Een man bewaakt de geboorte van zijn zoon. Hij woont gefascineerd bij om de draagtijd te kennen. Wat wordt waargenomen, groeit en neemt nota van elke bevinding. Een jaar lang vertelt hij de eerste maten van het bestaan van dat kind dat hem en zijn vrouw transformeert. Als Andrés Neuman zich in 'Fractura' richtte op het gewicht van een tragedie en wat die teweegbrengt in het leven van mensen, stelt hij in 'Umbilical' (Alfaguara) een van zijn meest persoonlijke boeken voor, waaronder een prenatale herinnering aan het leven van zijn zoon door zijn ervaring als vader. De winnaar van de Alfaguara-prijs 2009 stelde een alternatieve lezing voor van het vaderschap en plaatst mannelijkheid boven het wonder van het leven. Hij vertelt het in een dagboek waarin hij, verdeeld in drie delen of hoofdstukken, het wachten, de komst en de groei van een kind uiteenzet. Hoe wordt het vaderschap geleefd en wat betekent het in het licht van de ervaring van de moeder? Wat heeft een man te zeggen voor de geboorte van een kind? "Die vraag was het uitgangspunt van dit boek", antwoordt hij plotseling, met verbazing en zoetheid. “Maar ik had geen sterke antwoorden. Wat moet een man voelen wiens biologische en culturele redenen veronderstellen dat we min of meer ver weg zijn? Ik deed er kleine intieme ontdekkingen over, 'legde hij uit. “Ik moest voelen. Ik ontdekte dat de fysieke, emotionele en zelfs intuïtieve relatie veel intenser kon zijn. We maken een periode door waarin we de literatuur over kraamklinieken heroverwegen en dat bracht me ertoe na te denken over de plaats van de vader”. Die zoektocht wordt versterkt in het gesprek, vooral wanneer rekening wordt gehouden met de plaats van de vader in de geschiedenis van de mensheidsliteratuur. “Er is veel literatuur voor ouders, maar weinig voor ouders met baby's. De literatuur van de vader neigt naar de straffende of wrekende kant, zelfs afwezig. Laten we zeggen dat het een literatuur is van de slechte vader, het Kafka-model. Wat mij interesseerde waren de mogelijkheden van schrijven. Denk met woorden aan een preverbaal deel van mijn zoon, maar ook aan dat van hemzelf. De redenen "Ik ben geboren als ik het je vertel", Plasma Neuman in deze pagina's. Het gebruik van het dagboek en het langzame ambacht van gepersonaliseerde gevoelens maken dit boek soms tot een verzameling gedichten; ook in een dagboek vol emotie, humor en verbijstering. Drie problemen brachten hem ertoe 'Umbilical' te schrijven. Of zo vertelt hij het tenminste: "zoek uit wat de plaats van de ouders is in de eerste momenten van het leven"; De regisseur heeft zijn zoon zelf gekend als "die toekomstige gesprekspartner" die hij zal weten te hebben via zijn derde vader vanaf zijn eerste herinneringen en een missie over "hoe we dat onuitgesproken, niet-herinnerde en non-verbale deel van ons eigen geheugen vertellen". "Het is een literaire taak, want literatuur zoekt naar onmogelijke standpunten." Het lezen van het boek stelt een dubbele zwangerschap voor. Die van het kind en degene van wie erop wacht. “Je leert lief te hebben terwijl je niet klaarkomt; aanschouw de andere zwangerschap. Je bent een imminence die het huis vastlegt, de orde der dingen die binnenkort zullen verhuizen en heimelijk afscheid nemen van hun vorige functies. Op dezelfde manier doorkruis je de moederlijke sfeer en kondig je onzichtbaar het heilige geweld vanuit elk perspectief aan”, schrijft hij in nummer 32 van 'Umbilical', dat overeenkomt met het eerste deel 'El imaginado'. Dat wil zeggen, het kind dat nog niet is aangekomen. De vader die nog niet is. Geen slogans “Er zijn veel gemeenplaatsen over vader- en moederschap. Voortplanting is sterk gecodificeerd. Veel van die vooropgezette ideeën vielen me de een na de ander af. We hebben een statische versie van het vaderschap gehad, omdat er weinig over geschreven is. Dit boek is tegen de stroom in geschreven tegen al die slogans in”, legt Andrés Neuman uit over de aard van dit boek. "Als ik kon weten wat je pijn doet, zou ik meer zijn dan een vader." De lasten en zorgen. De angst en vreugde om iemand te beschermen, vertakt zich door het hele boek. Al die gevoelsvezels manifesteren zich in de pagina's van 'Umbilical'. 'Hij onthult me het geld dat niet genoeg is om alles te hebben. Niemand kan of mag alles hebben (…) Op de grond gehurkt wacht geld tot je in slaap valt om me 's nachts wakker te houden”. Hybride Andrés Neuman is een hybride wezen. Het mixt nationaliteiten, accenten en literaire genres. Hij werd geboren en bracht zijn jeugd door in Buenos Aires. Als zoon van verbannen Argentijnse muzikanten verhuisde hij met zijn gezin naar Granada, waar hij werkte als professor Latijns-Amerikaanse literatuur aan de universiteit. Hij was finalist voor de Herralde-prijs met zijn eerste roman, Bariloche, die werd gevolgd door 'Life in the windows', 'Once Argentina', 'El viajero del siglo' (Alfaguara-prijs en prijs van critici), 'Hablar solo's' en 'Fracturado'. Hij heeft verhalenboeken gepubliceerd zoals 'Alumbramiento' of 'Speel dood'; het satirische woordenboek 'Barbarismen'; het Latijns-Amerikaanse reisdagboek 'Hoe te reizen zonder te zien'; en de verhandeling over het lichaam 'Sensitive Anatomy'.
