Ο Χοσέλου βγήκε και τα ανατίναξε όλα. Μπήκε στον αγωνιστικό χώρο στο 81ο λεπτό, έκανε ντεμπούτο με την εθνική και πέντε αργότερα είχε ήδη δύο γκολ και ένα λάκτισμα στον αέρα. Άλλαξε τον διακριτικό και βαρετό τόνο της πρώτης μέρας της νέας ομάδας και το μεταμφιέστηκε σε μια ηχηρή νίκη. Μέχρι τότε η ομάδα συμμορφωνόταν αριθμητικά (τρίποντο για να ξεκινήσει η προκριματική φάση του Euro 24), αλλά ήταν απογοητευτική από πλευράς συναισθημάτων. Ήταν ένα πιο απογοητευτικό ντεμπούτο για τον κύκλο De la Fuente ενάντια σε έναν αντίπαλο χωρίς το αστέρι του. Η Ισπανία δεν άφησε τον εαυτό της να αγαπηθεί. Μέχρι που ο Χοσέλου έκανε πυροτεχνήματα.
Η πρώτη ενδεκάδα της εποχής έσπασε με το παρελθόν, απομακρύνοντας τον Λουίς Ενρίκε. Σε άλλα νούμερα, υποχωρώντας πολιτικά στις λαϊκές πιέσεις για ανάκτηση παικτών στους οποίους είχε βάλει τη σέντρα ο προηγούμενος προπονητής (Άσπας, Νάτχο, Κέπα, Μερίνο...). σε κάποιες θέσεις (ο Ρόντρι άφησε την άμυνα για να τοποθετηθεί στην αρχική του θέση πίβοτ, ο Όλμο ταξίδεψε στη δεξιά πλευρά, δεν άλλαξε παίκτης με τα πόδια...), και στην ισοπαλία (από το αδιαπραγμάτευτο 4-3-3 στο ένα 4 -2 -3-1 όχι τόσο σφιχτό, μερικές φορές νικημένο σε ένα 4-4-2). Στην αισθητική υπήρχε και μια αποστασιοποίηση: από το στενό μπλουζάκι πόλο του αστουριανού μέχρι το σακάκι και τη γραβάτα του Riojan (το πουλόβερ στους ώμους του και δεμένο στο λαιμό του, σαν να είχε μόλις φύγει από την οδό Serrano, αφήνεται για προπονήσεις και συνεντεύξεις τύπου).
Απέναντι, Νορβηγία. Με γνωστά και τρομακτικά στοιχεία, Όντεγκαρντ και Σόρλοθ, αλλά χωρίς τον Χάαλαντ, τον ποδοσφαιριστή της στιγμής, ανακούφιση από αγωνιστική άποψη (ο πιο περίπλοκος αντίπαλος στον προκριματικό όμιλο), αλλά μεγάλη οπισθοδρόμηση για το γενικό συμφέρον. Υπήρχε η επιθυμία να τον δει και να δοκιμάσει τον εαυτό του ενάντια στις τεράστιες ικανότητές του. Η απουσία του έκανε την πρεμιέρα πιο εύκολη για τον Ντε λα Φουέντε.
-
Ισπανία: Kepa; Καρβαχάλ, Νάτχο, Λαπόρτε, Μπάλντε; Rodri, Merino (Fabián, m.81); Olmo (Pino, m.68), Aspas (Ceballos, m.58), Gavi (Oyarzabal, m.58); και Μοράτα (Χοσέλου, μ.81).
-
Νορβηγία: Nyland; Pedersen (Bjerkan, m.75), Strandberg, Ostigard, Meling (Solbakken, m.75); Odegaard, Berg, Aursnes; Μπέργκε (Ράερσον, μ.75), Σόρλοθ (Μπρίνχιλντσεν, μ.87) και Ελιουνούσι (Λάρσεν, μ.75).
-
Γκολ: 1-0, μ.13: Όλμο. 2-0, μ.84: Χοσέλου. 3-0, μ.86: Χοσέλου
-
Διαιτητής: Μπαστιέν (Γαλλία). Επίπληξε τον Όντεγκαρντ και τον Σόρλοθ.
Χρειάστηκαν δεκατρία λεπτά για να ξεφλουδίσει η νέα εποχή, μετά από μια μονότονη άσκηση κυριαρχίας, βαρετή και χωρίς φώτα, μεταφέροντας την μπάλα από τη μια πλευρά στην άλλη απέναντι σε έναν αντίπαλο που είχε ξεδιάντροπα γεμίσει στην περιοχή του. Το έκανε την πρώτη φορά και με άσχημο τρόπο, τριγυρνώντας γύρω από το τσούρο. Ένα σουτ χωρίς μεγάλη πίστη από τον Balde από τα αριστερά, μια εντολή φλίπερ που ψάχνει περισσότερο για το ριμπάουντ της μπάλας παρά για το γκολ και το σκόπιμο ταξίδι του Olmo για να εκτρέψει τη μπάλα στα δίχτυα. Ένα γκολ σχεδόν άθελά του, χωρίς κατασκευή ή προσχεδιασμένο σχέδιο, χωρίς λογική, αλλά εντελώς ωφέλιμο για να εκτονώσει το άγχος και τα νεύρα για την πρώτη ομάδα.
