La Sima de Jinámar is een vulkanische buis die voortkwam uit de uitbarsting van de Bandama-vulkaan op Gran Canaria. Het is 76 meter diep en aan de onderkant is er een ruimte van ongeveer 40 vierkante meter. Bovendien is een fenomeen van naturalisatie de moeilijkste gemeenschappelijke grond om te onderzoeken die er in Spanje bestaat.
Jarenlang was deze ruimte het 'horrorgat', een plaats voor het buitengerechtelijk doden en onderduiken van een onbepaald aantal mensen tijdens de repressie die volgde op de couppoging en de militaire opstand van 18 juli 1936, en die in feite vakbondsleiders en leden van populaire republikeinse organisaties houden van objecten.
Volgens getuigenissen van familieleden zouden er op dit punt in de gemeente Telde honderden lichamen kunnen worden gedumpt. Overblijfselen van 5 mensen aan de oppervlakte werden al jaren geleden geborgen, slachtoffers van de burgeroorlog die nu rusten in het Canarische Museum. Deze botten van het Canarische Museum zijn gecatalogiseerd met het DNA van vijf mensen die vertrouwd zijn gemaakt in het forensisch genetisch laboratorium van de ULPGC, zo bekend met de weinige fragmenten van familieleden die beschikbaar zijn zonder de juiste identificatie.
Het team dat is teruggekeerd naar dit massagraf heeft aanwijzingen gevonden waar de lijken van represailles van het Franco-regime tijdens de burgeroorlog zouden kunnen zijn, twee meter of twee en een halve meter onder het huidige niveau van de bodem. Uit dit gebied hebben ze een botfragment verzameld dat kan helpen certificeren dat de concentratie van menselijke resten wordt gevonden in de laatste aardverschuiving voordat ze de bodem van de afgrond bereiken.
De ouderen in het gebied zeggen dat tientallen jaren geleden tot twaalf lichamen zichtbaar waren, maar door aardverschuivingen, erosie en het afval dat in de ruimte is gegooid, zijn er geen zichtbare tekenen meer van. De laatste keer dat hij naar de Sima de Jinámar ging, een van de meest gecompliceerde commons voor het bergen van menselijke resten in Spanje, was hij nog steeds op zoek naar de kleine Yéremi Vargas en de puber Sara Morales. De tijd is gekomen om terug te keren.
De Cabildo de Gran Canaria is begonnen met prospectiewerkzaamheden in de Sima de Jinámar met als doel een eerste archeologische en erfgoedbeoordeling van de enclave te maken en onder meer de aanwezigheid van menselijke resten vast te stellen die het gevolg kunnen zijn van represailles en politieke represailles , Die tijdens de burgeroorlog door opstandelingen werden geëxecuteerd en naar de bodem van deze vulkanische opening gegooid.
Laatste expeditie voltooid - Cabildo Gran Canaria
Brandweerlieden garanderen verticale toegang tot het touw om af te dalen naar de Sima – Cabildo de Gran Canaria
Het voorstel van dit onderzoek is om een grondig herstel in de kloof uit te voeren, om te proberen de gebieden in het gebied af te bakenen die de mogelijkheid van bestaande menselijke resten veroorzaken, om de aanplant van toekomstige archeologische sondes te bevorderen die hun herstel mogelijk maken. De archeoloog en inspecteur van de Dienst Historisch Erfgoed van de Cabildo, Javier Velasco, heeft aangegeven dat "eerst zal worden besproken dat er een interventie zal worden uitgevoerd, in wezen gericht op het plannen van herstelwerkzaamheden."
Er zullen ook nieuwe pompen worden ingegrepen om een specifieke vooropleiding te bieden aan de wetenschappers, die dit huis binnen zullen gaan en ervoor zullen zorgen dat ze de nodige elementen installeren om hen te ondersteunen en hun veiligheid tijdens de interventie te garanderen. De korporaal van het noodconsortium van Gran Canaria, Ismael Mejías, maakt deel uit van het team dat technische ondersteuning biedt, zowel voor werkzaamheden in besloten ruimtes als voor toegang met touw tot deze ruimte. “We hebben het anker en een dubbel touw geïnstalleerd, zodat de technische details zijn verankerd aan de back-up-, werk- en veiligheidssystemen, je moet binnen zijn, we zullen overgaan tot het plaatsen van de ankerlijnen die je nodig hebt, om het veilig binnen positioneren te vergemakkelijken ', detailleerde hij.
Het is een van de meest complete massagraven om restaurants in Spanje te herstellen - Cabildo Gran Canaria
Nadat de inspectie is afgerond en de voorlopige resultaten zijn beoordeeld, wordt begonnen met het ontwerpen van een archeologische ingreep, die naar verwachting voor het einde van dit jaar kan worden uitgevoerd. Het doel is dat voor eind 2022 bepaalde informatie kan worden verkregen om, met maximale transparantie, rust te geven aan de slachtoffers en de herdenkingsverenigingen van Gran Canaria die de beschikbare gegevens zullen bestuderen om eindelijk een einde te maken aan en achternamen tot deze overblijfselen tientallen jaren ontoegankelijk.
Evenzo is het ook de bedoeling dat voor het einde van het jaar het informatieve signaal van de Sima de Jinámar en andere ruimtes van de traumatische herinnering aan het eiland, zoals de Pozo de Tenoya en de Pozo del Llano de las Brujas, zal worden gepubliceerd.
Het is tijd om "de stilte te doorbreken"
De voorzitter van de Eilandsraad, Antonio Morales, herinnerde eraan dat dit "historische en transcendentale" project sinds eind 2020 loopt via de Dienst Historisch Erfgoed.
"Het is een moment van toewijding en het doorbreken van de stilte, en wat democratische instellingen moeten doen om de veroorzaakte schade te herstellen", benadrukte hij. "Deze verwaarlozing is vaak een reactie op luiheid, lafheid, ideologische wraak, maar we zijn van mening dat we, samen met historische herinneringsassociaties, de mensen moeten steunen die de schade hebben geleden die is veroorzaakt door de burgeroorlog."
Pino Sosa en de president van Gran Canaria Antonio Morales – Cabildo Gran Canaria
Aan zijn zijde zat Pino Sosa, voorzitter van de Vereniging van Historisch Geheugen van Arucas. Pino Sosa kon in 2019 eindelijk zijn vader begraven in Arucas, die in 1937 verdween, werd vermoord en in de Tenoya-put werd gegooid.
De Sima de Jinámar werd in 1996 uitgeroepen tot een bezit van cultureel belang in de categorie historisch erfgoed en werd beschermd door het maximale beschermingsniveau dat wordt overwogen door de sectorale wetgeving inzake historisch erfgoed.
