Kritiku i teatrit 'Amistad' Shkruar nga Juan Mayorga Me regji nga José Luis García Pérez Teatri dhe kostumet e skenës Alessio Meloni Ndriçimi Pedro Yagüe Hapësira e zërit Ana Villa dhe Juanjo Valmorisco Interpretuesit Ginés García Millán, José Luis Venerez dhe Danieli-Es-Garcíaadero-Pérés , Madrid 4 Titulli i kësaj komedie nuk lë vend për dyshim: është një vepër ku shtylla kurrizore është miqësia mes tre burrave; një miqësi e çimentuar ndër vite - ata njihen që në shkollë, madje, siç ishte zakon atje, vazhdojnë ta thërrasin njëri-tjetrin me mbiemrat: Manglano, Ufarte dhe Dumas- dhe për atë familjaritet që e rrethon dhe e përqafon si dredhkë pa asnjë shqetësim, mund të shkatërrojë. Kjo vepër, teksti i ri i Juan Mayorga, një nga spanjollët më të mëdhenj të ditëve (ndoshta më i miri, megjithëse në art nuk ka të vërteta absolute), dhe se ka arritur atë privilegjin të çuditshëm që premierat e saj do të bëhen ngjarjet tona të menjëhershme dhe të tyre. numri do të mbizotërojë mbi titujt e tyre - shumica e publikut që vjen në Thertore Ai do ta bëjë këtë, me siguri, për të parë "të fundit nga Mayorga" -. Në orët para premierës, dramaturgu pranoi se për shkak të reagimit të shumicës së atyre që e kishin lexuar tekstin ose kishin ndjekur ndonjë nga provat, "Miqësia" ishte një komedi. Aktorët e kufizuan: është një komedi 'me mendim'. Nuk ka shumë rëndësi; Është një tekst kaleidoskopik, një himn miqësie që herë është qesharake -miqësia është-, herë e butë -miqësia është-, emocionuese, e thellë -miqësia është njëkohësisht- dhe herë-herë prekëse -miqësia është- -. Mayorga nxjerr në shëtitje jo vetëm filozofin që është, por edhe dramaturgun e admirueshëm dhe verbues që është; E bën me një tekst befasues, gjenial dhe bujar; një tekst në të cilin shfaqet fëmija lozonjar që të gjithë e mbajmë dhe analisti i pjekur dhe reflektues. Një tekst që është një ajsberg që nën një histori dhe në vetvete plot tërheqje - nis në vazhdën e njërit prej tre miqve, i cili prehet në arkivol ndërsa dy të tjerët e shoqërojnë - përfshin reflektime të pafundme mbi miqësinë dhe jetën, që në fund të ditës do të bëhet e njëjtë; e gjitha kjo me një sens humori shumë delikate, që përcjell gjendjen e optimizmit jetësor në të cilin me siguri gjendet aktualisht autori i tij.
