Szwedzkie badanie prawie 3 milionów kobiet opublikowane przez „The BMJ” nie znalazło dowodów na zwiększone ryzyko zmian menstruacyjnych po szczepieniu na COVID-19.
Znaleźliśmy słabe i niespójne powiązania między szczepieniem przeciwko Covid-19 a kontaktem z opieką zdrowotną w przypadku krwawienia pomenopauzalnego, w tym regularnych miesiączek, zaburzeń miesiączkowania i krwawienia przedmiesiączkowego.
Według naukowców wyniki te nie dostarczają żadnego istotnego wsparcia dla związku przyczynowego między szczepieniem przeciwko Covid-19 a diagnozami związanymi z zaburzeniami miesiączkowania lub krwawieniami.
Wiele kobiet zgłosiło zmiany w swoich okresach po szczepieniu Covid-19, takie jak liczba dni krwawienia i intensywność wydzieliny. Raporty własne mogą rejestrować zdarzenia, które normalnie nie prowadziłyby do kontaktu ze zdrowiem, ale mogą być na tyle niepokojące, że mogą być istotne dla dotkniętych nimi kobiet. Ale oszacowanie siły możliwego wymaganego związku w samoopisach może być niewiarygodne.
Aby odpowiedzieć na to pytanie, naukowcy ze Szwecji wykorzystali wysokiej jakości dane z rejestru zdrowia do oceny ryzyka zaburzeń miesiączkowania i krwawienia po szczepieniu przeciwko COVID-19 u 2.946.448 12 74 kobiet w wieku od 2022 do XNUMX lat w okresie od grudnia XNUMX r.
Kontakt z opieką zdrowotną obejmuje wizyty w podstawowej opiece zdrowotnej, wizyty ambulatoryjne u specjalistów oraz dni pobytu w szpitalu związane z zaburzeniami miesiączkowania lub krwawieniami przed lub po menopauzie.
Ryzyko oceniano na podstawie szczepionki (Pfizer-BioNTech, Moderna lub Oxford-AstraZeneca) i dawki (nieszczepiona oraz pierwsza, druga i trzecia dawka) w dwóch oknach czasowych (1-7 dni, jako okres kontrolny i 8-90 dni dni).
W głównej analizie ponad 2,5 miliona (88%) kobiet otrzymało szczepionkę mniej covid-19, a ponad 1,6 miliona (64%) zaszczepionych kobiet otrzymało bardzo niskie dawki w okresie badania.
Największe ryzyko krwawienia u kobiet po menopauzie będzie widoczne po trzeciej dawce w przedziale ryzyka 1-7 dni (28%) oraz w przedziale ryzyka 8-90 dni (25%).
Dostosowanie do czynników społeczno-ekonomicznych, wcześniejszego korzystania z opieki zdrowotnej i kilku określonych schorzeń miało jedynie niewielki wpływ na te wyniki.
Analizy poszczególnych szczepionek i ryzyka krwawienia pomenopauzalnego sugerują wzrost ryzyka o 23-33% po 8-90 dniach z Pfizer-BioNTech i Moderna po trzeciej dawce, ale mniej wyraźny związek z Oxford-AstraZeneca. .
U kobiet przed menopauzą istnieją słabe powiązania z powodu zaburzeń miesiączkowania lub krwawień po wakacjach z jakąkolwiek dawką (odpowiednio 13% lub 8% po 1-7 dniach i 6% lub 1% po 8-90 dniach). Jednak dostosowanie do innych czynników prawie całkowicie wyeliminowało te słabe powiązania, co sugeruje efekt przyczynowy.
Analizy poszczególnych szczepionek i ryzyka krwawienia pomenopauzalnego sugerują wzrost ryzyka o 23-33% po 8-90 dniach z Pfizer-BioNTech i Moderna po trzeciej dawce, ale mniej wyraźny związek z Oxford-AstraZeneca. .
Największe ryzyko krwawienia u kobiet po menopauzie obserwowano po podaniu trzeciej dawki w przedziale ryzyka 1-7 dni oraz w przedziale ryzyka 8-90 dni.
U kobiet przed menopauzą istnieją słabe powiązania z powodu zaburzeń miesiączkowania lub krwawień po wakacjach z jakąkolwiek dawką (odpowiednio 13% lub 8% po 1-7 dniach i 6% lub 1% po 8-90 dniach). Jednak dostosowuje się do innych czynników wyeliminowanych we wszystkich przypadkach dla słabych powiązań, gdzie sugeruje, że efekt przyczynowy jest mało prawdopodobny.
Są to wyniki obserwacyjne i autorzy zwracają uwagę na kilka ograniczeń, takich jak fakt, że czas, jaki upłynął między wystąpieniem, wystąpieniem objawów i datą kontaktu z opieką zdrowotną może mieć znaczenie, co utrudnia interpretację wpływu różne okna ryzyka.
Jest to jednak duże badanie z niemal pełną obserwacją, w którym wykorzystano obowiązkowe dane z rejestrów krajowych.
Dlatego stwierdzają: „Zaobserwowaliśmy słabe i niespójne powiązania między szczepieniem SARS-CoV-2 a kontaktami zdrowotnymi w przypadku krwawienia pomenopauzalnego, a jeszcze mniej spójne w przypadku zaburzeń miesiączkowania i krwawienia przedmiesiączkowego”.
I dodaje: „Te odkrycia nie gwarantowały żadnego istotnego wsparcia dla związku przyczynowego między szczepieniem przeciwko SARS-CoV-2 a kontaktami zdrowotnymi związanymi z zaburzeniami miesiączkowania lub krwawienia”.
