρέλθει, αυτόματα σβήνουν τα αποτελέσματα της οπισθογράφησης (εγγύησης).
Η έκφραση των ανωτέρω συνιστά την Απόφαση του Αρείου Πάγου της 28/12/1992 (Roj: STS 9369/1992) οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την περίοδο εγγύησης και δεν έχουν ακόμη εκπληρωθεί, συνεπάγεται ότι η εγγύηση δεν έχει σβήσει και, ως εκ τούτου, το πιστωτικό ίδρυμα έχει το τέλειο δικαίωμα να απαιτήσει το αντάλλαγμα που συμφωνήθηκε στις εσωτερικές σχέσεις μεταξύ του εγγυητή και των αλληλέγγυων οφειλετών. Δηλαδή, το Ανώτατο Δικαστήριο υποστηρίζει ότι, εάν η διάρκεια της εγγύησης διαμορφώθηκε ως εγγύηση εγγύησης (όχι λήξη), εφόσον δεν υπάρχει ακόμη η δυνατότητα άσκησης αγωγών αξιώσεων για τις υποχρεώσεις που θα προέκυπταν εν αναμονή της προθεσμίας αυτής. ικανοποιείται, διατηρείται, συνεπάγεται ότι η εγγύηση δεν έχει σβήσει και, ως εκ τούτου, το πιστωτικό ίδρυμα έχει το δικαίωμα να απαιτήσει το αντάλλαγμα που συμφωνήθηκε στις εσωτερικές σχέσεις μεταξύ του εγγυητή και του οφειλέτη.
Έκφραση του εν λόγω δόγματος αποτελεί το SAP της Βαλένθια της 25/3/2013, Rec. 602/2013, δεδομένου ότι η μήνυση αφορούσε τη λήξη της εγγύησης, και ότι επομένως δεν μπορούσε να δημιουργήσει έξοδα, αλλά έχοντας ορίσει προθεσμία 18 μηνών (με δυνατότητα παράτασης), δεν όρισε ημερομηνία λήξης, αφού εισπράχθηκε η προθεσμία των 18 μηνών. στην κατάντη θα υπάρχει όρος εγγύησης, όχι λήξη, και ότι η εφαρμογή του κριτηρίου που διατηρεί η SAP de Madrid της 9/7/2021, Rec. 1167/1997 που ορίζει: Τρίτον.- Ως προς τη διάρκεια της εγγύησης, η πρώτη ερμηνευτική σύσταση που έρχεται να θέσει τη νομολογία είναι η εξέταση των συμφωνηθέντων στη σύμβαση. Με αυτόν τον τρόπο, το STS 22 / 5 / 1989 ορίζει ότι η υποχρέωση πληρωμής που απορρέει από ένα εμπορικό ομόλογο, όσο προσωπική και αν είναι, υπόκειται στη γενική παραγραφή των 15 ετών (σήμερα 5), αν και αυτό θα συμβεί μόνο όταν τίποτα έχει οριστεί το αντίθετο, όπως όταν μια απλή ανάγνωση του καταστατικού εγγράφου της εγγύησης οδηγεί στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι, με ρητή βούληση του παραχωρητή, που έγινε αποδεκτή από τον πιστωτή, η εγγύηση είχε διάρκεια, που παρήλθε με την κατάθεση του ρώτησε Όμως, όπως παρατηρείται στο ΣτΕ της 28, κατά τον καθορισμό της διάρκειάς του, δεν ακούγεται, σε καμία περίπτωση, ότι συμφωνείται με προθεσμία λήξης, κατά τρόπο που αυτομάτως, όταν ο εν λόγω όρος έχει παρέλθει, Μόλις λήξουν τα αποτελέσματα της εν λόγω εγγύησης, δεδομένου ότι η προαναφερθείσα εγγύηση διασφαλίζει ουσιαστικά την τήρηση των υποχρεώσεων που παραβιάζονται στη σύμβαση, εφόσον προκύψουν εν αναμονή της εν λόγω χρήσης, χωρίς ή επομένως, είναι δυνατόν να επεκταθούν ή να συμπεριληφθούν άλλες υποχρεώσεις που έχουν συναφθεί σε μεταγενέστερη ημερομηνία· και με αυτούς