गत वर्षको फेब्रुअरी २४ मा, युक्रेनमा युद्धको पहिलो दिन, एबीसीले किभमा हजारौं आवासीय भवनहरू क्षतिग्रस्त र पूर्वाधारमा गम्भीर क्षतिको साथ उनीहरूले अनुभव गरेको लामो रातको बम विष्फोटको वर्णन गर्यो। राजधानीको गल्लीहरूमा भएको तीव्र हात-हात लडाई, युक्रेनी राष्ट्रपति, सरकार र भेर्खोभना राडा (संसद) को भवनहरूमा तीव्र गोलीबारीहरू सहित। रुसी राष्ट्रपति भ्लादिमिर पुटिनले युक्रेनीहरूका बीचमा एउटा दुःस्वप्नको रूपमा बाँचेपछि आक्रमणको आदेश दिइएको थियो, जसले सेप्टेम्बर 24 को दिनहरू रेकर्ड गरिसकेका थिए जसमा हिटलरका सेनाहरू सबै चीज नष्ट गर्न शहरमा प्रवेश गरेका थिए।
यो उत्सुक छ, किनकि रूसले एक वर्ष पहिले आफ्नो आक्रमण सुरु गरेको दिनमा, युक्रेन सरकारले आफ्नो ट्विटर खातामा एक छवि प्रकाशित गर्यो जुन चाँडै भाइरल भयो। यो एक कार्टुनिश दृष्टान्त थियो जसमा हिटलर पुटिनलाई निम्न सन्देशको साथ स्याहार गर्दै देखा पर्यो: "यो मेम होइन, तर हाम्रो र अहिलेको तपाईंको वास्तविकता हो।" तर त्यो दिन के भयो, त्रासदी भित्र, सेप्टेम्बर 16, 1941 मा भएको घटना भन्दा धेरै टाढा थियो, जबसम्म नयाँ रेकर्ड बनाइएन जुन कहिल्यै पार गर्न सकिएन: हिटलरले एकै दिनमा 660.000 सोभियत कैदीहरू लिए, जुन संख्या विश्व युद्धको सबै भन्दा बढी थियो। II।
जेसस हर्नान्डेजले 'दोस्रो विश्वयुद्धको बारेमा मेरो पुस्तकमा त्यो थिएन' (अल्मुजारा, २०१८) मा हिटलरले बेलायतीहरूलाई वशमा पार्ने प्रयासमा असफल भएको र सन् १९४० को अन्त्यमा उनले आफ्नो सत्यतामा ध्यान केन्द्रित गरेको बताए। शत्रु: सोभियत संघ। दोस्रो विश्वयुद्धको महान् द्वन्द्वको सामना गर्ने समय आएको थियो, जसको साथ नाजी तानाशाहले जर्मनीलाई एट्लान्टिकदेखि युरालसम्म फैलिएको महाद्वीपीय साम्राज्यमा परिणत गर्ने आफ्नो सपना पूरा गर्न चाहन्थे। 2018 मार्च, 1940 मा, उनले आफ्ना सेनापतिहरूलाई कम्युनिस्ट विशालमाथि आक्रमण गर्ने आफ्नो मनसायको घोषणा गरे, जुन 30 जूनमा सुरु गरिएको बारबारोसा नामक अपरेशनमा, लेनिनग्राद सैन्य जिल्लाको मुख्यालयमा मध्यरातमा टेलिफोन बज्यो। ..
