Këtë javë kemi përjetuar një debat të vogël të rremë mbi një dekret të qeverisë për kursimin e energjisë, i mbështjellë me një 'kolazh' të larmishëm masash. Përtej kësaj artifice të re të rënë dakord paraprakisht me partnerët e zakonshëm, me të cilët po bie, një sërë marrëveshjesh të së vërtetës sa thelbësore aq edhe të pamundura në këtë Spanjën tonë bëhen më të nevojshme se kurrë. Le të imagjinojmë, për një moment, se dy partitë kryesore (plus ato që do të donin të bashkoheshin) arritën marrëveshje të mëdha për këto 10 çështje. 1.- Mendje e shëndoshë. Po të donin, mund të arrihej si në kohën e tyre, u krijua Organizata Kombëtare e Transplantit. Si ka mundësi që profesionet shëndetësore të keqtrajtohen, të paguhen keq, të punësohen keq dhe në një mënyrë të ndryshme në çdo komunitet autonom? 2.- Uji. Ne do të jemi në gjendje të përballojmë kufizimet në median spanjolle nëse nuk jemi përpjekur të vendosim një marrëveshje kombëtare të infrastrukturës hidraulike. 3.- Drejtësia. Tashmë jam i humbur në betejën e Këshillit të Përgjithshëm të Gjyqësorit, Gjykatës Kushtetuese apo Gjykatës së Lartë. Di vetëm se kështu shkon në një proces institucionalizimi vetëvrasës. 4.- Energjia. Ne nuk mësojmë. Si për të ndërtuar një digë, një termocentral bërthamor ose për të eksploruar (dhe nuk them të shfrytëzoni) një depozitë… 5.- Spanja e autonomive. Një rrëmujë që do të zgjidhet vetëm nëse PP dhe PSOE pushojnë së varur nga pavarësia, nacionalistët, rajonalistët apo provincialistët. 6.- E jashtme politike. Unë them që për rolin tonë në Bashkimin Evropian, në Amerikën Latine apo në Magreb dhe në pjesën tjetër të Afrikës nuk duhet të ketë shumë dallime mes palëve, apo jo? 7.- Mbrojtja. Nuk mund të besoj që Feijóo dhe Sánchez, Sánchez dhe Feijóo nuk pajtohen për çështjet e mbrojtjes ose antiterrorizmit. 8.- Ligji zgjedhor… nëna e qengjit. Më shumë se dyzet vjet më vonë, nacionalizmat janë ende të mbipërfaqësuar. 9.- Pensionet. Me trendin e paepur të rënies së demografisë, me presionin e emigracionit dhe me një kalkulator, asgjë tjetër nuk konkretizohet për të arritur një pakt pesëdhjetëvjeçar. 10: Arsimi. Marrëveshja më e rëndësishme. Për të mos përçmuar historinë tonë, për të mos ikur nga ekonomia reale dhe tregu i punës, për të mos pështyrë më thesarin tonë të madh, që është gjuha spanjolle, dhe, me pak fjalë, për të mos shkatërruar veten si një shoqëri dhe si Komb. PS Arsimi, budalla, është arsimi në Spanjë. Sa themelore aq edhe e pamundur. Dhe kështu shkon.
