Αυτή την Τρίτη πραγματοποιήθηκε η συνάντηση Screenwriters in Series 2022 στην Ακαδημία Κινηματογράφου, που διοργανώθηκε από την Ένωση Σεναριογράφων ALMA, με την υποστήριξη της Κοινότητας της Μαδρίτης. Οι σεναριογράφοι για τις οθόνες αναφέρθηκαν στις φθινοπωρινές πρεμιέρες και στην ανάλυση της εμφάνισης των πλατφορμών ροής από το 2015, καθώς και στις προτάσεις που είχαν στη δουλειά των δημιουργών και των σεναριογράφων.
Συμμετείχαν οι Borja Cobeaga («Δεν μου αρέσει η οδήγηση»), Anna R. Costa («Fácil»), María José Rustarazo («Nacho»), Roberto Martín Maiztegui («La ruta») και διάφοροι εκπρόσωποι του διοικητικού συμβουλίου στη συνάντηση της ALMA, όπως ο Carlos Molinero, πρόεδρος, η María José Mochales, ο Pablo Barrera, η Teresa de Rosendo και ο Natxo López.
Το πρώτο αίτημα των σεναριογράφων είναι η ανάγκη να υπάρξει μια πιο δίκαιη ρύθμιση που να προστατεύει τα δικαιώματα και το έργο των δημιουργών της σειράς στην Ισπανία, κάτι για το οποίο η στήριξη της Κυβέρνησης είναι απαραίτητη. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία ορίζει ότι η αμοιβή πρέπει να είναι ανάλογη με τους δημιουργούς για την επιτυχία της παραγωγής, αλλά είναι απαραίτητο οι πλατφόρμες να είναι διαφανείς ως προς το κοινό και τα δεδομένα προβολής.
ασύμμετρη φούσκα
Από το 2015, ο αριθμός των παραγωγών έχει εξαφανιστεί και αυτό είναι γύρω από το ανώτατο όριο, αυτός ο μεγαλύτερος όγκος παραγωγής δεν ήταν φυσικά πιο σταθερός ή γραμμικός στις συνθήκες των δημιουργών του. «Αυτός ο αριθμός των παραγωγών δεν μεταφράζεται σε δουλειά για τον κλάδο, γιατί βλέπουν τις ομάδες που εκτελούν το έργο», είπε η Μαρία Χοσέ Μοχάλες.
Πριν, υπήρχε ένα μοντέλο εργασίας με μεγαλύτερες σεζόν και κεφάλαια, το οποίο είχε ομάδες αποτελούμενες από 12-13 άτομα. Τώρα αυτό έχει αλλάξει, υπάρχουν λιγότερα κεφάλαια και η διάρκεια είναι έως και 50 λεπτά, θετικές πτυχές για τη δημιουργική διαδικασία, αν και πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι τώρα εργάζονται το πολύ τρία άτομα και ένας είναι αυτός που δημιουργεί τη σειρά». «Αν δεν έχεις μια σειρά που δημιούργησες εσύ, είναι δύσκολο να δουλεύεις σε μια πλατφόρμα. Παρατηρούμε έναν κατακερματισμό, λίγοι σεναριογράφοι συγκεντρώνουν πολλά έργα για πλατφόρμες», πρόσθεσε ο Μοχάλες.
Ο Carlos Molinero, πρόεδρος της ALMA, παρουσίασε μερικά παραδείγματα συμβάσεων με εντελώς άδικες ρήτρες, «που δεν είναι ανεκτές και δεν έχουν θέση στην Ισπανία». «Τα δικαιώματα παραβιάζονται και θέλουν να σιωπήσουμε. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ρητρών που δεν έχουν κανένα νόημα και που δεν θα υπάρχουν ποτέ στα συμβόλαια των ΗΠΑ», είπε.
Βοήθεια από το Υπουργείο
«Από το ALMA πρέπει να προσπαθήσουμε να συνάψουμε συμφωνίες-πλαίσια με τις πλατφόρμες ώστε να μην υπογραφούν ορισμένα πράγματα, αλλά θα ήταν απαραίτητο να υπάρχει το Υπουργείο Πολιτισμού σε όλη αυτή τη διαδικασία. Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για τις ιστορίες, μόνο να είναι ένα ωραίο και φτηνό πιάτο.
Ο Molinero επέμεινε επίσης στη σημασία του να μπορείς να συμβαδίζεις με άλλες ομάδες, όπως οι παραγωγοί. «Δεν είναι σε αυτόν τον αγώνα, γι' αυτό πρέπει να ενισχύσουμε το σωματείο και να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματά μας», δήλωσε.
