Ана Педреро: Нашите војни

Војната на нашите деца сакаше да бидеме постари; млади, гребете неколку часа, дојди дома подоцна. Подоцна војната требаше да ни го заработи лебот, да ни украде бакнеж, да бидеме самостојни, да ѕирнеме во животот и да ни го скрши лицето. Подоцна стигнав до крајот на мојот грев, јажето околу вратот, за да преживеам како хонорарец во земја што не проголтува. Нашите војни беа малите градови, да не се затвораат училиштата и клиниките, да има педијатри за малкуте деца, постарите да не умираат од осаменост и младите да не одат никаде да се вкорени.

Нашата војна беше заминувањето на Мус, земете ја колата или останете дома за викенд; Мадрид или

Барса, галебите или розите, Бах или тврд рок; неправедната распределба на можностите, оваа нееднаквост меѓу Истокот и Западот, а исто така и на оваа граница што се граничи со Дуеро, толку замолчена.

Нашата војна беше да излеземе ноќе без страв, да се бориме за иднината на земјата што умира, да се обидеме да ја смениме судбината на гласачките места, кои инсистираат никогаш да не се менува. Зборуваа за нас кај националните како нашите војни да се важни, дури и ако не нè стават на картата. Нашата војна требаше да се прикраде во затвор; да преживееме страв и болест мислејќи дека ќе излеземе подобри, посилни; вратете ја старата нормалност, која звучи подалеку како Стариот Завет.

И дојде војната, оваа војна што се објавува и во која сите гинеме; закана за кого тропаме на врата. Твојата војна без причина и срце, која ја крши слободата во нејзината срж, која го задушува крикот на оние што сакаат само мир и леб. Вашата војна, која го гази најосновното право на човекот, животот, со криминалец како Путин кој му се заканува на светот, жонглира со прстот на копче додека паметните теоретичари дебатираат дали тој е комунист или капиталист. Каква разлика има, ако неговата војна убива илјадници невини, ако на толку смрт не треба боја или презимиња. Истото срање, ова лудило кое никој не го запира.

Битки на работ од никаде. Едно копче и нема ни важно дали Мањеко танцува во прегратките на Вокс по неговата пироска победа. Нашите војни денес ќе бидат поречница.