A tauromaquia dun matador forxado nas batallas máis duras cegouno todo e alumeou todo ao mesmo tempo. Que xeito de tauromaquia de Fernando Robleño, que xeito de estar e estar ante un grupo de condicións ben diferentes. Desde Porta Grande foi a súa tarde de ensino, de tres orellas reducíronse a un trevo que rodeaba o anel con máis peso que calquera dos restos que se pasean todos os días. Robleño abrazou emocionado á súa tripulación –con Iván García e Fernando Sánchez desmontados– despois de que o traballo culminase co marabilloso cuarto de Escolar, o máis grande dun desafío gandeiro con suspense en Hoyo de la Gitana. O madrileño arrincou xenuflexivamente antes de presentar a muleta co pé dereito na media distancia. Este Camioneiro era un galán, aplaudido á saída e mentres conducía. Se as sesións de costas coa man da culler xa penetraban, pola esquerda adquiriron unha intensidade excepcional, con repouso, descanso e posición completa. Que beleza natural! Longo e fondo, como aquel ataque humillado co que Robleño alzou un monumento zurdo. As gorxas rugían; xurdiron os roucos “oooles” de Madrid. Unha tolemia, coa liña 7 en pé e a praza entregada ao home que foi medrando na tarefa da súa vida e nunha das máis emocionantes da tempada. Pero aínda hai máis: inalcanzable e inactivo os peches na parte inferior. Entón, o aroma do eterno exhalaba e o capitel do touro ruxiu nun soño escuro de carteis. Mentres se preparaba para matar, a afección buscaba as bufandas, porque aquela peza era indiscutiblemente de dúas orellas. Que grande sería a súa inmensidade que, tras os dous pinchazos –arriba–, a maioría pedise o trofeo, pero o presidente dixo que non. Dá igual: ata dúas veces tivo que dar unha volta pola praza entre os aplausos dos cinco mil que asistiron ao milagre das touradas diante dun escolar co ferro da valentía. Sensacional tándem para a historia da Venezia do século XXI. Madrid Monumental de las Ventas. Domingo, 18 de setembro de 2022. Ao cuarto de entrada. Desafío gandeiro con touros de Hoyo de la Gitana (1o -regresou-, 2o e 4o, con suspenso) e José Escolar (Gerpe tomou a quenda e o 6o saíu en primeiro lugar, 4o e 5o); sombreiros do Couto de Fornilhos (6o) e da Casa de los Toreros (6o bis), Fernando Robleño, de pistacho e ouro vello. Pinchada e empuxe desprendida (solicitude minoritaria e volta ao ring). No cuarto, jab, outro empuxe profundo e estocada (petición maioritaria e dúas voltas ao ring). Miguel Tendero, en azul pavo real e ouro. Dous golpes e un empuxe curto (silencio). No quinto, empurra a caída curta (silencio). Luis Gerpe, en azul mariño e ouro. Estocada separada (lixeira petición e volta ao ring). No sexto, empurrar a caída (volver ao ring). Luis Gerpe optou por facer a súa quenda e, tras a devolución do Hoyo de la Gitana, saíu un Escolar que se foi longo no segundo pau e que, a pesar do seu defecto tardío, ocultaba ataques profundos do pitón zurdo. O confirmador centrouse nese lado: un a un, sacou a varios nativos co seu. Despois do empuxe, houbo unha lixeira petición e pasou o anel. A beleza e clase do sombreiro de Couto de Fornilhos, pero quizais o poder minguado ao que apuntaba fixo que regresase ás porquiñas. Como iría atrás a Casa de Toureiros. Gerpe detivo ata cinco touros, que prescribiron fermosos speedwells ao sexto tris de Montealto. Airosa foi o seu cometido para este boiante e nobre churrero. Moi sereno é violado confirmando. Non lle gustou a presenza do terceiro, que derrubou o picador dun golpe: saíu voando do monte, coa sorte de que Carasucia non o fixo por el. O terceiro de banderillas, que aínda dura, dá vergoña... Entre que o touro non vale para nada e o terceiro anterior, Miguel Tendero quedou inédito. Mal enviado ao do Xitano ao Burato. Non volveu na quinta mediocre. A tarde foi todo sobre Robleño, que noutro tempo deixara sobre os seus ombreiros aínda sen oídos.
