Potrzebna była idealna gra i nie nadeszła, ale była Hiszpania, która błyskotliwie zdobywała opcje, z mniej wspólnotowym Gonzalo Pérezem de Vargasem (35% skuteczności) i szansą na zdobycie gola z siedmiometrowej bramki pod nieobecność 45 sekund. Ale powrót nie nastąpił i Dania, znowu Dania, oddzieliła drużynę narodową od walki o światowe złoto. Tak jak to już miało miejsce w 2021 roku. Obecni mistrzowie planetarni mają za sobą 27 meczów bez porażki i aspirują do trzeciego z rzędu berła. Hiszpania, dumna do końca, będzie walczyć o brąz, tak jak to już miało miejsce w 2021 roku.
-
Hiszpania Perez de Vargas (1); Maqueda, Fernández (3), Solé (4, 3p), Cañellas (2), Guardiola, Peciña; Alex Dujszebajew (3), Figueres (1), Serdio (3), Casado, Valera (1), Sanchez-Migallon (1), Daniel Dujszebajew (1), Odriozola (1).
-
Dania Niklas Landin (Moller); Magnus Landin (2), Saugstrup (5), Gidsel (3), Hansen (4, 2p), Pytlick (6), Kirkelokke (1); Jacobsen (3), Mollgaard, Hald (1), Jorgensen (1)
-
Punktuj co pięć minut 3-3, 4-6, 5-9, 7-10, 10-12, 10-15 (połowa meczu); 13-17, 15-20, 17-20, 20-21, 20-23, 23-26 (finał).
-
Sędziowie Schulze i Tonnies (Niemcy). Wykluczyli Maquedę (dwukrotnie) i Odriozolę dla Hiszpanii oraz Magnusa Landina, Kirkelokke i Saugstrupa dla Danii.
Było 48 poprzednich meczów, z 21 zwycięstwami Nordyków, ale nie ostatnimi, w europejskich półfinałach 2022; ani ten z innego mundialu, który ma dla reprezentacji miłe wspomnienia: z 2013 roku, kiedy pokonał Duńczyków i zdobył drugi tytuł mistrza świata.
Minęło dziesięć lat i oba zespoły ewoluowały, zmuszone do zmian na niektórych pozycjach ze względu na wiek, ale równie mocne merytorycznie. Są bardzo twardzi, zaakceptowała szatnia, która widziała, jak Joan Cañellas, wspaniały przewodnik podczas tego mundialu, po dwóch minutach meczu poczuł się utykając – doszedł do siebie pod koniec pierwszej połowy. Betonowy blok w obronie. I żeby dodać do agonii, za tym murem, Niklas Landin, który stał się nieskończony. Tam też zmęczone ramionami od ćwierćfinału Hiszpania zderzyła się raz po raz. Maqueda, Casado, Solé, a nawet bracia Dujshebaev zobaczyli, jak ich szanse bramkowe wpadły w ręce duńskiego bramkarza. Podczas gdy Pytlick i Saugstrup Jensen otworzyli przepaść: cztery gole przewagi (6-10 w 18. minucie), których nie było dzięki Pérezowi de Vargasowi, który wiedział, jak powstrzymać duńskie pragnienie i utrzymać swoją drużynę w grze.
Ribera próbował również z tablicą wyników, mając świadomość, że być może 80 minut starcia z Norwegią wciąż ciążyło, a Duńczycy nie mieli jednak prawie żadnych trudności w swoich meczach, potrafili przełamać starcia i wykorzystać wystarczającą przewagę nie cierpieć w drugim meczu: 43-28 przeciwko Belgii, 36-21 przeciwko Bahrajnowi, 34-21 przeciwko Tunezji, 33-24 przeciwko Stanom Zjednoczonym, 30-25 przeciwko Egiptowi, 40-23 przeciwko Węgrom i tylko jeden czas mecz z Chorwacją 32:32. Ribera poprosił o więcej pomocy z tyłu, solidność, aby móc być Hiszpanią w kontrataku. Tam Pérez de Vargas dalej odrabiał lekcje, tam ze skrzydła zaczął wychodzić Ángel Fernández, tam grali obroną 5:1 z Kauldim Odriozolą, który zdestabilizował Duńczyków i pokazał nogi, by odrobić pewne straty, wyrównał wynik do zaledwie jednego Golfa. Ale został osłabiony w akcji z zatrzymaną piłką. Landin udawał, że Dani Dujshebaev zniknął mu w twarz, ale VAR zaprzeczył wersji Duńczyka. Jednak napięcie meczu zaowocuje serią ataków i przerwą w dobrej pracy Hiszpanii, która zachwiała reprezentacją. Stamtąd hiszpańska reakcja zostaje zatrzymana, a Duńczycy powrócili, aby wyrównać, 15:10 do przerwy.
Tak jak przed Norwegią, Hiszpania nie zamierzała przestać walczyć, zawodnicy byli przekonani, że Lądowanie straci na skuteczności i musieli tam być, kiedy to się stanie. W obliczu problemów rozwiązania; a Ribera zaoferował formuły odblokowania blokady ataku. Pérez de Vargas, który wiedział, jak poprowadzić swoją drużynę do przodu, a nawet strzelał od bramki do bramki, niestrudzony Odriozola, Sánchez Migallón, Solé, Cañellas i Serdio przenieśli tablicę wyników na boisko. Częściowe 3-0, przez co Duńczycy zaczęli odczuwać presję, że ten rywal będzie ich prześladował aż do finału (21-20 w 50. minucie).
Zawsze było więcej świeżości w pomysłach, a przede wszystkim w ciałach Duńczyków, którzy na to 0-3 reagowali 4-0. Chociaż Hiszpania wciąż pracowała nad opcjami kontynuowania gry, czekała na ten cud, który zbudowali przeciwko Norwegii, nie mogąc się poddać: minuta, dwa gole stracone, przerwa w grze, siedem metrów. W tej premierze podsumowanie półfinału: hiszpańskie zaangażowanie, znakomity Landin. Dania po raz kolejny zatrzymuje podopiecznych Ribery w światowym półfinale. Dotknięcie samego siebie otrząsa się z rozczarowania, bo jutro jest opcja dodania do brązu, ma na swoim koncie niezwykły dorobek w ostatniej dekadzie.
„W pierwszej części spudłowaliśmy wiele strzałów, Landin często nas zatrzymywał. Już w drugiej zagraliśmy lepiej, z Gonzalo, który wielu obronił, strzeliliśmy gola, ale nie mogło to być. Mamy przerąbane, ale musimy kontynuować. Próbowaliśmy wszystkiego” – skomentował po wypadku Kauldi Odriozola.
