एल कास्टिलोको बगैंचामा मंगलबार श्रोभ गर्नुहोस्। केही पोर्तुगाली पर्यटकहरू जामोरा रोमनेस्कको प्रशंसा गर्छन्, बादामको रूखको छेउमा पोज दिन्छन् जुन वसन्तको घोषणा गर्दछ। हावाले छालालाई छुरा झैं काट्छ र घाम शुद्ध नीलो आकाशमा छिर्छ। यो मध्यान्हमा अरू कोही छैन, वर्षभर सुतेको सहरको मौनता मात्र।
नीलो सूट र रातो केप लगाएको एउटा सानो सुपरहिरो आफ्नी आमाको अगाडि मुट्ठी बोकेर हिंड्छ र "खराब मानिसहरू" लाई धम्की दिन्छ। म उसको काल्पनिक आकाशमा ग्लाइडिङ उसका साना हातहरु संग उनको विचार; ऊ टाढाबाट मुस्कुराउँछ जब संसारले सास रोक्छ, नजानेर। बच्चाहरूलाई केहि चीजहरू कहिल्यै थाहा हुँदैन।
भर्खर
एक महिना भन्दा बढीको लागि, अपरेटिङ कोठामा मेरो समयले मलाई एनेस्थेसिया र मोर्फिन प्रदान गर्ने गहिरो निद्रामा डुब्यो, त्यो मातृभूमि, पीडा, वा सम्झना बिना कतैको यात्रा। एक महिनाअघि युक्रेनको सडकमा सानो सुपरहिरो खेल्ने बालबालिकाहरू आफ्ना आमाहरूसँग हिँड्छन्, यो जवान आमाले हावामा कर्लहरू लिएर आफ्नो मोबाइल फोनमा आफ्नो छोराको फोटो खिच्ने, यताउता दौडिएर संसार बचाउन चाहन्छन्। हतियारको रूपमा एक भेष र बालिश निर्दोषता संग। ती महाशक्तिहरू जुन हामी वयस्क हुँदा बाटोमा गुमाउँछौं।
एक महिना भन्दा अलि पहिले, स्पेनमा क्यास्टिला वाई लियोन र पीपीमा आत्म-विनाश बमको बारेमा कुराकानी भएको थियो। त्यसपछि मेरो घाउबाट स्टेपलहरू खसे र सत्य बमहरू भुइँमा खस्न थाले किनभने शान्ति एक पागल 'पुटिनको छोरा' द्वारा चकनाचुर भयो।
र अब, युक्रेनी रेलहरूमा महिलाहरूले टुटेको हृदयले मन तान्ने गर्छन्; जब पुरुषहरू मञ्चमा आफ्नो परिवारलाई छोडेर रोइरहेका छन्; जब बच्चाहरू सबवेमा सुत्छन्, जहाँ रूखहरू फल्दैनन्, जहाँ माटोले बमको प्रभावलाई असर गर्छ, एक सानो जामोरानो हरेक युद्धमा हामी सबै मर्दछौं भनेर थाहै नपाई संसारलाई बचाउन खुसी छ। उनको केपको उडान अन्तर्गत यो स्तम्भको जन्म भएको थियो, एनेस्थेसियाको सपनामा फर्कने इच्छा, यस संसारमा नउठ्ने इच्छाको बीचमा जहाँ एक मेगालोम्यानिकले धेरै वास्तविक नायकहरूलाई नष्ट गर्यो, र महाशक्ति सूटको लागि कोठरीमा हताश खोजी। संसारलाई आफैबाट बचाउन सक्षम।
