Ndiqni
Juan Diego-s iu desh të dilte nga skena në dy projektet e tij të fundit teatrale - "Macja në një çati të nxehtë zinku" dhe "Koneli nuk ka kujt t'i shkruajë" - por, pavarësisht aktivitetit të tij në film dhe televizion, ai kurrë nuk harroi tavolinat, që ishin djepi i tij si aktor.
Në vitin 1957, kur ishte vetëm pesëmbëdhjetë vjeç, ëndërroi për herë të parë në skenë. Tre vjet më vonë, shfaqja e 'Waiting for Godot', nga Samuel Beckett, bëri që njerëzit të fillonin të flisnin për një aktor të ri nga Bormujos (Sevilje).
Repertori teatror i Juan Diego, me më shumë se tridhjetë prodhime, është i gjerë. Nga Emilio Romero -shfaqja e tij e parë në Madrid ishte "Tregimet e mesditës" (1963), me regji të Juan Guerrero Zamora- te Shakespeare, Tennessee Williams, Buero Vallejo dhe Ana Diosdado.
Me dramaturgun nga Madridi, ai mbajti një marrëdhënie personale dhe profesionale. Ajo mori pjesë në filmin e saj debutues si autore, 'Olvida los tambores', një vepër e shfaqur premierë në Teatrin Valle-Inclán në Madrid, tashmë të zhdukur, me regji nga Ramón Ballesteros dhe María José Alfonso, Mercedes Sampietro, Pastor Serrador, Juan Diego, Emilio Gutiér. Caba dhe James White.
Juan Diego premierë dy vepra të Antonio Buero Vallejo: 'Arritja e perëndive' (Teatro Lara, Madrid, 1971), me regji nga José Osuna dhe Conchita Velasco, Isabel Pradas, Laly Tomay, Yolanda Ríos, Betsabé Ruiz, Lola Lemos, Juan Diego. , Francisco Piquer, Ángel Terrón dhe Alfredo Inocencio në kastë; dhe "La detonación" (Teatro Bellas Artes, Madrid, 1977), me regji nga José Tamayo, dhe në të cilin aktori luajti Mariano José de Larra duke udhëhequr një kast që përfshinte gjithashtu Pablo Sanz, Luis Lasala, Francisco Merino, Alfonso Goda, Manuel Pérez Brun, Mario Carrillo, José Hervás, Luis Gaspar, Guillermo Carmona, Francisco Portes, Fernando Conde, Julio Oller, Primitivo Rojas, Matías Abraham, Antonio Soto, Juan Santamaría, José María Álvarez, Luis Perezagua, Castizoa, Joséuzoa, María Álvarez dhe Lola Balaguer.
Me José Tamayo ai interpretoi klasike si "Jeta është një ëndërr" (1976), nga Calderón de la Barca dhe "Los horns de don Friolera" (1976), nga Valle-Inclán. Klasikë të tjerë që ishin afër tij 'Períbañez y el comendador de Ocaña' (1976), nga Lope de Vega; 'Hap syrin' (1978), nga Rojas Zorrilla; 'Don Juan Tenorio' (1981), nga José Zorrilla; 'Ivanov' (1983), nga Anton Çehov; 'Plauto' (1983), nga Aristofani; ose 'Hipolito' (1995), nga Euripidi.
Është mbajtur mend pjesëmarrja e tij në "Nata e luftës në Muzeun Prado" (1978), nga Rafael Alberti, në një prodhim të CDN, si dhe "Procesi" (1979), nga Franz Kafka, me regji të Manuel Gutiérrez Aragón. Gjithashtu bie në sy premiera e 'Petra Regalada' (1980), nga Antonio Gala; 'Puthja e gruas merimangë' (1981), nga Manuel Puig; ose "Vendi që na mërgon" (1990), nga César Vallejo.
Në vitin 1998 ai dha premierë "Lexuesi për orë të tëra", nga José Sanchis Sinisterra; në 2005 'El pianista', nga Manuel Vázquez Montalbán; dhe në vitin 2012 'La lengua madre', nga Juan José Millás, përpara se të mishëronte, tashmë të pakësuar shumë fizikisht, protagonistin e 'Ëndrrave dhe vizioneve të mbretit Richard III' (2014), një version nga Sanchis Sinisterra i dramës nga William Shakespeare.