Ο σεναριογράφος Natxo López διαβεβαίωσε από την πλευρά του ότι «οι παραγωγοί ήρθαν εδώ γιατί υπάρχει ταλέντο και γιατί είναι φτηνό, ειδικά επειδή ήταν φθηνό». Η καταστροφή των πλατφορμών, είπε, έχει φέρει θετικές πτυχές, όπως «προσέλκυση και φροντίδα ταλέντων, αλλά το πρόβλημα προκύπτει όταν σου στέλνουν το συμβόλαιο και αντιμετωπίζεις γιγαντιαίες πλατφόρμες με παγκόσμια διάσταση σαν αυτές». Βαρύς σε όλα, ο López ενθάρρυνε «να είσαι γενναίος, να μάθεις και να πας στην ALMA, όπου μπορούμε να συμβουλεύσουμε αυτές τις καταχρηστικές ρήτρες και αναζητούμε φόρμουλες για να τις καταπολεμήσουμε».
Στην παρέμβαση στην αλλαγή ρόλου των εταιρειών παραγωγής με τη θραύση των πλατφορμών εστίασε ο Πάμπλο Μπαρέρα. «Τώρα ο παραγωγός γίνεται ο μεταβιβαστής (αντικαθιστά τον σεναριογράφο) και η πλατφόρμα λειτουργεί ως παραγωγός. Αυτή η μετατροπή των εταιρειών παραγωγής σε παρόχους υπηρεσιών συνεπάγεται πολλές αλλαγές», εξήγησε ο σεναριογράφος της «Brigada Costa del Sol».
«Το χάρτινο σπίτι», που έκλεψαν οι ΗΠΑ
Ένα παράδειγμα είναι το «La casa de papel», το προϊόν που έχει κάνει τα μέγιστα για την προώθηση της ισπανικής επωνυμίας, αλλά δεν είναι ισπανικό, αφού ανήκει στις ΗΠΑ. Σημαίνει ότι τα πάντα είναι αυτή η κληρονομιά που παράγεται χωρίς να θίγεται η μας Και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν οι νομοθέτες. Οι γενικές τηλεοράσεις πάλεψαν ήδη στο παρελθόν για να διατηρήσουν το 100% των δικαιωμάτων ό,τι έγινε, αλλά με την παραβίαση των «streamers», εισήχθησαν καταχρηστικές ρήτρες που δεν έχουν θέση στην ισπανική νομοθεσία».
Από την άλλη, η Teresa de Rosendo δήλωσε ότι σε πολλές περιπτώσεις, όταν από τις πλατφόρμες διαβεβαιώνουν ότι τα συμβόλαια βασίζονται σε αυτά των ΗΠΑ, «δεν είναι αλήθεια». «Δεν είναι τα ίδια και επίσης οι νόμοι είναι διαφορετικοί. Σε όλη την Ευρώπη υπάρχει ανησυχία, επειδή δεν αμείβονται περισσότερα όταν παράγονται για εκπομπή σε πολλές περισσότερες χώρες».
Από την πλευρά του, ο Borja Cobeaga διαβεβαιώνει ότι η άφιξη των πλατφορμών έχει φέρει θετικά στοιχεία: «Πολλοί από εμάς που κάνουμε κωμωδία και που δεν θέλουν να γράφουν μόνο «ριμέικ» ταινιών που είχαν επιτυχία σε άλλες χώρες, καταφέραμε να καταφύγιο στη μυθοπλασία στην τηλεόραση». Ο δημιουργός του «Δεν μου αρέσει η οδήγηση» είπε ως αρνητικό το γεγονός ότι μερικές φορές δεν επικοινωνείται σωστά ποιος έχει γράψει ή δημιουργήσει τη σειρά στις πλατφόρμες.
Για την Anna R. Costa, δημιουργό και σεναριογράφο του «Easy», οι πλατφόρμες «δεν είναι πανάκεια και υπάρχει κάποια συγκαλυμμένη λογοκρισία». «Κάθε πλατφόρμα έχει μια συντακτική γραμμή, αλλά και μια δομική λογοκρισία και οι δημιουργοί πρέπει να υπερασπιστούν τα έργα μας. Θα πρέπει να δίνουν περισσότερη ελευθερία και αυτοπεποίθηση στους άλλους, που είναι αυτοί που φτιάχνουν το περιεχόμενό τους».
Η María José Rustarazo, σεναριογράφος του «Nacho», παρενέβη λέγοντας ότι η σειρά «γίνεται πολύ πολιτικά ορθή, με περισσότερη ηθική από ό,τι θα έπρεπε, πράγμα που σημαίνει ότι οι δημιουργοί πρέπει να υπερασπιστούν τα έργα μας περισσότερο».
Τέλος, ο Roberto Martín Maiztegui πιέζει την αξία αφού η είσοδος των 'streamers' «δημιούργησε μια στιγμή θηριώδης δουλειάς με έναν μυ που δεν έχουμε ζήσει ποτέ». «Τώρα υπάρχουν περισσότεροι τρόποι να κάνεις αυτό που ήταν πριν. Στη «La ruta» είχαμε απόλυτη ελευθερία».
