Pandemia zadziałała jak akcelerator w wielu aspektach rzeczywistości. Niektóre problemy, których ujawnienie mogło zająć więcej czasu, przyspieszyły ten okres wyjątku. Jednym z takich przykładów jest upadek naszej służby zdrowia, zwłaszcza podstawowej opieki zdrowotnej. Od dziesięcioleci system wykazywał oznaki zmęczenia, a obserwatorzy bardziej bezpośrednio ostrzegali, że jeden z filarów państwa opiekuńczego zaczyna znajdować się w krytycznej sytuacji. W latach, w których musiał oferować wyjątkowo wymagany zasięg w odpowiedzi na Covid-19, pęknięcia w krajowym systemie opieki zdrowotnej stały się problemem nie do pokonania.
Reforma służby zdrowia oraz właściwe planowanie środków i istniejącego personelu musi stać się priorytetowym celem dla tych, którzy mają obowiązki rządowe. Nie ulega wątpliwości, że rzetelne wykorzystanie środków publicznych wymaga postawienia opieki zdrowotnej obywateli nad wieloma innymi wydatkami. Z tego powodu, wśród wielu możliwych refleksji, musimy zadać sobie pytanie, czy w dłuższej perspektywie konieczne jest dalsze czerpanie inwestycji publicznych z kar, które zdecydowanie wydają się mniej pilne i centralne niż ubezpieczenie zdrowotne. W tym przypadku przytaczanie tej kwestii wyłącznie w wydatkach byłoby uproszczeniem złożonej rzeczywistości, która dopuszcza inne kwestie. Nie chodzi wyłącznie o inwestowanie więcej, ale także o inwestowanie w sposób bardziej racjonalny, elastyczny i zaplanowany. Struktura demografii w Hiszpanii pokazuje, że pomoc medyczna będzie wystarczająca w nowych, stresujących okolicznościach, dlatego jeśli nie przeprowadzimy daleko idących reform, kryzys będzie się pogłębiał. Wśród wielu problemów, z którymi boryka się dziś nasz kraj, zdrowie i potrzeba opracowania wykonawczej i skutecznej polityki publicznej stały się bezprecedensową pilną potrzebą. Mobilizacja personelu medycznego i rosnące zaniepokojenie obywateli to kryzys, w którym sytuacja zostanie natychmiast uregulowana.
Zdrowie zajmowało fundamentalne miejsce w ramach paktu społecznego. Ponadto utrzymanie powszechnej, bezpłatnej i wysokiej jakości opieki zdrowotnej jest celem na tyle istotnym, aby kryzys zdrowotny nie stał się zwykłym elementem konfrontacji wyborczej. Solidny system opieki zdrowotnej nie jest dobrem opcjonalnym ani zbędnym luksusem: jest warunkiem możliwości wielu innych rzeczy, które dodają godności naszemu społeczeństwu. Pomimo szumu w tle i jeśli przyjrzymy się dostępnym wskaźnikom, nie ma danych ani dowodów potwierdzających, że opieka zdrowotna jest znacznie wyższa na terytoriach rządzonych przez jedną lub drugą partię polityczną. Nie uwiarygodnia też przyznanie, że tam, gdzie zmienił się polityczny kolor rządu, nastąpiły oczywiste przemiany. Byłoby błędem redukowanie kryzysu strukturalnego, który dotyka całe państwo, do lokalnych debat, które powielają zwykły interes ze strony strony, która jest bardzo nie do pogodzenia z powagą i wagą danej sprawy. Zarządzanie zdrowiem jest powszechnym problemem we wszystkich obszarach terytorium, a kazuistyka demokratyczna, terytorialna i opiekuńcza wymaga przestrzegania scentralizowanego kierownictwa w Ministerstwie Zdrowia. Ochrona zdrowia mieszkańców określonego terytorium staje się niemożliwa bez troski w skali globalnej o opiekę zdrowotną całego kraju. To także jedna z lekcji wyciągniętych podczas pandemii.
Jak to często bywa, mamy tendencję do przekształcania głęboko zakorzenionych problemów w przedmiot partyjnego sporu. To niewinne, że uwaga opinii publicznej i mediów skupiła się na Madrycie, sprowadzając problem państwowy do sprawy regionalnej. Fakt ten jest nie tylko niesprawiedliwy, ale także uniemożliwia opracowanie całościowej analizy, która odpowiadałaby wyzwaniu, które dotyczy całej Hiszpanii. Skoro to prawda, wydaje się jasne, że przewodnicząca Wspólnoty Madrytu nie ma racji, próbując zredukować kryzys zdrowotny do żądania związku lub warunków pracy. Obrona bezpłatnej publicznej opieki zdrowotnej wysokiej jakości jest jednym z konsensusów, w których społeczeństwo hiszpańskie postrzega siebie i uznaje się za całość. Zapewnienie zrównoważonej opieki zdrowotnej w czasie i spójnej z wartościami, które stanowią podstawę naszej społeczności politycznej, jest celem na tyle ważnym, że wymaga od naszych polityków dodania do siebie. Zajmowanie się kwestią zdrowia w skoordynowany sposób to coś więcej niż konieczność, to okazja do odnotowania, jako kraj, że możemy dalej robić coś wspólnie.