मस्कोबाट त्यस समयमा सहरका शीर्ष अधिकारीसँग "अत्यावश्यक" बैठकको अनुरोध गर्नु उनीहरूका लागि सामान्य थिएन, त्यसैले यो स्पष्ट थियो कि केहि गम्भीर भइरहेको थियो। सिग्नल अपरेटर मिखाइल नेष्टाडले जनरल स्टाफको प्रमुखलाई सल्लाह दिए, जो चालीस मिनेट पछि खराब मुडमा आइपुगे। "मलाई आशा छ यो महत्त्वपूर्ण छ," उसले गर्यो, र उसलाई एउटा टेलिग्राम दियो: "जर्मन सेनाहरू सोभियत संघको सीमा पार गरिसकेका छन्।" "यो एक दुःस्वप्न जस्तै थियो। "हामी उठ्न चाहन्थ्यौं र सबै कुरा सामान्यमा फर्कन चाहन्थ्यौं," पछिले भने, जसले चाँडै महसुस गरे कि यो सपना होइन, बरु तीस लाख सैनिक र दर्जनौं माइल लामो ट्याks्क र विमानहरू द्वारा गरिएको ठूलो हमला हो। ब्ल्याक सी देखि बाल्टिक सम्म 2.500 किलोमिटर अगाडि अगाडि बढ्दै।
विषय: कीभ
माइकल जोन्सले 'द सिज अफ लेनिनग्राड: 1941-1944' (आलोचना, 2016) मा व्याख्या गरेझैं, अपरेशनले ट्रिपल आक्रमणको योजना बनायो: आर्मी सेन्टर समूहले मिन्स्क, स्मोलेन्स्क र मस्कोलाई जित्ने थियो। उत्तर समूहले बाल्टिक क्षेत्रमा शरण लिए र लेनिनग्रादको नेतृत्व गर्यो, तर दक्षिण समूहले युक्रेनलाई कीवतर्फ आक्रमण गर्नेछ। पछिल्लो मार्शल गेर्ड भोन रुन्डस्टेडको कमाण्डमा थियो, जसले पोल्याण्ड पार गर्यो, ल्भिभलाई पार गर्यो र सेप्टेम्बरमा डोनबास बेसिन र ओडेसा पुग्यो। कठोर घेराबन्दी पछि यो अन्तिम बन्दरगाह सहरको विजय हासिल गर्ने एरिक भोन म्यानस्टेन थिए।
युक्रेनमाथिको आक्रमणको परिणामस्वरूप सोभियत सेनाको पराजयको उत्तराधिकार भयो जुन सेप्टेम्बर 26, 1941 मा कीभको अन्तिम पतनमा भएको थियो, जब अन्तिम डिफेन्डरहरू निभाइयो। अगस्टको मध्यमा, स्टालिनले सहरको वरिपरि करिब 700.000 सैनिकहरू, एक हजार ट्याङ्क र एक हजारभन्दा बढी तोपहरू जम्मा गरिसकेका थिए। उनका धेरै जनरलहरूले उनलाई चेतावनी दिए, यद्यपि डरका साथ, कि सेनाहरू जर्मनहरूले घेरिएको हुन सक्छ। सोभियत तानाशाहले पछि हट्न नदिने आदेश दिएपछि प्रतिस्थापन गरिएको जर्जी झुकोभले थोरै बलियोपन देखाए।
सुरुमा, थर्ड रिचका अन्धाहरूले शहरको दक्षिण र उत्तरमा डिफेन्डरहरूलाई घेरे। यो गर्नका लागि, उनीहरूलाई हेन्ज गुडेरियनको पान्जर डिभिजनको समूह II को समर्थन थियो, जसले आफ्नो ट्याङ्कहरूको साथ 200 किलोमिटर पूर्ण गतिमा उही महिनाको 23 तारिखमा क्ल्याम्पहरूमा मद्दत गर्न यात्रा गर्यो। सेप्टेम्बर 5 मा, स्टालिनले आफ्नो गल्ती महसुस गरे र पछि हट्न सफल भए, तर भाग्न धेरै ढिलो भइसकेको थियो। 700.000 सोभियत सैनिकहरूको ठूलो बहुमत भाग्ने समय थिएन। बिस्तारै, घेराबन्दी बन्द हुँदै गयो, १६ गते सम्म, गुडेरियनको डिभिजनको समूह II ले समूह I लाई सम्पर्क गर्यो।
नाजीहरूद्वारा बाबी यार नरसंहारले कीभ एबीसीमा 33.000 यहूदीहरूलाई मारेको थियो।
दुर्भाग्यको रेकर्ड
