SIGUE
O 4 de xuño de 2000 abriu as súas portas o Museo Patio Herreriano de Valladolid. Cabe supoñer que Castela e León conterá primeiro un espazo de referencia para a arte contemporánea, así como a recuperación do esplendor dun edificio histórico, o antigo Mosteiro de San Benito el Real. O Valladolid Juan Carlos Arnuncio encargouse da mesma. A partir deste venres, unha exposición no espazo do museo recuperará e recompilará as intencións do proxecto de rehabilitación, así como o universo creativo do arquitecto.
É unha das mostras coas que o museo comeza a celebración do seu 20 aniversario. O outro conta con Dora García, tamén vallisoletana, e a súa instalación 'A máquina do horizonte', que expuxches no ano 2000 na Bienal de Pontevedra e pasou a formar parte da Colección de Arte Contemporánea.
"A súa figura de costas que consideramos clave para o museo", resume o director Javier Hontoria.
A mostra Juan Carlos Arnuncio estrutúrase en torno a dous itinerarios complementarios: un puramente cronolóxico, no que se exhiben secuencialmente as vicisitudes do edificio histórico; a outra, reúne mediante fotografías e planos as distintas fases da súa rehabilitación. “Non é só unha posta en valor do meu traballo, senón unha mirada ás miñas intuicións, memoria, recordos...”, di a protagonista.
O espazo “singular” da capela dos Condes de Fuensaldaña cobra especial protagonismo na exposición polo seu “asombroso e inesgotable potencial”, destaca Hontoria. Como única peza deste espazo, unha misteriosa caixa, que xoga como unha matrioshka con conceptos como a memoria, a luz e o paso do tempo.
A luz, neste caso en forma de feixe, é tamén a protagonista de 'A máquina do horizonte', a instalación de Dora García. O actual Premio Nacional de Artes Plásticas, vinculado dende o inicio da súa carreira ao Museo Patio Herreriano, lembra que foi precisamente na Capela onde realizou a súa primeira presentación en 2004, despois dunha instalación chamada 'Luz intolerable e a Esfinxe'. . Sobre o exposto na Sala 0 polo aniversario do museo, explicou que se refire a un concepto artificial como é o horizonte, que non é máis que unha conceptualización humana dun espazo que non existe. A instalación complétase con fotos do reverso da portada falsa desta novela imaxinaria, incluíndo un tríptico de imaxes tomadas por ela mesma.
