O aloe vera é unha planta moi coñecida e utilizada dende tempos antigos. Atribuíanlle tantas propiedades e curaba tantas dores que era considerada 'case máxica'. Incluso se falou dela como a planta da inmortalidade. A farmacéutica e nutricionista Sylvia Castro explicou que o aloe pertence á familia botánica das liliáceas, con múltiples propiedades e empregada durante séculos na medicina tradicional chinesa, no antigo Exipto ou no Imperio Romano. Está plantado con vitaminas A, C, E, B1, B2 e multitude de minerais como calcio, fósforo, potasio, ferro, magnesio, manganeso, cobre, cromo e zinc. Genoveva Lucena, farmacéutica especializada en dermofarmacia, indica que se trata dun extracto vexetal que se utiliza tópicamente polas súas propiedades calmantes, reparadoras e hidratantes. "A súa textura xelificada tamén proporciona unha sensación de frescura na pel, polo que é moi eficaz contra as moreas irritadas que requiren un produto calmante". Non obstante, lembra que debe aplicarse sobre a pel limpa e seca para unha correcta absorción e masaxe sen fregar. A doutora María José Maroto, especialista en Dermatoloxía Estética Integrativa e membro de Top Doctors, descubriu que existen 250 especies de aloe, pero as que se utilizan en medicina e cosmética son 'Aloe Barbadensis' e 'Aloe Arborescensis'. Ademais, compara as propiedades desta planta. Propiedades Antiinflamatorio Astrinxente Antibacteriano Limpeza Laxante Antiséptico Analxésico Antioxidante Hidratante Rexenerativo Cicatrización Pódese inxerir o aloe vera? A nutricionista María del Mar Silva confirmou que a EFSA (Autoridade Europea de Seguridade Alimentaria) indicou alí en 2013 que non hai probas suficientes para o uso interno de aloe vera, bebido ou engadido aos alimentos, e que ten algún efecto beneficioso. "O aloe vera mostrou algún beneficio no tratamento da psoríase e as erupcións cutáneas, pero non para o tratamento dos problemas da mucosa intestinal". Pola súa banda, Castro asegurou que beber aloe vera non é nin bo nin malo, "todo depende da persoa e de como lle afecta". Porén, hai que diferenciar moi ben a parte da planta que imos consumir para coñecer as súas propiedades e se convén tomala, "porque dependendo dela pode ter contraindicacións". Así, hai que distinguir entre o acíbar e o xel. “Acíbar é unha bebida elaborada con zume de follas, rica en aloína, un composto antracénico de acción laxante cuxo efecto depende da dose consumida. “A súa acción depende dun metabolismo que actúa sobre as terminacións nerviosas do colon, estimulando a súa actividade peristáltica, o que provoca unha aceleración do tránsito intestinal”, explica Castro. Ademais, inhibe a reabsorción de auga e electrólitos no intestino groso. "O xel ou a polpa (a parte transparente da folla) contén mucílago, unha substancia con acción cicatrizante, antiinflamatoria, inmunomoduladora e antiviral, e acemanano, que estimula as defensas celulares e axuda a equilibrar os niveis de glicosa, colesterol e ácido úrico no sangue. ” di Castro. Grazas a estas propiedades, o xel pode axudar a reducir a inflamación nas enfermidades inflamatorias do intestino. Cando está contraindicado beber aloe vera? Beber aloe – comparte Castro – está contraindicado en caso de alerxia ás liliáceas. Ademais, acíbar está contraindicado no embarazo e durante a lactación pode provocar contraccións uterinas, pasar leite materno e provocar diarreas e cólicos no bebé. Durante a menstruación pode causar hemorraxia. Castro insiste en que non se debe tomar en casos de obstrución intestinal, colite ulcerosa ou enfermidade de Crohn, en casos de dor abdominal de orixe descoñecida e en persoas con deshidratación grave, xa que pode empeorala. O uso regular no estreñimiento crónico pode causar dependencia intestinal. O xel ou a pulpa de aloe –engade este experto– non adoita producir reaccións adversas, aínda que se inicia con pequenas cantidades e incrementándoas pouco a pouco para comprobar que a persoa o tolera ben. Pola súa banda, Silva considerou que o seu uso non pode ser habitual: “Se puideses tomar un suplemento de aloe vera, habería que procurar que non conteña aloína. En segundo lugar, os que están tomando medicamentos deben evitalo, xa que pode alterar a acción do medicamento". En definitiva, sempre é preferible consultar a un médico, nutricionista ou farmacéutico se decide tomar un suplemento para corrixir un problema de saúde. En que casos se recomenda? Silva sinala que o aloe vera contén substancias chamadas antraquinonas que, ás veces, poden aumentar o tránsito intestinal, reducindo o estreñimiento. "Non obstante, o consumo regular de antraquinonas relacionouse cun aumento do cancro de colon, polo que só se recomenda o seu uso moi ocasional". Castro recomenda o xel en casos de hipercolesterolemia, hiperuricemia, hiperglucemia, en curas de desintoxicación e en procesos inflamatorios crónicos. Externamente, Silva aconsella o seu uso nos casos en que a pel non estea rota, como erupcións cutáneas e irritacións. "Ata a aplicación das follas en caso de queimadura solar". E é que o seu contido en vitamina A e C fai que o talo poida servir para reparar a pel: en acne, psoríase, contusións, cicatrices e picaduras.
