تا جایی که اقتدارگرایی چینی حقوق و آزادی های هنگ کنگ را از بین می برد، خاطره تیان آن من در سکوت خلاصه می شود. مقامات این قلمرو ستون شرم، مجسمه ای که یاد قربانیان قتل عام را به یادگار می آورد، در رابطه با یک مورد ادعایی «براندازی»، درخواست کرده اند. پلیس از طریق بیانیه‌ای که جزئیات بیشتری از مکان را ارائه نمی‌کند، "توقیف" را تایید کرده است، اما رسانه‌های محلی دریافته‌اند که این بنای تاریخی بحث‌برانگیز است.
ستون شرم هشت متری که از اجساد پاره شده تشکیل شده بود تا دسامبر 2021 در محوطه دانشگاه هنگ کنگ قرار داشت، تا زمانی که مرکز آن را "بر اساس توصیه های حقوقی خارجی و ارزیابی خطر" حذف کرد. دو اثر دیگر واقع در نقاط مختلف شهر که به این رویداد تاریخی اشاره داشتند نیز در همان شب ناپدید شدند.
از آن زمان، این مجسمه در داخل یک کانتینر حمل و نقل در زمین متعلق به دانشگاه ذخیره شده است. نویسنده آن، ینس گالشیوت، به ABC گفت که تلاش های او برای بازیابی آن بیهوده بوده است، زیرا هیچ شرکتی نمی خواست محموله را با اطلاع از محتوای آن مدیریت کند. هنرمند دانمارکی این واقعیت را به عنوان دلیلی بر "ترس" حاکم در هنگ کنگ ارائه کرد. در همان زمان، این علاقه دوباره به این بنای تاریخی زنده شد و ماکت های آن در سراسر جهان محبوب شدند.
حافظه سانسور شده
در اوایل صبح 4 ژوئن 1989، حزب کمونیست چین به ارتش متوسل شد تا تظاهراتی را که از اهمیت اجتماعی بالایی برخوردار بودند، که خواستار اصلاحات سیاسی بودند، سرکوب کند. کشته شدن صدها، شاید مایل - تعداد دقیق همچنان یک راز است - معترضان در میدانی که قلب پکن را اشغال کرده بود تجمع کردند. اتفاقی که افتاد از آن پس تحت هرمتیک ترین سانسور پنهان ماند.
ستون شرم در آرزوی زنده نگه داشتن یاد او بود. به همین دلیل، عقب نشینی آن نیز نماد از دست دادن حقوق و آزادی ها در هنگ کنگ پس از اعمال قانون امنیت ملی در سال 2019 است که برای هر اقدامی «خرابکارانه» تا حبس ابد تلقی می شود. این قانون که به قانون اساسی سرزمین و توافق برای بازگرداندن حاکمیت لطمه می زند، با مخالفان سیاسی، رسانه ها و جامعه مدنی پایان یافته است.
تا زمانی که قانون امنیت ملی لازم الاجرا شد، هنگ کنگ هر روز 4 ژوئن برای قربانیان مراسم یادبود برگزار می کرد. با این حال، در سال 2020 مقامات آن را به بهانه همه‌گیری لغو کردند، اگرچه بسیاری از شهروندان با تجمع طبق معمول در پارک ویکتوریا از این ممنوعیت سرپیچی کردند. از آن زمان، تجمع دوباره برگزار شد و مقامات آزار و اذیت سازمان‌ها و شرکت‌کنندگان در آن را مضاعف کردند و سعی کردند کشتار تیان‌آن‌من را مانند بقیه چین به فراموشی بسپارند.
