Segovia bouwde het tussen de Romeinen van het aquaduct, Alfonso VI van León die de stad heroverde en Sheila Cremaschi die achttien jaar geleden besloot om het 'Hooifestival' daar te vestigen. Het festival verandert de stad in een van de meest aantrekkelijke punten, niet alleen in Castilla y León, maar ook in de Spaanse cultuur van 15 tot 18 september. Onder andere de filosoof José Antonio Marina, de schilder Miquel Barceló of de Britse schrijfster Yara Rodrigues Fowler zullen deze editie bijwonen. Dit gesprek is voorlopig uitgesteld. De dood van Elizabeth II werd in verband gebracht met de loop van de kranten en met Sheila, directeur van het 'Hay Festival' in Segovia, aangezien zij de winnares was van "2008 the British Empire-medaille". Sheila is een vuurvaste vrouw. Ze staat niet stil, haar hoofd springt van idee naar idee en niets ontsnapt aan haar aandacht. Hij bestuurt het 'Hooi' als een schip waar de Renaissance de meest overweldigende toekomst ontmoet. -Welke nieuwigheden heeft het festival dit jaar voor de toeschouwers die naar Segovia komen? -Het hangt ervan af wat je leuk vindt. Als je architectuur wilt, heb je drie buitengewone sterren: Liam Young – speculatief architect en filmmaker–, Sou Fujimoto – Japanse provoost van wereldarchitectuur– en de Spaanse Juan Herreros, architect, professor en professor aan Columbia University die de kwestie van evenwicht zal behandelen tussen design en duurzaamheid. Alle drie veranderen ze steden, ze beïnvloeden, veranderen alle drie het landschap dat we kennen en dat lijkt me heel aantrekkelijk. Als je meer van kunst houdt, heb je Miquel Barceló, de best levende kunstenaar van Spanje... Buitengewoon origineel. Dan is er ook Mónica Rikic, die kunst maakt met kunstmatige intelligentie. En voor mij is een van de fascinerende momenten, omdat ik een fan ben van misdaadromans, de heruitgave van de boeken van Georges Simenon. -De poster van elke editie is een lijst met internationale nummers en benijdenswaardige projecten. Hoe krijg je het voor elkaar om deze lijst met rocksterren samen te stellen? -Als ik klaar ben met een editie begin ik na te denken over volgend jaar omdat al deze sprekers onmogelijke agenda's hebben. Ik praat met veel mensen die hun indruk geven, ik praat met de Engelse ambassadeur, ik praat met Jesús Calero... met een reeks mensen die mijn ideeën helpen verduidelijken over wat er moet gebeuren, over wat er gebeurt. En met die schets van een eerste toespraak begin ik uit te nodigen. En ik zeg het heel duidelijk, daar eindigt wat ik doe, want daarna is alles willekeurig. Je stuurt tien uitnodigingen de ether in en je weet nooit wat er gaat gebeuren. Het helpt ook dat ik een goede fee heb die mijn voorzitter is, Caroline Michelle, die me altijd een handje helpt en me uitnodigt voor twee of drie internationale glories. Al het andere is in handen van het toeval. -Vanuit de organisatie van het 'Hooifestival' wordt speciale aandacht besteed aan de zorg voor de gasten... die ons vragen om op eigen initiatief te komen. Soms moet je nee zeggen omdat er niet voor iedereen economische draagkracht is. -Toerisme in Spanje is een van de grootste historische gegevens, maar welke rol speelt cultureel toerisme in een stad? – Ik ben ervan overtuigd dat het discours, de manier waarop een stad wordt verkocht, veel te maken heeft met het publiek dat het trekt. Evenementen als 'Hay', waarbij zeventien landen zijn uitgenodigd, waar iedereen in zijn eigen taal spreekt met simultaanvertaling, helpt dus om een cultureel publiek uit die landen aan te trekken, wat natuurlijk heel goed is. Gerelateerd nieuws standard Nee The Hay Festival Segovia warmt op met Antony Beevor, Ai Weiwei en Miquel Barceló ABC standard Nee Het Juan Bravo Theater in Segovia plant zijn “meest multidisciplinaire en gevarieerde” wijk ABC We hebben drie boekwinkels die hier de oudste zijn: een is genaamd Altares, de andere Diagonaal en Punt en lijn. De boekverkopers vertellen je hoe het profiel van de lezers is veranderd sinds 'Hay' tot nu toe. Andere boeken worden gekocht. Veel van de lezingen van de sprekers die komen, maar ook de bibliotheek van waaruit we chatten, de openbare bibliotheek van Segovia, koopt boeken van de genodigden en voegt ze toe aan haar catalogus en dat gebeurt omdat de lezers erom vragen. Het gebeurt met Simon Sebag Montefiore, die Israëlisch is en me onlangs vertelde dat mensen om zijn boeken komen vragen. Of met Virginia Feito. Het publiek in Segovia gaat impulsief naar de bibliotheek om boeken te kopen. -We komen uit een pandemie waarin alles wat digitaal is erg belangrijk is geworden, telewerken, videoconferenties, enz. Waarom is face-to-face cultuur nog steeds zo belangrijk? -Tijdens de pandemie hebben we altijd, in ieder geval, gemengde gesprekken gevoerd. Iemand via videoconferentie, maar met aanwezige sprekers ook op het podium. Het was het geval met Guillermo Arriaga, deze Mexicaan die de Spaanse regering niet binnen mocht vanwege de beperkingen op internationale vluchten. Dat gezegd hebbende, denk ik dat we al een beetje verzadigd zijn geraakt met digitaal.
