دنبال کردن
لویزا کارنس، "مهمترین داستان نویس نسل 27" یکی از زنان خسته اسپانیایی هوشیار است که جنگ داخلی و تبعید او را به صحرای فراموشی انداخت. او در سال 1905 در مادرید به دنیا آمد و عضو PCE و مدافع سرسخت حق رای زنان بود. طبق شهادت خودش، در سن یازده سالگی باید حرفه ای را یاد می گرفت و در میان مشاغلی که انجام می داد (جایی که کار روزنامه نگاری او برجسته بود) مدتی را به عنوان فروشنده در یک شیرینی فروشی و چایخانه سپری می کرد. Viena Capellanes، واقع در Calle Arenal de Madrid، در کنار میدان Isabel II. «اتاق‌های چای» برگرفته از این تجربه است، رمانی که در سال 1934 منتشر شد و منتقدان آن زمان آن را تحسین کردند.
با این حال، تا چند سال پیش دیگر چاپخانه را ندید: متن به دست نمایشنامه نویس لیلا ریپول رسید، که در آن یک اثر تئاتری باشکوه دید.
تئاتر فرنان گومز میزبان «اتاق های چای» با کارگردانی لیلا ریپول و بازیگرانی متشکل از پائولا ایوازاکی، ماریا آلوارز، الیزابت آلتوبه، کلارا کابررا، سیلویا د په و کارولینا روبیو بوده است. کارگردان توضیح داد: «اتاق‌های چای» داستان چندین زن را روایت می‌کند، کارمندان یک اتاق چای برجسته در نزدیکی Puerta del Sol. آنها آنتونیا، قدیمی ترین هستند. ماتیلد، خود دیگر نویسنده؛ مارتا، جوانترین، که بدبختی او را شجاع و مصمم ساخته است. لوریتا، تحت الحمایه مالک، سبکسر و بی خیال. ترزا، مدیر، سگ وفادار، همیشه از شرکت دفاع می‌کند... آنها زنانی هستند که به اطاعت و سکوت عادت کرده‌اند، عادت دارند دفتر خاطراتی را بیرون بکشند که حتی برای خرید بلیط تراموا کافی نیست. زنان آن رنج می برند، رویا می بینند، می جنگند، عاشق می شوند... و مادرید همیشه در پس زمینه، مادریدی متشنج و متخاصم، عظیم و زنده است.
لیلا ریپول می‌گوید: اگرچه این اثر در مورد زنان دهه سی صحبت می‌کند که «در واقع پرتره‌ای از زنان تمام دوران است. ما می توانیم تمام زنان امروزی را در آنها بشناسیم.
