Според сегашните критериуми во PSOE, крадењето од даночниот обврзник е легално во одредени околности. Имено: дека крадецот е социјалист и дека парите се користат за овековечување на оваа партија на власт. Доколку се исполнат овие премиси, особено првата, хоризосот веднаш се одредува кај „чесните“ и „чесните“ луѓе; „само“ осуден да ја носи стигмата на „грешниците“, според Педро Санчез. Во случај долгите раце да му припаѓаат на некој од ПП, на осомничените мора да им се одземе презумпцијата на невиност, да бидат каменувани до смрт на јавниот плоштад и да се осудат на најстроги казни предвидени во законикот, на кои тоа е неопходно. да ги додадам телевизиските вести во најбезмилосна верзија. Ако мангантот е десничар, корупцијата е искажлива. Ако тој е „прогресивен“, се зема здраво за готово дека неговиот „напредок“ или оној од неговата обука претставуваат добра од општ интерес, кои заслужуваат не само уживање, туку и аплауз. Во неколку области е толку флагрантен непристојниот двоен стандард што го применува оваа левица. Врховниот суд, сепак, не се согласува со оваа визија што е толку поволна за оние со тупаница и роза. Според нивната казна, Мануел Чавес и Хозе Антонио Грињан, поранешни претседатели на Хунтата де Андалусија, извршиле неколку кривични дела на преварирање и проневера на јавни средства. Повеќе од една деценија беше откриено дека најмалку сто и шеесет милиони евра биле пренасочени од наведената администрација на компании и субјекти поврзани со Социјалистичката партија, надвор од воспоставените правни групи и со очигледна штета на предупредувањата издадени од ревизорот во задолжен за обезбедување на правилна употреба на тие пари. Со други зборови, тие дејствуваа знаејќи дека го кршат законот. Овој „рептилен фонд“ толку великодушно снабден не беше распределен меѓу невработените, како што тврди официјалната лага, туку се користеше како џиновска тега на која беа оптоварени „другарите“ и нивните најверни гласачи, свесни дека нивната егзистенција зависи од тоа во Сан Телмо тие продолжија да владеат. Така и двајцата осуденици профитираа од заговорот. Можеби не директно, иако преку нивните плати и поволностите својствени за позицијата. Изгледа не е случајно што по откривањето на тортата и конечно затворањето на чешмата, мнозинството што ја обоија картата во црвено завршија. Гласањето е потешко отколку да се купат, особено кога се платени со грабеж на нашите џебови. За разлика од распнатиот човек за кој ни кажуваат евангелијата, социјалистичките „добри крадци“ нема да мора да се покајат ниту да бараат прошка. Претседателот веќе ги ослободи од обвинението благословувајќи ги нивните постапки. Најмалку ќе биде документацијата. Само формална процедура, Уставен пат или помилување. Она што јас се сомневам е дека Шпанците ќе покажат исто разбирање кога ќе дојде време да излезат на избори...
