Adrián heeft in graffiti een open deur gezien voor zijn creativiteit. Dat hij geen ledematen heeft, weerhoudt deze 15-jarige tiener er niet van om zich over te geven aan wat hij leuk vindt: de spuitbus oppakken of de digitale en grafietpen om zijn inventiviteit de vrije loop te laten. “Als ik op reis ga, kijk ik naar graffiti; ze trekken mijn aandacht”, zegt 'Dius', zijn alias in zijn andere wereld. Lang leve Corral de Almaguer, een klein stadje in Toledo met 5.500 inwoners. "Wat wil je dat ik zeg! Om het zo te zeggen, de wereld ziet eruit als stront uit een rolstoel', zegt hij over de telefoon, met een halve glimlach, als je hem naar zijn situatie vraagt. "Ik zou graag in andere omstandigheden zijn, maar je moet het zo onder ogen zien", voegt hij eraan toe. Adrián heeft een erkende mate van invaliditeit van 97 procent. Op tweejarige leeftijd verloor hij zijn ledematen als gevolg van meningitis die leidde tot een fatale algemene bloedinfectie. "Vanwege sepsis hebben ze zijn benen tot aan de dijen geamputeerd en zijn armen tot aan de ellebogen", herinnert zijn moeder Rosa zich. Ze vat in een paar woorden de "strijd" van de familie met de administraties samen om economische hulp te krijgen. "We hebben bijvoorbeeld veel moeten knokken om de volledige financiering van de prothesen van Adrián te krijgen", herinnert hij zich. Zijn zoon zit in het tweede jaar van ESO in zijn stad, op de school van La Salle. Maar "hij is verschrikkelijk" in studies, aldus zijn moeder, die hem straft door de mobiele telefoon niet te gebruiken als hij zijn verplichtingen niet nakomt. En het is hier waar de kiem van 'Dius' liefde voor tekenen en ook voor graffiti wordt gevonden. “Als je zijn mobiele telefoon afpakt, schildert hij nog meer, want dat houdt hem op de been”, geeft zijn moeder toe. Om die reden kochten ze hem in juli een digitale tablet zodat hij kon blijven tekenen en begin dit jaar schreef 'Dius' zich in voor de La Mancha School of Urban Art, waar hij op vrijdagmiddag na zwemmen. "Ik ben in beide goed, maar ik hou meer van graffiti", lacht de tiener. “Hij weet het op zijn eigen manier uit te drukken” Het creatieve centrum van La Mancha bevindt zich in Quintanar de la Orden, twintig minuten rijden van Corral de Almaguer, en zijn leraren benadrukken het gedurfde karakter van Adrián. "Hij is een zeer scherp kind om 'vooraan' te staan, zeer oplettend als een graffitikunstenaar", zegt Franz Campoy. Hij is de directeur en leraar van de school, die tijdelijk in Łódź (Polen), de Europese hoofdstad van stedelijke kunst, woont, leert van de grote muurschilderingen en ook om zijn doctoraatsstudie in Schone Kunsten voort te zetten. “Ik had nog nooit een geval als dat van 'Dius' gekend. Het was een noviteit, niet vanwege zijn fysieke conditie, maar vanwege zijn interesse om te willen leren en vooral in schilderen”, benadrukt de leraar, die de jongen hielp zijn alias te vinden. Hij behandelde Adrián een maand lang en herinnert zich hoe zijn vader, Miguel Ángel, hem elke keer dat hij naar Quintanar de la Orden ging, vertelde over de interesse van zijn zoon voor graffiti en over de ontmoeting met Franz, die ook muurschilderingen en stedelijke kunst signeert in deze populatie van La Mancha. “'Dius' heeft een zeer goed observatievermogen en een zesde kritisch en artistiek gevoel”, benadrukt zijn leermeester. “Het mooie is dat hij het op zijn eigen manier weet uit te drukken, vooral op een tablet, omdat hij zich met bijzondere behendigheid op een digitaal oppervlak kan bewegen; en hij probeert het ook tegen de muur te krijgen”, benadrukt hij. 'Dius', voor de muurschildering waar hij thuis oefent – Courtesy foto Adrián leert de spuittechniek samen met zijn vijf klasgenoten. Franz zegt dat de jongen "heel moeilijk langs de muur kan bewegen" en alleen kan schilderen in het gebied voor hem. 'Dius' kent zijn stronken echter heel goed en weet hoe hij de spray moet vasthouden om hem te gebruiken, "iets dat hem heeft geholpen met het werken op zijn tablet", zei de schooldirecteur. Om de spray beter te gebruiken, bedacht zijn leraar Álex Simón een apparaat met een stok en een zuiger die aan een borstel is gehaakt. “Als dit bij je past om je aan te passen aan je stomp, kan ik misschien iets beters schilderen”, meent Simón. "Ik ga het later proberen", belooft Adrián, die zeer recent een Instagram-account heeft geopend. De muurschildering gemaakt in Quintanar de la Orden door 'Dius' en zijn vijf metgezellen aan de La Mancha School of Urban Art. De bijnaam van Adrián is rechts op de muur te zien – Arturo Rojo. Op dit moment slaagt de jongen erin de fles op één manier vast te houden en het mondstuk zo te plaatsen dat hij de knop kan activeren. “Je kunt nu niet om finesse vragen, want als het al ingewikkeld is met je vingers, stel je dan eens voor zonder ze”, verklaarde de leraar. "Ik hou van brieven maken en ben niet zo goed in sprayen", geeft de jongen toe, zijn ouders erg dankbaar. “Als dit rapport onze lieve Dius aanmoedigt om door te gaan met graffiti, zal hij velen onder de indruk achterlaten, nee, het volgende. Hij is een drijfveer en inspiratie voor iedereen.
