Był skupiony na swojej pracy, z opuszczoną gardą i doznał ataku, który naznaczył go na całe życie. „Nie miałem czasu nic powiedzieć, uderzył mnie, rzucił na ziemię i zaczął kopać po głowie i klatce piersiowej”. Dr Victoria Muñoz, która pracuje w Ciudad Real, przedstawia twarz 843 lekarzy, którzy zostali zaatakowani w 2022 r., czyli o 231 przypadków więcej niż w poprzednim roku, co stanowi wzrost o 38 procent. W ten sposób odnotował najnowsze dane Obserwatorium przeciwko Agresjom przygotowane przez Radę Generalną Oficjalnych Kolegiów Lekarskich (CGCOM) odpowiadające 2022 r. rejestrowi w zakresie Podstawowej Opieki Zdrowotnej.
Muñoz został dodany podczas zmiany przez pacjenta, który chciał zobaczyć się z matką i który, jak mówi, nie miał pozwolenia. Zbiło ją to z tropu, nie spodziewała się tego. „Na warcie pielęgniarka nas powiadomiła, bo chciał zobaczyć się z matką, a nie miał zgody na odwiedziny”. „Kiedy zeszliśmy na dół, żeby z nim porozmawiać, bezpośrednio mnie zaatakował, nie miałam czasu nic powiedzieć, uderzył mnie, rzucił na ziemię i zaczął kopać po głowie i klatce piersiowej” – wyjaśniła ofiara.
Lekarz odniósł się też do jej blokady emocjonalnej po „brutalnej agresji”. „W tym momencie nic nie czujesz. Wszystko jest zablokowane, a umysł i ciało stają się puste. To wtedy, jak mówi Muñoz, „po wkroczeniu do tego neutralnego państwa wezwałem policję krajową i czekałem na ich przybycie. Jesteś zablokowany i nie masz możliwości zrobienia więcej. Po kontakcie z agentami lekarz udał się na pogotowie. Tam opatrzyli mu część obrażeń i zgodnie z tym, co zaznacza, kontynuował ze strażnikiem. „Kiedy skończyłem, uciekłem na komisariat, aby złożyć skargę” – mówi.
Wydarzenia miały miejsce w lipcu 2022 roku, w środku pandemii Covid-19. „W tamtym czasie było niewielu ludzi i ja też niewiele liczyłem. Najbardziej wspierali mnie koledzy, zwłaszcza że zweryfikowali stan pacjenta, w którym był w pełni przytomny i zostawili to na piśmie – zaznacza w rozmowie.
Agresja odbiła się na nim, zwłaszcza na poziomie psychologicznym. „Pierwszy rok był zły, kiedy musiałem pełnić wartę, a zwłaszcza o zmroku, miałem dużo niepokoju, koszmarów i od czasu do czasu czułem uderzenie” – wyznaje Muñoz.
„Strach przed nocą nie mija”
Nadal ciągnie te kontynuacje. „Kiedy pacjent się wierci, nadal ma zły czas. A strach przed nocą nie znika. Poprosiłem pacjentów ambulatoryjnych o zmianę urządzenia, ponieważ szedłem do pracy z dużym niepokojem” – mówi.
W Ciudad Real istnieje Plan Perseusza mający na celu przeciwdziałanie tego typu agresji w ramach Służby Zdrowia Kastylii-La Manchy (Sescam). Zdaniem dr Muñoza „oprócz zapewnienia większej liczby pracowników ochrony, należy również zapewnić wsparcie na poziomie zdrowia psychicznego. Szkody wyrządzone przez agresję są nie tylko fizyczne, ale także psychiczne, i te szkody goją się najdłużej”.
W swoim zeznaniu Muñoz wyraził „całą moją wdzięczność policji krajowej, zachowywali się z wielką delikatnością, zwłaszcza inspektor Joaquín, naprawdę natychmiast pojechali do szpitala i zachowywali się bardzo dobrze”.
Aby zapobiec i położyć kres atakom na pracowników służby zdrowia, zachęcaj potencjalne ofiary do składania skarg. „Narzekajcie, że to nasze prawo i że nikt nie zasługuje na jakąkolwiek agresję. Zgłaszanie nie czyni nas słabymi ani mniej wartościowymi. W takich przypadkach nie trzeba być odważnym – podkreśla lekarz. Żądaj, podobnie, więcej pracowników ochrony. „Są niezbędni na co dzień, są dosłownie naszymi aniołami stróżami” – podsumował.
43 procent epizodów w Organizacji Podstawowej
Według danych Obserwatorium przeciwko Agresjom z 2022 r., przedstawionych przez CGCOM z okazji obchodów 12 marca Europejskiego Dnia przeciwko Agresjom wobec Lekarzy i Pracowników Służby Zdrowia, pracownicy Podstawowej Opieki Zdrowotnej cierpieli z powodu 43 proc. rysunek „dotyczący uwzględnienia kontekstu krajowego systemu opieki zdrowotnej Hiszpanii, który cierpi z powodu braku specjalistów w tej branży, która rozwiązuje 80 procent problemów zdrowotnych, które pojawiają się u obywateli”, wskazują z i CGCOM. Za nimi, pod względem liczby ataków, plasują się szpitale z 27 procentami przypadków, a następnie pogotowie w szpitalach (9 procent) i pogotowie podstawowej opieki zdrowotnej (8 procent).
Jeśli chodzi o rodzaj agresji, 47 procent odpowiada zniewadze i nękaniu, 37 procent groźbom i przymusowi, a 16 procent urazom, z czego 73 procent to urazy psychiczne, a 27 procent fizyczne. Najwięcej zarejestrowanych ataków dotyczy usług asystenckich w ośrodkach zdrowia, gdzie ponad połowa spowodowana jest niezgodnościami z opieką medyczną (53.2 proc.), w mniejszym stopniu niezgodnościami kadrowymi (13 proc.) proponowanych recept (8 proc.), a także spraw związanych z czasową niezdolnością do pracy (12.4 proc.) oraz zgłoszeń niezgodnych z roszczeniami pacjentów (10.6 proc.).
Większość w publicznych sanitariatach
Jeśli chodzi o rodzaj ośrodka, w którym doszło do ataków w 2022 r., to utrzymuje dane zbliżone do tych z poprzednich lat z wyraźną przewagą publicznej służby zdrowia (89 proc.) nad prywatną (11 proc.). Z drugiej strony praktycznie połowa agresorów to pacjenci planowi (48 procent) w porównaniu z pacjentami nieplanowanymi (28 procent) i towarzyszami (25.4 procent). Ostatecznie badanie podkreśla również wzrost liczby profesjonalistów, którzy otrzymują wsparcie w miejscu pracy, przy czym 67 procent wszystkich pracowników służby zdrowia jest dotkniętych atakami.
Prawie 6,000 lekarzy doświadczyło jakiejś formy agresji podczas wykonywania zawodu od 11 lat temu Krajowe Obserwatorium Agresji Rady Generalnej Oficjalnych Kolegiów Lekarskich zaczęło rejestrować przypadki przemocy, słownych napaści, zniewag czy gróźb wobec osób opiekujących się chorymi zdrowie obywateli.