Η ομάδα κράτησε για λίγο ως βασικό επιχείρημα την μπάλα και την πρωτοβουλία (με τη Νορβηγία να προσπαθεί κατά καιρούς ότι χρειαζόταν να τεντωθεί), αλλά συνέχισε χωρίς διαφωτισμό. Η ομάδα δεν έχει ατομική αίγλη, δεν δείχνει εκθαμβωτικό ποδοσφαιριστή, δεν υπάρχει παγκόσμια κορυφή εκεί. Μια χούφτα σωστοί, χαμηλού προφίλ, τεχνικά προικισμένοι ποδοσφαιριστές, τίποτα παραπάνω. Το πιο εντυπωσιακό είναι το τακτοποιημένο και αφιλόδοξο άγγιγμα του Rodri και το αδάμαστο θάρρος του Gavi, η γενναιότητα, ας πούμε η απερισκεψία του, να πολεμά τα πάντα και με όλα, ακόμα και αψηφώντας τους νόμους της φυσικής και τις αναλογίες του εχθρού. Το κεφάλι του βρίσκεται συχνά σε κίνδυνο. Η ψυχή και τα πνευμόνια του είναι της ομάδας. Ο επικρατέστερος αριθμός. Περιλαμβάνεται σε μια γκρίζα και διακριτική μέρα όπως σας αρέσει.
Δεν υπήρχε σχεδόν καμία δικαιολογία για τις δημαγωγικές επιστροφές. Ο Νάτχο υστερούσε ξανά μπροστά στη βομβιστική υπερτίμησή του και ο Άσπας πέρασε απαρατήρητος. Λιγότερο δημοφιλής, ο Μερίνο συνέχισε τη μετάβαση της μπάλας και ο ίδιος ο Κέπα πρόσφερε το καλύτερο της βραδιάς: μια αντανακλαστική απόκρουση σε βόλεϊ από τον Όρσνες (Μπενφίκα) που έπιασε τον σέντερ μπακ της Μαδρίτης και τον συμπαίκτη του Καρβαχάλ στον ύπνο, ακόμα πολύ ανεπιτυχής. απόγευμα. Ήταν η πιο ξεκάθαρη από τις ευκαιρίες που δημιούργησε η Νορβηγία, αποκαλύπτοντας μια συγκεκριμένη αμυντική ευθραυστότητα στην ισπανική πλευρά. Ο Καρβαχάλ και ο Νάτχο θα σας ακούσουν σαν να έπαιζαν μαζί για πρώτη φορά. Η Ισπανία αποσύρθηκε και τελείωσε το πρώτο ημίχρονο συχνά μεταμφιεσμένο σε Νορβηγία.
Άσπας, αγνοούμενος
Ο Μοράτα, ο αρχηγός του νέου έργου, είχε περισσότερο αμυντικό βάρος παρά επιθετικό. Κέρδισε τον εαυτό του μέχρι να τρέξει αλλά προς τα πίσω, μακριά από την κυρίαρχη επικράτειά του. Αρκετά σύμπτωμα. Η Ισπανία είχε πολύ την μπάλα αλλά σπάνια ήξερε τι να την κάνει. Πώς να κάνετε ένεση δηλητηρίου. Η δεύτερη ευκαιρία τους δεν ήρθε μέχρι το δεύτερο ημίχρονο (μ.49), μια λανθασμένη κεφαλιά του Άσπα (παρά ό,τι φαινόταν μέχρι τότε, ήταν στο γήπεδο) λίγο πριν πάει στο ντους. Η άχρηστη επιλογή.
Ο Κέπα συνέχισε να είναι ο καλύτερος μετά το διάλειμμα. Μια απόκρουση αιλουροειδών σε δύο στιγμές από σουτ του Πέντερσεν (μόνιμος πόνος στο στομάχι για τον Μπάλντε) εμποδίζει τον σκόρερ να διορθωθεί. Τότε ήταν που ο Ντε λα Φουέντε είπε αρκετά και αφαίρεσε τα κομμάτια του. Ceballos και Oyarzabal, μέσα? Γαβί και Άσπας, εκτός. Αν και η δράση των Ισπανών αυξήθηκε μεταξύ των εισερχόμενων μπακ και η επίθεση βελτιώθηκε σημαντικά, η Νορβηγία συνέχισε με περισσότερους φόβους. Και αν στο τέλος δεν κέρδισε από αυτούς δεν ήταν τόσο λόγω της εθνικής αλλά λόγω της αδεξιότητας του ρεαλιστή Σόρλοθ, ο οποίος έστειλε μια μπάλα στην κερκίδα που δεν μπορούσε παρά να τελειώσει σε γκολ.
Λίγο μετά έγιναν όλα. Ο Joselu, ο μοναδικός Ισπανός πρωτοεμφανιζόμενος στη διοργάνωση, μπήκε στο γήπεδο και έστειλε το παιχνίδι στον αέρα. Στέφθηκε με δύο ξαφνικά γκολ, ένα με κεφαλιά και ένα άλλο με το αριστερό, αυξάνοντας το προβάδισμα και καθιστώντας την ηχηρή νίκη. Η Νορβηγία και ο Ντε λα Φουέντε δεν άξιζαν τόσα πολλά.