τους όρους πρέπει να καταλάβετε ότι, στην πραγματικότητα, λειτουργεί ως εγγύηση και όχι ως λήξη, αφού είναι προφανές ότι όταν προκύψουν τέτοιες εγγυημένες υποχρεώσεις στη συγκεκριμένη περίοδο του έτους, η αντίστοιχη απαίτηση εκπληρώνεται και ως αποτέλεσμα αντιμετώπισης υποχρεώσεων προσωπικής φύσης, μπορεί να ανασταλεί η γενική παραγραφή... Ως προς το άρθ. 442 του Εμπορικού Κώδικα, ορίζοντας ότι το ομόλογο θα υφίσταται έως ότου, λόγω της πλήρους καταγγελίας της κύριας σύμβασης που είναι δεσμευμένο, ακυρωθούν οριστικά οι υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτό, ευθέως ερμηνευτικά, προϋποθέτει ότι το ομόλογο θα υφίσταται. εφόσον δεν καταγγείλει την κύρια σύμβαση ή ακόμη και αν, μετά την καταγγελία της, οι υποχρεώσεις που απορρέουν από την παρούσα σύμβαση έχουν οριστικά ακυρωθεί και που, που προκύπτουν μετά την εν λόγω περίοδο εγγύησης, εκκρεμούν ικανοποίηση ή απαίτηση, για το λόγο αυτό η εγγύηση πρέπει να λειτουργήσει, για όσο χρονικό διάστημα Μπορείτε όπως οι αντίστοιχες απαιτήσεις για τους πιστωτές τέτοιων προϋπαρχουσών υποχρεώσεων, δηλαδή σε εκκρεμότητα της 15ετίας (σήμερα 5) υποδεικνύεται. Αυτή η ερμηνεία δεν σημαίνει ότι τα όρια που καθορίζονται στο άρθ.
Συνεχίστηκε το προηγούμενο ψήφισμα, εκφράζοντας ότι με την ίδια έννοια το ΣτΕ της 26/6/1986 που επικαλέστηκε η αναιρεσείουσα. Καθορίζει ότι οι γενικοί και πιο στοιχειώδεις κανόνες ερμηνείας των συμβάσεων, εμποδίζουν ότι, εάν τα μέρη συμφώνησαν στην υπηρεσία ομολόγων για την έννοια των προμηθειών υλικών πράξεων που ζητούνται από την S. SA, να παραμείνουν εκτός της κάλυψης που διενεργούνται κατά τη διάρκεια της συμφωνηθείσα περίοδος ισχύος, ακόμη και αν η αξίωσή σας ήταν μεταγενέστερη, εφόσον υφίστανται οι κατάλληλες προσωπικές ενέργειες για την ικανοποίηση της αξίωσης, επομένως είναι σκόπιμο να γίνει δεκτή η έφεση και εν μέρει η απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου για να επεκταθεί η εκτίμηση της αξίωσης κατά της συν. -εναγόμενο φορέα και τώρα άσκησε έφεση .
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, θα χρειαστεί να βρεθούμε στη σύνταξη της εγγύησης ή της εγγύησης, για να γνωρίζουμε εάν αντιμετωπίζουμε ομόλογο/εγγύηση με εγγύηση ή διάρκεια λήξης, η τελευταία συνήθως ορίζει συγκεκριμένη προθεσμία, δηλώνοντας επίσης ότι θα λήξει την ίδια ημερομηνία και ότι ως εκ τούτου η υποχρέωση θα σβήσει, απελευθερώνοντας τον εγγυητή εάν δεν έχει απαιτηθεί μέχρι την ημερομηνία λήξης, κλείνοντας κάθε δυνατότητα μεταγενέστερης αξίωσης, αντίθετα, αυτές της εγγύησης συνήθως υποδεικνύουν ημερομηνία ή διάρκεια της εγγύησης , αλλά έληξε Αυτός, ο τρόπος διεκδίκησης των υποχρεώσεων που γεννήθηκαν μέχρι εκείνη τη στιγμή, θα είναι διεκδικητός μέχρι να παρέλθει η παραγραφή της υποχρέωσης.
