Het schip is gezonken en de drie overlevenden zijn in een staat van 'shock', dus ze hebben geen volledig verslag kunnen geven van wat er is gebeurd, maar de families van de negen doden en twaalf vermisten uit Villa de Pitanxo hebben een antwoord nodig dat , bestaat voorlopig niet; niet in ieder geval dat ze categorisch zijn, hoewel de experts gisteren al enkele sleutels tot de tragedie begonnen te geven. De belangrijkste reden is dat de trawler, 50 meter lang en tien meter breed, een harde klap van de zee kreeg die ofwel het elektrische systeem uitschakelde, waardoor het op drift raakte, of een fatale verplaatsing van de lading veroorzaakte die naar het schipbreuk leidde. .
De vis, gevestigd in Marin en die op 26 januari vanuit Vigo vertrok, werd binnen enkele minuten met de kiel in de zon achtergelaten, terwijl bovendien praktisch de hele bemanning in de magazijnen was vanwege weersomstandigheden - sub- nul temperaturen en een harde wind - maakte het onmogelijk om te vissen. We zullen nog steeds moeten wachten om de details van de getuigenissen van de overlevenden te kennen - de baas, Juan Padín; zijn neef, de zeeman Eduardo Rial Padín, en zijn partner Samuel Kwesi, van Ghanese afkomst, maar velen geloven dat het feit dat ze op de brug waren toen de tragedie plaatsvond, er iets mee te maken had.
Sara Prieto, de vriendin van Eduardo Rial Padín, was rijk aan de hypothese van de klap van de zee die, volgens wat ze zei, was dat ze tussen de matrozen van Cangas de O Morrazo schuifelde. De voorzitter van het Redersgilde, Javier Touza, woog gisteren in verschillende interviews, waarin het essentieel is om de oorzaken van de schipbreuk te kennen om maatregelen te kunnen nemen om dit soort tragedies in de toekomst te voorkomen, de ernstigste in decennia voor een visserijbedrijf. Galicisch. Het lijdt in ieder geval geen twijfel dat het schip veilig was, alle inspecties had doorstaan en alle certificeringen had, aldus het ministerie van Transport.
De verklaringen van de overlevenden, die gisteren in 'shock' verder gingen, zullen nog uren duren, omdat het schip dat hen redde, de Playa Menduiña Dos, tot gisteren in het gebied van het scheepswrak bleef om mee te werken aan de zoektocht naar meer slachtoffers . De omstandigheden waaronder deze werken worden uitgevoerd zijn bijzonder bar, met golven tot negen meter hoog, temperaturen van acht graden onder nul met een gevoelstemperatuur van min 17 en windsnelheden van bijna 60 kilometer per uur. Het zicht was in ieder geval verbeterd sinds het moment van het wrak.
Als in een macabere loterij wachtten de nabestaanden van de negen doden en twaalf verdwenen uit Villa de Pitanxo gisteren met onbeschrijflijke angst op nieuws over of hun geliefde bij de eersten of bij de tweede hoort. Er is natuurlijk geen hoop dat ze nog zullen leven, maar ze hopen in ieder geval hun familielid te kunnen begraven en het duel te kunnen beëindigen. Het ergste is bovendien dat we voor die informatie nog enkele uren moeten wachten, omdat de lichamen zich bevinden op schepen die nog steeds deelnemen aan de reddingsoperatie.
O Morrazo is een gebied van rouw; Verder is heel Galicië en niet alleen omdat de Xunta het voor drie dagen heeft afgekondigd, waarin de vlaggen halfstok zullen wapperen, maar omdat het voelbaar is op straat, in elke bar, in elk gesprek. Het is decennia geleden dat een dergelijke tragedie deze gemeenschap trof, verhard door vele scheepswrakken en vele levens verloren op zee.
Zoals je al hebt opgemerkt, zijn de omstandigheden in Newfoundland waarschijnlijk onmogelijk om het wonder van het vinden van meer overlevenden te bedenken: het water is 4 graden Celsius en er zijn vele uren verstreken sinds het schipbreuk. Wie meer en wie minder doet al aan het idee van het onvermijdelijke.
De burgemeester van Marín, María Ramallo, is er kapot van: "Ik herinner me niets dergelijks, dit was verschrikkelijk, niet alleen voor de stad, maar voor de hele regio van O Morrazo", legt ze uit aan ABC. Er zijn 24 families die rechtstreeks getroffen zijn, maar we mogen de angst niet vergeten van al degenen die hun dierbaren in wateren over de hele wereld hebben laten scheppen, want de Nores Group is de grootste reder in Spanje en heeft schepen die op veel plaatsen vissen”.
De gemeenteraad probeert op zulke delicate momenten warmte te geven aan families. Drie van de slachtoffers zijn geboren in Marin. "Maar veel zeilers uit Peru en Ghana wonen hier al heel lang en we beschouwen ze net zo goed als van ons." Cangas en Moaña zijn de overige verblijfplaatsen van de bemanningsleden.
Wat hem het meest zorgen baart, is de onzekerheid: “En het vervelende is dat het nog lang zal duren voor de identificaties. Het is geen foto waard, omdat elke fout in deze zaak verwoestend zou zijn. En dat Canada gisteren de geborgen lichamen heeft verlaagd van tien naar negen is een waarschuwingssignaal. Elke minuut weegt als een verlies voor de geesten van de direct getroffenen. Ook in O Morrazo, waar de buren altijd met uitzicht op zee hebben gewoond.