जर्मन छैटौं सेनाको इन्फन्ट्री डिभिजनको 299 औं बटालियनमा सिपाही हान्स रोथको डायरी अनुसार, सबैभन्दा तीव्र लडाई सेप्टेम्बर 17 र 19 बीचमा हुनेछ। रुसीहरूले मोलोटोभ ककटेलहरू, प्रख्यात काट्युशा रकेटहरू र कुकुर बमहरू सहित, शहरभरि खानीहरू छोड्नुका साथै रक्षा गरे। तथापि, स्टालिनको कार्यनीति आत्महत्यामा परिणत भयो, तर अन्तिम रक्षकहरूले आत्मसमर्पण गर्दा 26 मा शहरको पतन पछि उनका सिपाहीहरूलाई थैली र कैद गरियो। त्यही दिन, नाजी सेनाले मात्र २४ घण्टामा ६ लाख ६० हजार सिपाहीहरूलाई गिरफ्तार गरी दोस्रो विश्वयुद्धपछि एकै दिनमा सबैभन्दा बढी कैदीबन्दीको रेकर्ड तोडेको थियो।
तथापि, सबैभन्दा खराब आउन बाँकी थियो। २८ तारिखमा, नाजीहरूले राजधानी भरि घोषणा गर्दै पर्चाहरू वितरण गरे: "कीभ र यसको वरपरका सबै यहूदीहरूले भोलि, सोमबार बिहान आठ बजे मेलनिकोभस्की र डोख्तुरोभ सडकहरूको कुनामा उपस्थित हुनुपर्दछ। उनीहरूले आफ्ना कागजपत्र, पैसा, बहुमूल्य वस्तुहरू र न्यानो कपडा पनि बोक्नुपर्छ। कुनै पनि यहूदी जसले यी निर्देशनहरूको पालना गर्दैन र कतै फेला पर्यो भने गोली हानिनेछ। "यहूदीहरूले खाली गरेको सम्पत्तिहरूमा प्रवेश गर्ने र तिनीहरूका सामानहरू चोर्ने कुनै पनि नागरिकलाई गोली हानिनेछ।"
भोलिपल्ट ती सबैको मृत्युदण्ड सुरु भयो, चाहे रुसी होस् वा युक्रेनी। नाजीहरूसँग हराउनको लागि कुनै समय छैन र यसले चकित गति उत्पादन गर्दछ। तिनीहरू आइपुग्दा, गार्डहरूले तिनीहरूलाई मारिने ठाउँमा ल्याए। पहिले तिनीहरूले आफ्नो लुगा जफत गर्न र पैसा वा अन्य बहुमूल्य वस्तुहरू बोकेको छैन भनेर जाँच गर्न उनीहरूलाई लुगा खोल्न आदेश दिए। एक पटक खोलाको छेउमा, संगीत बज्दै र चिच्याहरूलाई ढाक्न माथिबाट उडिरहेको विमानको साथ, तिनीहरूको टाउकोमा गोली हानियो।
युक्रेनी यहूदीहरू युक्रेनको स्टोरोमा आफ्नै चिहान खने। जुलाई ४, १९४१ विकिपीडिया
बच्चा यार
ग्रोसम्यानले आफ्नो पुस्तकमा लेखेका छन् कि प्रसिद्ध बाबी यार नरसंहार, किभको बाहिरी इलाकामा उनले उत्पादन गरेको खाडलको लागि यो कल्पना गरेपछि, गोली मार्फत नरसंहारको परिचय थियो, जुन पछि ग्यासको प्रयोगले विस्तार गरिएको थियो। यस अर्थमा मुख्य 3.000 जना आइन्सेट्ग्रुपेनका पुरुषहरू थिए, एसएसका सदस्यहरू मिलेर बनेको घुमफिर कार्यान्वयन टोलीको सेट, जसमध्ये धेरैले मादक पदार्थ सेवन गरेर आफ्नो कर्तव्य पूरा गरेका थिए। जम्मा ४८ घण्टामा जर्मन सिपाहीहरूले ३३,७७१ यहूदीहरूलाई मारेका थिए, जसले अन्तिम क्षणमा उनीहरूलाई देश निकाला गरिने आशा राखेका थिए।
बाबी यार युक्रेनी मेमोरियल सेन्टरले पहिचान गर्न सक्ने सबैभन्दा कान्छो पीडित मात्र दुई दिनको बच्चा थियो। 1966 मा प्रकाशित उनको पुस्तक 'ए डकुमेन्ट इन द फारम अफ ए नोभल' मा, अनातोली कुज्नेत्सोभले भाग्न सफल एक यहूदी महिलाको गवाही सम्झन्छन्: "उनी तल हेरिन् र चक्कर आयो। मलाई धेरै उच्च भएको महसुस भयो। उनको मुनि रगतले लतपतिएको शवको समुद्र थियो।"
